Frón - 01.06.1944, Qupperneq 15

Frón - 01.06.1944, Qupperneq 15
Að yrkja á íslenzku 77 er sótt hafi heim marga höfSingja og skemmt hirSmönnum þeirra meS flutningi braga. ViSa má þræSa frumtextann ef ísIenzkaS er, helzt ef orSaval er haft í fornyrtara Iagi. Um orSiS ‘sælli’ í síSustu línu skal þess getiS aS þaS er í fornensku notaS stundum þar sem viS mundum fremur segja ‘betri’. I’onne wit Scilling sclran reorde for uncrum sigedryhtne song ahöfan, hlude bi hearpan hleoðor swinsade, þonne monige men mödum wlonce, wordum sprécan, þaþe wel cuöan, þæt hi næfre song séllan ne»hyrdon. Þá er við Skillingur skýrri röddu fyrir okkrum sigdrottni söng of hófum, hvellt við hörpu hljómar glumdu, þá margir menn móði þrungnir, orðum mæltu, þeir er allvel kunnu, að þeir aldrei söng sælla heyrði. MeSan Egill Skallagrimsson var aS svamla á Englandi, kunnu þarlendir menn aS yrkja meS stuSlum engu síSur en hann. Og þaS hélzt lengi enn. En þegar kemur fram á 14. öld er þess háttar kveSskapur ekki í tízku lengur. HöfuSskáld landsins Chaucer horfir suSur á bóginn og yrkir undir frakkneskum háttum, en úti á landsbyggSinni eru samtímis önnur skáld sem kveSa upp á gamla móSinn. Einn þeirra var William Langland, sem orti Piers Plowman á síSara helmingi aldarinnar, síSasta stuSlaS kvæSi í enskum bókmenntum sem enn er haft í minnum. En einnig á næstu öld voru menn til á Englandi sem kunnu aS yrkja á forna vísu, þó aS nú taki heldur aS dofna yfir íþróttinni, og hún kulnar ekki út meS öllu fyrr en eftir 1500, á dögum Jóns biskups Arasonar. PaS er dapurlegt aS hugsa til þessara karla sem einangraSir og óstuddir af þeim sem forustuna höfSu í bókmenntum landsins héldu áfram aS kveSa eftir fornum reglum, líkt og íslendingar gerSu á sínum norSurhjara, þó aS hvorugir vissu af öSrum. Hver veit nema þessi skáldskapur hafi þá átt sér enn einn griSastaSinn, í IslendingabyggSum Græn- lands? En þar hljóSna allar raddir þegar hér er komiS sögu. Á NorSurlöndum utan íslands týnast fyrr stuSlar en á Englandi. Peir eru þar aSeins varSveittir í IjóSmælum í fornum rúnaristum, eins og t. d. þessari vísu, sem höggvin hefur veriS
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Frón

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Frón
https://timarit.is/publication/1208

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.