Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1994, Blaðsíða 48

og olífuolíu. Nei, herra minn, það er engu líkt! Aftur á móti er lifur úr
vatnaflekk eins og hver annar harmleikur!
- Jáá, samþykkti friðdómarinn og hnyklaði brúnir. Það er líka gott
að narta í, svona... gufusoðna kóngasveppi.
- Einmitt, einmitt... með lauk vitið þér, lárberjalaufi og hvurslags
kryddjurtum. Maður lyftir lokinu sisona af kastarholunni og upp úr
henni streymir þessi gufa, andi sveppanna... maður getur allt eins tár-
fellt af gleði! Nú og semsagt, um leið og búið er að bera inn úr eldhús-
inu kjötbökuna þá er bæði satt og rétt að fá sér annan hikstalaust.
- Ivan Gúrjítsj! sagði dómsforsetinn eymdarröddu. Ut af yður er ég
búinn að skemma þrjú blöð!
- Mannfýlan hugsar ekki um annað en mat! nöldraði heimspeking-
urinn Mílkín og setti upp fyrirlitningargrettu. Eins og það séu ekki til
önnur áhugamál í lífinu en sveppir og bökur?
- Nújá, maður þarf semsagt að súpa á áður en kemur að bökunni,
hélt ritarinn áfram hvíslandi, hann var svo gagntekinn, rétt eins og
syngjandi næturgali, að hann heyrði ekki neitt lengur annað en eigin
rödd. - Bakan skal vera heillandi og blygðunarlaus í allri sinni nekt svo
að sönn freisting fylgi. Þú deplar til hennar auga, skerð þér stærðar-
flikki og leikur fingrum yfir henni sisona í ofurveldi tilfinninganna.
Maður fer síðan að borða hana og af henni drýpur smjörið eins og ung-
meyjartár, fyllingin er feit og safarík, með eggjum, innmat og lauk...
Ritarinn ranghvolfdi augunum og skældi sig út að eyrum. Friðdóm-
arinn ræskti sig og lét fingurna dansa í loftinu eins og hann sæi sjálfur
fyrir sér bökuna bestu.
- Þetta er engu líkt, hnussaði í Mílkín og hann gekk út að öðrum
giugga.
- Tvo bita er búið að hesthúsa og þann þriðja geymir maður til að
hafa með kálsúpunni, hélt ritarinn áfram, fullur af andagift. Um leið og
bakan er afgreidd er skipað að bera fram kálsúpuna til að missa ekki
niður lystina... Kálsúpan skal vera heit eins og eldurinn. Þó er allra best,
velunnari rninn kær, borsj úr rauðrófum upp á úkraínsku, með skinku
og pylsum. Með henni er hafður sýrður rjómi og spánný steinselja og
svo sólselja eins og fara gerir. Gúrkusúpa er líka framúrskarandi í flest-
um greinum með innmat og nýrum, en vilji menn eitthvað léttara þá er
það seyðið best sem stráð er í gulrót og spergli, blómkáli og annarri lög-
bókarvisku.
B ] A R T U R O G F R U E M I L 1 A
46