Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.2000, Qupperneq 122

Um hinn þátt þessa máls mun enginn segja orð, þótt það sé ein-
mitt hann sem gefur gildi allri þessari húsagerðarlist og hugsun um
mannlífið. Hann er óskiljanlegur, óhöndlanlegur og um leið fagur.
En til hans liggja öngvar leiðir, það er meira að segja fáránlegt að
sækjast eftir honum. Það er einmitt þessi seinni frumþáttur sem fær
manninn til að kasta skyndilega öllu frá sér og stinga sér á kaf í
stærðfræði og láta síðan stærðfræðina lönd og leið og heillast af
arabískri tónlist og kvænast svo og leggjast síðan á magann og horfa
á lítið blóm þegar hann er búinn að skera konu sína og son á háls.
Þetta er sá vandræða-frumþáttur sem skapar snillinginn. (Vel á
minnst: ég er ekki lengur að tala um Zabolotskij, hann hefur ekki
drepið konuna sína og hefur ekki einu sinni hrifist af stærðfræði.)
Kæra Klavdija Vasíljevna, mér finnst alls ekki hlægilegt að þér
skulið stunda Dýragarðinn. Sú var tíð að ég fór sjálfur svo til hvern
dag hér í Dýragarðinn. Þar átti ég tvo kunningja, úlf og pelíkana.
Ef þér viljið skal ég einhvern tíma lýsa því fyrir yður hvað við
skemmtum okkur vel saman.
Ef þér viljið þá skal ég líka lýsa því fyrir yður hvernig ég bjó einu
sinni heilt sumar á Dýrafræðistofnuninni í Lahti í höll Stenbock-
Fermors greifa og nærðist á lifandi ormum og Nestlie-mjöli í félagi
við hálfruglaðan dýrafræðing, köngulær, snáka og maura.
Ég er mjög feginn því að þe'r venjið komur yðar einmitt í DýragarSinn. Og ef þér fariS
þangaS ekki aSeins til að spásséra heldur líka til að horfa á dýrin - þá mun ég elska yður
enn innilegar.
Daníil Kharms.
(Klavdija Vasíljeima Púgatsjova var leikkona og starfaði við
Ádrepuleikhúsið í Moskvu - Teatr Satíry. TJúZ —
Teatrjúnogo Zritelja: Barnaleikhúsið)
120