Jón á Bægisá - 01.12.2001, Blaðsíða 9

fylgja henni tónar
töfrafullir
árvakra fugla
sem er eyrna lyst.
Síðan hafa margir reynt að fylgja fordæmi hans og þýða þannig að út-
lenda verkið beri helst engin merki uppruna síns - þetta minnir á kröf-
urnar sem við gerðum til erlendra innflytjenda um að þeir tækju sér ís-
lensk nöfn og lærðu hnökralausa íslensku. Ég held að við sem fáumst við
bókmenntaþýðingar nú um stundir reynum yfirleitt að fara bil beggja,
halda trúnaði við höfundinn um leið og reynt er að láta texta þýðingar-
innar fylgja lögmálum íslenskrar tungu.
En þrátt fyrir breyttar aðstæður og aðferðir er eitt sem ekki hefur
breyst í aldanna rás: þýðingarstarfið er enn spennandi og gefandi, glím-
an við textann er enn jafinhörð og tvísýn og hún var prestinum á Bægisá
forðum. Mig grunar líka að þrátt fyrir þýðingafræðin, allar löngu og
lærðu ritgerðirnar sem nú eru komnar til sögunnar og þrátt fýrir allar
þessar mismunandi stefnur og aðferðir sem kenndar eru í skólum þá geti
gamall þýðandi aðeins gefið ungu fólki sem er að leggja út á þyrnum
stráða þýðingabrautina eitt ráð, og það er sama ráðið og ég er viss um að
Jón á Bægisá, Jónas og allir hinir sem ég nefndi hefðu gefið. Þetta ráð er
mjög einfalt og hljóðar svo: vandaðu þig einsog þú lifandi getur.
á .98œyáf/ — Elepter djákni var meira fyrir sopann en sálina
7