Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1994, Blaðsíða 55

annað en eigrað horna á milli og horft hnugginn út í dimrna gluggana.
Honum leiðist!
Ivan Dmítrítsj hætti þessum þönkum og leit á konu sína.
- Veistu það, Masha, ég mundi fara til útlanda, sagði hann.
Og hann fór að hugsa um að það væri gott að fara til útlanda seint
um haust, eitthvað til Suður-Frakklands, Italíu... Indlands!
- Ég mundi endilega vilja fara til útlanda líka, sagði konan hans.
Gáðu nú að númerinu!
- Bíddu aðeins! Ekkert liggur á...
Hann gekk um gólf og hélt áfram að hugsa. Hvað nú ef konan hans
færi í raun og veru til útlanda? Það er gaman að ferðast einn eða í fé-
lagsskap kvenna sem eru léttar á bárunni, áhyggjulausar, lifa á líðandi
stundu, en ekki með kvenmönnum sem hugsa og tala ekki um annað en
krakkana alla leiðina, andvarpandi, hræddar við allt og alla og skjálf-
andi yfir hverri kópeku. Ivan Dmítrítsj ímyndaði sér konu sína sitjandi í
járnbrautarvagni með ótal körfur og pinkla, stynjandi yfir einhverju og
kvartandi yfir höfuðverk eða því hvað hún er búin að eyða miklum
peningum; öðru hvoru verður hann að hlaupa inn á stöðina eftir tevatni
og smurbrauði. Hún getur ekki fengið sér almennilega að borða því það
er svo dýrt...
Hún mundi áreiðanlega sjá eftir hverri kópeku í mig, hugsaði hann
og leit á konu sína. Það er hún sem á miðann, en ekki ég. Já og hvað ætti
hún að vera að flækjast til útlanda? Þar hímir hún uppi á hótelherbergi
og sleppir mér ekki frá sér... Ætli ég viti það ekki.
Og í fyrsta skipti á ævinni tók hann eftir því, að konan hans hafði
elst og ófríkkað, að hún var gagnsósa af eldhúsfnyk, en sjálfur var hann
enn ungur, hraustur, hress og ætti kannski að fá sér aðra strax í dag.
Auðvitað er þetta alltsaman tittlingaskítur og vitleysa, hugsaði hann,
en... til hvers ætti hún að vera að fara til útlanda? Hvað ætli hún skilji
svosem? En hún mundi náttúrlega fara... Ég get rétt ímyndað mér það...
En í rauninni er henni sama hvort hún er í Napólí eða á Klín. Bara ef
hún getur þvælst fyrir mér. Ég væri henni náttúrlega háður í öllu. Ekki
væri hún fyrr búin að fá peningana en hún feldi þá bak við lás og slá
eins og þessar kerlingar gera... Hún mundi fela þá fyrir mér... Hún gerir
einhver góðverk á þessum ættingjum sínum, en sér eftir hverri kópeku í
mig.
Nú skaut ættinni upp í huga ívans Dmítrítsj. Ekki verða öll þessi
bræður, systur, frænkur og frændur fyrr búin að frétta um vinninginn
T í
marit um bókmenntir og leiklist
53