Jón á Bægisá - 01.12.2001, Blaðsíða 20

Jón á Bægisá - 01.12.2001, Blaðsíða 20
Míheíl Dsjavahísjvílí hlekki og settir í svartholið, en mánuði síðar voru þeir látnir lausir með því að ekki tókst að sanna á þá þjófnaðinn. Þeir sneru aftur heim og gerðu nú þorpsbúum enn meiri óskunda en nokkru sinni áður. Þá bændur sem af mestum ötulleik höfðu reynt að handsama þá, flógu þeir inn að skyrt- unni, ráku skuldalið þeirra á húsgang, og einn mann slógu þeir í rot. Tveimur vikum síðar voru þeir teknir höndum í annað skipti, en aft- ur voru þeir sýknaðir af dómstólnum. í þorpinu sagði hver við annan: „Hvert skipti sem við reynum að losast við þá, draga yfiröldin taum þeirra." Skotið var á ráðstefnu og maður kosinn sem skyldi hafa gætur á þjófunum. Einn morgun árla kvað við óp í þorpinu. Karlmennirnir hlupu ofan í neðrahverfið, kvenfólkið hljóðaði, börnin veinuðu, og brátt ómaði allt þorpið af hrópum, angistarópum og kveinstöfum. Ég sendi vinnumann niður í þorpið, og hann færði mér tíðindin. f neðrahverfinu utarlega í þorpinu bjó einstæðingsekkja. í þorpinu var altalað að hún geymdi peninga og silfurgripi í múrveggnum hjá sér. Þennan orðróm höfðu þeir Data og Solo vitaskuld heyrt. Um nóttina höfðu þeir, að sagt var, tekið hús á ekkjunni, ruðst inn til hennar með valdi og ógnað henni með rýtingum. Ekkjan færðist undan í fyrstunni, en um síðir þegar henni var nauðugur einn kostur, gróf hún úti í horni upp úr jörðinni lítinn kistil og fékk þeim. Þar lágu í hrúgum tíu og tuttugu kópeka peningar. Þeir töldu peningana í flýti; afraksturinn var áttatíu rúflur og sextíu kópekar. Síðan bjuggu þeir sig brottu. Þeir höfðu brugð- ið hettu fyrir andlitið, en ekkjan þekkti þá engu að síður, og hrópaði á eftir þeim, sjálfri sér til ógæfu: „Bíðið við, þorpararnir ykkar, bíðið við. Ég kannast svosem við ykk- ur. Bíddu við, þinn bannsettur úlfshvolpur." Þeir námu staðar og hvísluðust á, þvínæst sneru þeir við og lögðu rýt- ingunum í gömlu konuna og tóku svo til fótanna. En fólk hafði orðið vart við og handsamaði morðingjana skammt frá húsinu. Data hafði falið sig á kornlofti, Solo var dreginn upp úr vínkeraldi. Solo meðgekk samstund- is, en Data þrætti fyrir án þess að láta sér bregða, og ranghvolfdi augun- um eins og hann var vanur. Sopío hafði spurt tíðindin; hún var nýstaðin upp úr veikindunum og átti örðugt með gang. Skömmu síðar kom gamla konan, móðir úlfs- hvolpsins, með háhljóðum heim til okkar og féll kjökrandi til fóta Sopío: „Virðulega ungfrú, liðsinntu mér, hjálpaðu honum, ólánsdrengnum, í niðurlægingu hans.“ Sopío brá skjótt við: „Ég kem undir eins, vertu óhrædd, honum verð- 18 fá// d .ýðay/há - TÍMARIT ÞÝÐENDA NR. 6 / 2001
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Jón á Bægisá

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jón á Bægisá
https://timarit.is/publication/1166

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.