Jón á Bægisá - 01.12.2001, Blaðsíða 21

Steinn Satans
ur ekkert að meini, ég skal leggja honum lið,“ muldraði hún fyrir munni
sér og fór í fötin.
Ég vissi að það var ekki áhættulaust fyrir hana að fara út, en ég vissi
líka að hér myndu orð ekki tjóa, og fyrir því aftraði ég henni ekki, held-
ur fór í humáttina á eftir henni.
Gamla konan gekk á undan okkur með hljóðum og kveinstöfum. Við
Sopío komum á eftir og héldumst í hendur, við gengum hröðum skref-
um, og þó rak Sopío á eftir mér.
Öðrumegin við hús ekkjunnar lá vegur, hinumegin grýttur árbakki. Á
hlaðinu dreif fólkið saman. Allir þorpsbúar, smáir og stórir, karlar og
konur, ungir og gamlir, höfðu flykkst þangað. Þeir sem smátt og smátt
bættust í hópinn, tóku ofan. Fólkið gekk inn í húsið, en kom út aftur eft-
ir skamma stund með tárvot augu og hryggt á svip. í fjarska settu konur
á grát og kveinstafi. Og innan úr húsinu kváðu við harmatölur og sakn-
aðarkvein. Á þröskuldinum sat gömul kona, frænka hinnar látnu, og for-
mælti ódæðismönnunum með grátstafinn í kverkunum:
„Betur að visni á ykkur hægri höndin, strákhvelplingar. Hví drápust
þið ekki undir eins í móðurkviði, bölvaðir."
Karlmennirnir söfnuðust saman í hnappa hér og hvar, og töluðust við
háróma, hvað eftir annað kváðu við sömu orðin:
„Þetta getur þolinmæði okkar ekki umborið lengur. Ef við seljum þá í
hendur yfirvöldunum, verða þeir óðara látnir lausir.“
„Og hvað tekur þá við, ef þeir verða látnir lausir?“
„Og ég segi ykkur það nú þegar í stað, lagsmenn góðir,“ mælti sá
bóndinn uppvægur sem Data hafði allt að því dauðrotað, „ég segi ykkur
það, ég skal nú í stað drepa þá báða eins og grísi með þessum rýtingi, og
fari síðan sem auðið verður, það er þá skárra að ég verði sendur til
Síbiríu, hér kemst ég hvort sem er ekki undan þessum vörgum.“
„Komið með þá!“ hrópaði einn.
„Komið með þá, komið með þá!“ kvað við í öllum áttum, og allir litu
fram á veginn.
Gamla konan, móðir Data, hafði ekki skilist við okkur. Sopío reyndi
öðru hverju að sefa hana.
„Vertu óhrædd, þú þarft engu að kvíða, hér er engin hætta á ferðum."
Eitthvað tylft af ungum mönnum, týgjuðum lurkum og rýtingum,
leiddi báða piltana fram á hlaðið í fjötrum. Hendurnar voru á báðum
bundnar fyrir aftan bak. Úr öllum áttum kvað við rymur og hótunarorð:
„Fantar, vargar, þrælmenni, illvirkjar!"
Sextugur öldungur gekk að Data og sagði við hann társtokkinn og
röddin skalf:
á JSœyáá — Elepter djákni var meira fyrir sopann en sálina
19