Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1877, Qupperneq 114

1877
108
400
11. SC]lt.
140
11. sept.
okt. 1875, og undii'gekkst {iltœkrastjórn bœjarins að greiða allan kostnað við legu sjúk-
lingsins. þessi ráðstöfun var síðan tilkynnt lireppsnefndinni í Alptaneshreppi, þar
sem sjúklingurinn átti sveit, en samt eigi fyrr en 4. febr. 187G, og var jafnframt kralizt
endurgjalds fyrir legukostnaðinn, cnda gjörði hreppsnefndin þegar ráðstöfun til að fiytja
sjúklinginn heim til sín. í úrskurði yðar takið þjer fram, að spurning geti veriðumþað,
livort hinn langi, og, að því er sjeð verður, ónauðsynlegi dráttur Reykjavíkur fátœkra-
stjórnar á því, að tilkynna Álptancshreppi áminnsta ráðstöfun, eigi ekki að hafa þá af-
leiðingu, að Álptaneshreppur samkvæmt grundvallarreglunum í fátœkra-reglugjörðinni 8.
jan. 1834, 9. gr., sbr. landshöfðingjabrjef 17. nóv. 1874 — Stjórnartíð. 1874 B 31 —
sleppi við að endurgjalda þann hluta kostnaðarins, sem á fjell þangað til endurgjaldsins
var krafizt, en þó hefir yður eigi þótt alvcg nœgileg ástœða til að synja endurgjalds þcss,
er fátœkrastjórn kaupstaðarins helir farið frain á, þar sem dvöl sjúklingsins á spítalan-
um að minnsta kosti nokkuð af tímanum virðist hafa verið alveg nauðsynleg.
Jeg verð nú að vcra yður samdóma um það, liorra amtmaður, að fátœkrastjórn
Rcykjavíkur liafi eigi iiaft ástœðu til að draga áminnsta tilkynningu, og það því síður,
sem Álptaneshreppur má heita næsta sveit við lteykjavík. En úr því að þcssi dráttur á
tilkynningunni vcrður eigi rjettlættur, leiðir það af grundvallarreglum fátœkralaganna, sem
ætlast til, að sveitarstjórnin þar, sem fátœklingurinn er sveitlægur, ráði því, hver fram»
fœrsla honum skuli veitt, og héimila sveitarstjórninni þar, sem íatœklingurinn dvelur, aö
eins að veita honum bráðabirgðahjálp, að Reykjavíkur fátœkrastjórn getur eigi átt heimt-
ing á, að Álptaneslireppur endurgjaldi allan sjúkrahúslegukostnaðinn; en hins vegar virð-
ist ósanngjarnt, að láta allan kostnað þann, er á fjell þangað til endurgjalds var krafizt
4. febr. f. á., lenda á Reykjavíkurkaupstað, cins og Álptaneshrcppur hefir farið fram á,
þar sem gjöra má ráð fyrir, að hreppsnefndin hefði orðið að láta Sesselju vera kyrra á
sjúkrahúsinu eigi allstuttan tíma, þótt; fátœkrastjórn kaupstaðarins hefði tilkynnt hrepps-
nefndinni ráðstöfun sína þegar í stað.
Samkvæmt þessu getur Álptaneshreppur eigi komizt hjá að greiða tiltölulegan
hluta af áminnstum kostnaði, og virðist sanngjarnt, að það sjeu 80 kr. Ber því Álpta-
neshreppi að endurgjalda Reykjavíkurkaupstað þessar áttatíu krónur, en að öðru loyti er
úrskurður amtsins frá 4. nóv. 1870 felldur úr gildi.
petta er yður tjáð, lierra amtmaður, til þóknanlegrar leiðbeiniugar og birtingar.
— Brjef landsliufðingja /.// amtmnnn»in* yfw norður- ng nmturumdæminu wmfl’aill-
fœrslu sveitarómaga. — í skjali, sem eg meðtók með brjefi yðar, herra amt-
maður, frá 18 f. m., hefir hreppsnefndin í Reyðarfjarðarhreppi í Suðurmúlasýslu áfrýjað
úrskurði yðar frá 15. janúar þ. á. um sveitfesti Sæbjarnar nokkurs porsteinssonar.
Skjöl málsins bera með sjer, að Sæbjörn þessi cr fœddur 24. marz 1840 í Norð-
tjarðarhreppi. Ilann tiuttist 8 ára gainall með foreldrum sínum í Reyðarljarðarhrepp og
álítið jijer í úrskurði yðar, að liann liafi áunnið sjer þar framfœrslurjett, með 10 ára dvöl
í hreppnum eptir að liann var orðinn 16 ára gamall. Reyðarfjarðarhreppur hefir aptur
á móti tarið því fram, að Sæbjörn sje sveitlægur í fœðingarhrepp sínum, mcð því að liann
liafi eigi dvalið þessi 10 ár samfleytt í Reyðarfjarðarhreppi. Hefir Sæbjörn skýrt svo
frá, að því er þetta atriði snortir, að þegar liann var rúmloga tvítugur, hafi liann farið
einn vetur á porranum frá föður sínum, sem liann var þá hjá, að Kelduhólum á Völlum,
til þess að neiua gullsmíði lijá frænda sínum einum, er þar bjó. Kveðst hann hafa liaft