Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2013, Blaðsíða 6

Í tíu ár hef ég notið þess heiðurs að vera for­
maður Félags íslenskra hjúkrunar fræðinga.
Tíu ár eru langur tími í starfsævi hvers og eins
og margt hefur breyst á þessum árum. Með
sanni má segja að þetta tímabil hafi skipst í
tvennt, fyrri fimm árin einkenndust af þenslu og
skorti á hjúkrunar fræðingum, seinni fimm árin
af niðurskurði og erfiðleikum honum samfara.
Niðurskurður í heilbrigðisþjónustu hefur
sannar lega reynt á hjúkrunarfræðinga og
félagið. Álag hefur aukist, möguleikar til sí­
og endur menntunar hafa minnkað, óánægja
hefur verið með kaup og kjör, hjúkrunar­
fræðingar hafa lýst áhyggjum af gæðum
hjúkrunar og öryggi sjúklinga, umræðan
meðal hjúkrunarfræðinga hefur breyst til
hins verra að margra mati og svona mætti
áfram telja. Við þessar aðstæður er mikilvægt
að sterkt félag standi að baki hjúkrunar­
fræðingum. Við eigum sannarlega sterkt félag
sem ég fullyrði að nýtur virðingar og trausts.
Hjúkrunarfræðingar eru líka öflug stétt sem
getur haft mikil áhrif. Í símakönnun félagsins
fyrir um ári síðan, þegar hópur fólks var spurður
að því hvort þeim fyndist hjúkrunarfræðingar
hafa mikil áhrif á þróun heilbrigðiskerfisins
og hvort hjúkrunarfræðingar væru áberandi
í opinberri umræðu um heilbrigðismál, taldi
mikill meirihluti svarenda svo vera. Jákvætt
viðhorf samfélagsins til hjúkrunar fræðinga
og félagsins skiptir miklu máli bæði í faglegu
starfi og ekki síður í kjarabaráttu. Að þessu
þarf að hlúa.
Hjúkrunarfræðingar eiga að hafa áhrif á
skipulag heilbrigðisþjónustu. Stóru verkefnin
fram undan eru án efa efling heilsugæslunnar
og stóraukin þörf fyrir þjónustu við aldraða,
samfara mikilli fjölgun í þeirra hópi. Fyrir dyrum
stendur að færa ábyrgðina á þjónustu við
aldraða frá ríki til sveitarfélaga og síðar meir
einnig heilsugæsluna. Hjúkrunarfræðingar
verða að taka forystu í þessum málaflokkum
nú, eins og þeir gerðu fyrir rúmum 80
árum þegar þeir byggðu upp mæðravernd
og ungbarnavernd hér á landi. Hjúkrunar­
fræðingar veita landsmönnum þjónustu frá
vöggu til grafar, allan sólarhringinn, alla daga
ársins. Þeir hafa einstaka yfirsýn yfir þarfir
landsmanna hvað varðar heilbrigðisþjónustu.
Þá þekkingu þurfa stjórnvöld að nýta.
Hjúkrunarfræðingar hafa sýnt að með
samstöðu og sterku félagi geta þeir náð langt,
eins og sannaðist í deilunni sem skapaðist
við endurskoðun stofnanasamnings á Land­
spítala síðastliðinn vetur. Með samstöðunni
og öflugri framgöngu starfsmanna og stjórnar
félagsins náðist einstæður árangur. Það
er von mín að þessi reynsla og samstaða
skili einnig góðum árangri í þeim mikilvægu
kjarasamningum sem fram undan eru.
Margt hefur áunnist og margt hefur breyst
á síðustu tíu árum. Byrjunarlaun hjúkrunar­
fræðinga hafa hækkað um rúm 80%, skýr
lagaákvæði eru nú um faglega ábyrgð
hjúkrunarfræðinga yfir hjúkrun og tugir
hjúkrunarfræðinga hafa fengið sérfræðileyfi
í hjúkrun. Félagið hefur verið endurskipulagt,
með aukið lýðræði og aukna þátttöku
félagsmanna í störfum þess að leiðarljósi.
Endurskoðuð stefna félagsins í hjúkrunar­ og
heilbrigðismálum hefur verið gefin út með
nýjum gildum félagsins, þekking – færni –
umhyggja. Fyrir rúmum þremur árum hætti
FÍH þátttöku í Bandalagi háskólamanna og
stendur nú sjálfstætt í öllum sínum störfum.
Átak hefur verið gert í ímyndarmálum
hjúkrunar fræðinga og sjóðir félagsins og
öll þjónusta verið efld til hagsbóta fyrir
félags menn. Húsnæði FÍH hefur verið breytt
þannig að það nýtist félagsmönnum sem
best og svona mætti áfram telja.
Hjúkrunarfræðingar gera margir miklar kröfur til
félagsins og væntingar þeirra eru margvíslegar.
En eitt er víst, félagið getur ekki gert allt fyrir
alla. Á hverjum tíma þarf að forgangsraða
verkefnum og þá þannig að sem flestir
félagsmenn hafi sem mestan hag af. Ég vona
að það hafi tekist vel þessi síðustu tíu ár.
Grunnurinn að sterku félagi mynda félags­
menn sjálfir, ekki eingöngu þeir sem valist
hafa tímabundið til forystu. Spurningin hvað
þú getir gert fyrir félagið, ekki aðeins hvað
félagið getur gert fyrir þig, er ávallt í fullu
gildi. Sem félagsmenn höfum við ekki aðeins
réttindi heldur einnig skyldur. Okkur ber að
leggja okkar af mörkum til félagsins. Við
þurfum að vera gagnrýnin á áherslurnar
í starfi félagsins hverju sinni, gagnrýna á
uppbyggilegan hátt, rýna til gagns. Við
verðum að vinna að heildarhagsmunum
félagsmanna, ekki sérhagsmunum. Við
þurfum að stuðla að sameiningu, ekki
sundrungu. Við þurfum saman að gæta
hagsmuna skjólstæðinganna og okkar
sjálfra. Við þurfum, hvert og eitt, að vera
opin fyrir tækifærum og grípa þau, nota alla
þá þekkingu, allar þær rannsóknir sem sýna
árangur af þjónustu hjúkrunar fræðinga: aukið
öryggi, meiri gæði og meiri hagkvæmni.
Að leiðarlokum þakka ég einstaklega gott
samstarf við mikinn fjölda félagsmanna
síðustu tíu ár. Þó verkefnin hafi oftsinnis
verið krefjandi hefur samvinnan verið gefandi
og skemmtileg. Ég þakka frábæru starfsfólki
félagsins fyrr og nú fyrir einstaklega gott
samstarf.
Ég óska Ólafi G. Skúlasyni alls hins besta í
mikilvægu starfi formanns Félags íslenskra
hjúkrunarfræðinga.
Takk fyrir mig.
Elsa B. Friðfinnsdóttir.
AÐ LEIÐARLOKUM
Elsa B. Friðfinnsdóttir skrifar hér sinn fimmtugasta og síðasta formannspistil en á dögunum
skilaði hún keflinu til Ólafs B. Skúlasonar. Því eru í þessu tölublaði tveir formannspistlar.