Jón á Bægisá - 01.12.2001, Síða 48

Revaz Mishveladze
það. „Það er ég viss um, að nú kemur Filip til mín,“ hugsaði hann. Hann
ákvað því að vera heima til að þeir vinirnir færu nú ekki á mis hvor við
annan eina ferðina enn. Hann leit á klukkuna og fór niður til að ná í dag-
blaðið. En auðvitað var búið að stela því. Hann leit í kringum sig og
bölvaði í hljóði. Síðastliðin fimm ár hafði dagblaðinu hans alltaf verið
hnuplað á morgnana og því ekki skilað fyrr en í hádeginu daginn eftir.
Dagurinn leið án þess að hinir trúföstu vinir yfirgæfu heimili sín. Þeir
biðu hvor annars.
Á þriðja degi hugsaði Filip með sér: „Ef til vill bíður hann mín heima
hjá sér.“ Hann klæddi sig og fór heim til Jakints.
Þegar Jakint hafði, þennan sama dag, lesið dagblöðin frá deginum
áður, leit hann í spegil og hugsaði: „Ef ég raka mig, verð ég of seinn að
ná í Filip.“ Og af stað hélt hann, órakaður.
Strætisvagn númer 29 kom á Matjakhelagötu, einmitt þegar Filip fór
upp brekkuna, þar sem Jakint bjó. Og áfram sama sagan. Nema hvað
skilaboðin á miðunum urðu styttri og styttri. Loks fór svo, að í stað þess
að þau hljómuðu eitthvað á þessa leið: „Þú varst ekki heima,“ þá stóð
ekkert á blaðinu annað en eitt upphrópunarmerki.
Alvarlegir á svip sátu þeir vinirnir, Jakint og Filip, í strætisvagni frá
morgni til kvölds og vonuðust eftir samfundum. í þrjá daga lét Jakint
undir höfuð leggjast að liðsinna lögreglunni. Loks var farið að leita hans
á markaðinum. Og í þrjá daga lót Filip ekki sjá sig í Kirovsgarði. Öll
mannkynssögufræðsla þar um slóðir féll niður. Enginn fékk notið hinn-
ar gneistandi frásagnarsnilli Filips.
Hvað er til ráða, lesendur góðir? Hvernig skulu leiðir þeirra vinanna,
Jakints og Filips, leiddar saman?
Irma Matsjavariani og Pjetur Hafstein Lárusson
þýddu úr georgísku
46
ýfiw d fföay/iiá - TÍMARIT ÞÝÐENDA NR. 6 / 2001