Félagsbréf - 01.07.1962, Qupperneq 51

F É L A G S B R É F
47
manni hún sé sífclll að fara eitthvað, skilurðu; hún veit hvert hún er að
fara, skilurðu; hún hefur kjark, skilurðu. Hún hefur freknur á nefinu,
sjö talsins, og nefið er aggajiínulítið uppbrett fyrir mildi skaparans. Hún
hefur breiðar augabrúnir — sterkar. Það er þrek í andlitinu, ró, fegurð',
skál.“
„Er hún með stór augu,“ sagði Grímur, „eins og belja.“
„Þú ert fullur,“ sagði ég. „Þú liggur hérna og flatmagar og þamhar
viský og skrifar lygi um kærustuna mína. Hvað mundirðu segja ef ég-
skrifaði lygi um kærustuna þína?“
„Eg á enga kærustu,“ sagði Grímur. „Svo fullur er ég ekki.“
„En ef þú ættir kærustu? Skál. Hvað mundirðu segja ef ég skrifaði
að hún væri þjófur?“
„Þú dirfist ekki að segja að kærastan mín sé þjófur!"
„Þarna sérðu.“
„Eigum við að koma á rjúpnaskyttirí, gamli vin.“
„Ekki til að tala um. Ég þarf að gifta mig á morgun.“
„Hverri ætlarðu að giftast, gamli vin.“
„Birnu. Birnu Jónsdóttur. Hugrökkustu, fallegustu, bestu stúlkunni sem
ég hef nokkurntíma kynnst.“
„Hver er Birna?“ sjrurði Grímur.
„Birna er stúlkan sem ég ætla að giftast,“ sagði ég.
„En hún er í stræk. Hún er með upjosteyt, gamla góða stelpan þín.
Hvern djöfulinn meinar hún með því, svaraðu því.“
„Hvað mundir þú gera Grímur ef þú værir Birna Jónsdóttir? Eg spyr.“
„Hvað mundi ég gera? Hvað mundi ég gera? Hvað' mundi ég gera?
Það var þá! Eg mundi gera eitthvað, það get ég sagt þér.“
„Nú ætla ég að leggja fynr þig samviskuspurningu, Grímur. Hvernig
get ég gifst kærustunni minni í fyrramálið þegar hún er lokuð inni í stóru
stóru salthúsi með lás?“
„Ég mundi brjólast inn. Skál.“
„Nú ætla ég að leggja fyrir þig aðra samviskuspurningu, Grímur. Skál.“
„Þegar ég var á þínum aldri, braust ég inn í salthús eins og að drekka
vatn. IJiklaust. Kærusturnar mínar voru alltaf að loka sig inni í salthús-
um. Einmilt. En ég lét ekki eitt grautfúið salthús stoppa mig. Ekki ég.
Ekki Grímur kallinn.“
„Hvað' heldurðu að lögreglan segði, Grímur. Skál. Svaraðu því.“
„Grímur lét ekki neina löggu stoppa sig í þá daga.“