Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1994, Blaðsíða 39

í heimsókn hjá Súvorínfjölskyldunni.
annað en éta og drekka, drekka og éta? Og um leið sjá menn skýrt af
sögu sem þessari þá gáfu sem Tsjekhov ræktaði vel og vandlega: Að
leggja sig eftir því hvernig fólk talar, láta sjálfan talsmáta einstaklings
um hvunndagslegustu hluti gefa skýra mynd af sérstöðu hvers og eins
undir sólunni.
Þessar „skrýtlur" Tsjekhovs voru honum líka góð æfing í því að
fylgjast með (og skopast að) því hvernig ein hugsun fæðist af annarri.
Eins og t.d. í „Hefnaranum": Þar segir frá kokkáluðum eiginmanni sem
kemur í búð til að kaupa sér byssu. Og meðan kaupmaðurinn hrað-
mælskur mælir ákaft með sínum Coltum og Mauserum og öðrum
skammbyssum til hverskyns skytterís á mannfólkið, hugsar sá hefni-
gjarni sig með hlálegum hætti niður á við um það, hvern hann eigi að
skjóta: eiginkonuna, elskhuga hennar eða sjálfan sig og í hvaða röð og
til hvers hvert og eitt manndráp geti leitt - þar til hann kemst að því að
hann getur í rauninni ekki gert nokkurn skapaðan hlut.
Tímarit um bókmenntir og leiklist
37