Jón á Bægisá - 01.12.2001, Blaðsíða 72

Gabríel García Marquez
fram á var að haldin yrði veisla heima hjá þeim til þess að skemmta
bekkjarfélögum þeirra.
Þegar faðir þeirra var orðinn einn með konu sinni, ljómaði hann all-
ur og sagði: „Þetta er þroskamerki.“
„Leggi Guð eyru að,“ sagði móðirin.
Næsta miðvikudag, meðan foreldrarnir voru að horfa á Orustuna um
Algeirsborg, sáu vegfarendur sem leið áttu eftir Kastilíustræti hvar foss
úr ljósi féll ofan af gamalli byggingu sem hulin var trjám. Hann kom af
svölunum, steyptist í stríðum straumum niður eftir framhlið hússins og
fann sér farveg eftir breiðri götunni í gullnum flaumi sem lýsti upp borg-
ina alla leið til Guadarrama.
Slökkviliðsmennirnir sem komið höfðu á vettvang vegna neyðarkalls-
ins brutu upp hurðina á fimmtu hæð og fundu íbúðina fulla af ljósi upp
undir loft. Sófinn og hægindastólarnir, sem klæddir voru hlébarða-
skinni, flutu mishátt í dagstofunni innan um flöskur úr vínskápnum og
flygilinn með Manilasjalinu sem maraði í hálfu kafi eins og gullinn
teppisvöndull. Búsáhöldin, fyllt eigin skáldlegheitum, flugu á vængjum
sínum um himin eldhússins. Hljóðfæri herhljómsveitarinnar, sem börn-
in notuðu til að dansa, flutu stjórnlaust innan um fagurlita fiskana sem
nú voru lausir úr prísund fiskabúrs mömmu og voru þeir einu sem
svömluðu lifandi og lukkulegir í þessu umfangsmikla uppljómaða leðju-
díki. í baðherberginu flutu tannburstar fjölskyldunnar, verjur pabba,
smyrslakrukkur og varagómur mömmu, og sjónvarpstækið úr aðalsvefn-
herberginu flaut á hliðinni, enn í gangi og stillt á seinasta þátt miðnætur-
myndarinnar sem bönnuð var börnum.
Við enda gangsins, í straumiðunni, sat Tótó í skut bátsins, hélt fast um
árar, með grímu á sér, og var að leita að vitanum við höfnina, en loftið í
geymunum myndi rétt duga honum til þess að komast þangað, og Jóel
flaut frammi í stafni og var að reyna að taka hæð pólstjörnunnar, og
þarna flutu um allt húsið skólabræðumir þrjátíuogsjö sem orðið höfðu
eilífir á því andartaki sem þeir pissuðu í blómapottana með geislamöðr-
unum syngjandi skólasönginn sem snúið hafði verið upp í háðvísur um
skólastjórann, og drukku í laumi glas af koníaki úr flösku pápa. Því þeir
höfðu kveikt svo mörg ljós samtímis að flætt hafði yfir allt í íbúðinni, og
allur fjórði bekkur barnaskóla Heilags Júlíusar hins gestrisna hafði kafn-
að á fimmtu hæð hússins númer 47 við Kastilíustræti. í Madrid á Spáni,
afskekktri borg brennheitra sumra og ískaldra vinda, borg án hafs og án
fljóts, þar sem upphaflegir íbúar, svo jarðbundnir sem þeir voru, náðu
aldrei tökum á því að sigla á ljósi.
Stefán Sigurkarlsson þýddi
70
á ffSasp/'iá — TÍMARIT ÞÝÐENDA NR. 6 / 2001