Jón á Bægisá - 01.12.2001, Síða 8

Ingibjörg Haraldsdóttir
Ávarp
flutt við móttöku Verðlauna Jónasar Hallgrímssonar á degi íslenskrar
tungu í Reykholti 16. nóvember 2001.
Ljúft er mér og skylt að þakka fyrir þessi verðlaun sem kennd eru við
Jónas Hallgrímsson og veitt á fæðingardegi hans.
Ég þakka fyrir heiðurinn sem sýndur er með þessari gjörð mér og mín-
um þýðingum.
Um leið er viðurkennt að bókmenntaþýðingar skipti máli. Það vissi
listaskáldið góða auðvitað manna best, enda fékkst hann sjálfur við þýð-
ingar einsog alþjóð veit eða hver kann ekki Stóð ég úti í tunglsljósi? Ég
er viss um að hann hefði samþykkt að leggja nafn sitt við þá ákvörðun
að veita verðlaun íyrir þýðingar.
Menn segja stundum að þýðendur opni glugga og hleypi inn vindum
sem geti þegar best lætur blásið nýju lífi í þær bókmenntir sem fyrir eru
og auðgað tungumálið sem þýtt er á. Það hlýtur að vera hverjum metn-
aðarfullum þýðanda keppikefli að verða slíkur gluggaopnari. Og fyrir-
myndir eigum við nógar, hvort sem við horfum aftur í aldir eða til nú-
tímans. Jón á Bægisá, Matthías Jochumsson, Sveinbjörn Egilsson, Magn-
ús Asgeirsson, Helgi Hálfdanarson. Fleiri má auðvitað nefna. Þýðendur
sem hafa haft áhrif á bókmenntir og ritmál sinnar samtíðar.
Straumar og stefnur hafa áhrif á þýðingar og margt hefur breyst í að-
ferðum og aðbúnaði þýðenda síðan Jón Þorláksson sat við sitt litla borð
undir örsmárri gluggaboru í torfbænum á Bægisá „bókalaus og allslaus"
einsog einn gestur hans komst að orði, og þýddi Paradísarmissi Miltons
á tæra og fagra íslensku:
Blíður er árblær,
blíð er dags koma,
6
d jffiœpdiá — Tímarit þýðenda nr. 6 / 2001