Morgunblaðið - 07.10.2016, Blaðsíða 12

12 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. OKTÓBER 2016
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
Ég hef verið að dunda mérvið þetta í þrjú ár, þetta erfrá hinum ýmsu stöðum álandinu og það var mis-
jafnlega erfitt að komast að þeim til
að mynda frá sama sjónarhorni og
langafi gerði,“ segir Kjartan Örn Júl-
íusson sem opnar sýningu á morgun á
tuttugu og einu pari af ljósmyndum
en í hverju pari eru myndirnar teknar
með áttatíu ára millibili af sama
staðnum. Eldri myndirnar tók langafi
hans, Björn M. Arnórsson, á árunum
milli 1930 og 1940, en nýju myndirnar
tók Kjartan á árunum 2012 til 2015.
„Ég reyndi að fara í nákvæm-
lega sömu fótspor og langafi og
standa á sama stað og hann þegar ég
smellti af. En hann þurfti að leggja
meira á sig en ég
til að komast á
suma staðina, því
ekki var búið að
leggja vegi að
þeim öllum þegar
hann var þar á
ferð. Hann þurfti
stundum að fara á
hestum yfir ófær-
ur þar sem ég gat
ekið á bíl, til dæm-
is til að komast að Slæðufossi, sem er
á hálendinu ekki langt frá Kára-
hnjúkum. Hann hefur líka haft þó
nokkuð fyrir því að komast að Svarta-
fossi í Skaftafelli, því þá var Skeiðará
óbrúuð.“
Gjótur og árás frá flugum
Þrátt fyrir framfarir í vegagerð
þá komst Kjartan ekki alltaf hjá því
að fara fótgangandi til að nálgast
myndefnið. „Þegar ég fór að mynda
Foss í Ljótunnará í Fáskrúðsfirði, þá
þurfti ég að ganga þó nokkurn spöl
þar sem voru margar gjótur að varast
og á þessari leið varð ég fyrir árás
stórra flugna,“ segir hann og hlær.
„En mesta vesenið var að taka mynd
af Þrífyssu á Snæfellsnesi, þá þurfti
ég líka að ganga góðan spöl og
stökkva yfir marga læki. Einnig var
þó nokkuð vesen að taka mynd af
Bankastræti þar sem langafi mynd-
aði loftfarið Zeppelin fljúgandi yfir.
Ég hafði mikið fyrir því að finna réttu
svalirnar sem hann hafði staðið á til
að taka myndina og ég beið eftir flug-
degi á Reykjavíkurflugvelli til að fá
þotu frá Icelandair inn á mína mynd á
svipuðum stað á himninum og Zep-
pelin var á mynd langafa. En stund-
um voru þetta miklar gæðastundir, til
dæmis þegar ég fór um miðja nótt að
mynda Geysi, stemmningin var ein-
stök og ekki sála á ferli á hverasvæð-
inu, en vissulega hafði ég ekki mögu-
leika á að ná gosmynd af gamla Geysi
eins og langafi gerði,“ segir Kjartan
og bætir við að gaman sé að bera
saman myndirnar og sjá hvað hefur
breyst, bæði í byggingum og náttúru.
„Á Reykjavíkurmyndunum er til
dæmis engin Hallgrímskirkja og ekk-
ert Ráðhús.“
Langamma sýndi biðlund
Kjartan segir að ljósmynda-
áhuginn liggi í ættinni því ekki aðeins
hafi Björn langafi hans verið áhuga-
ljósmyndari, heldur líka bróðir
Í fótspor langafa með myndavélina
Ísland fyrr og nú, er yfirskrift ljósmyndasýningar
Kjartans, þar sem hann sýnir 21 par af myndum sem
teknar eru af sama stað með 80 ára millibili.
Morgunblaðið/Eggert
Áhugaljósmyndari Kjartan nýtur þess að leika sér með myndavélina.
Björn M.
Arnórsson
Reykjavíkurtjörn Á þessari mynd Kjartans er Ráðhúsið komið ofan í tjörnina og Hallgrímskirkja er risin, en á mynd Björns er hvorugt að finna. Bílarnir hafa heldur betur breyst á 80 árum.
Ég verð að játa mig sigraða.Þið höfðuð rétt fyrir ykk-ur. Þið bumbupotarar ogbumbukáfarar þarna úti.
Ég geri mér alveg grein fyrir að ég er
ekki fastur penni í þessum heimi en ég
bara verð að fylgja eftir síðustu pæl-
ingum, sem snerust jú um sívaxandi
bumbuna framan á mér, nú eru aðeins
fimm vikur í settan dag. Síðast var ég
að skammast (mjög settlega samt) út í
fólk sem var að segja mér, oftast með
góðlátlegum hætti, hvað ég væri orðin
stór og hvort þetta væru nú ekki bara
tvíburar? Ég er enn alveg viss í minni
sök um að ég beri „bara“ eitt barn
undir belti, en samkvæmt síðustu
skoðun hjá ljósmóður þá er
bumban að skora ansi hátt í öll-
um mælingum, þrátt fyrir
hestaheilsu verðandi móð-
urinnar. Ólíkt venjulegu
fólki sem fer í vaxtar-
sónar þar sem barnið
er enn þá aðeins of
lítið og krúttlegt, þá
erum við foreldr-
arnir á leið í vaxt-
arsónar til að sjá
hversu stór
drengurinn er
orðinn. Á þessum
átta árum sem
við parið höfum
verið saman höf-
um við reyndar
reglulega fengið
að heyra það hvað
börnin okkar verði stór,
þar sem samanlögð hæð
okkar er jú vel yfir meðallagi og ég hef
ítrekað fengið „Vá ég vorkenni þér“
svipinn frá kvenþjóðinni þegar kemur
að fæðingartali. Nú er hins vegar of
seint að hætta við og ég ætla mér að
koma þessu barni í heiminn, sama
hversu stór hann verður. Kvenlík-
aminn er jú magnað fyrirbæri og
fyrst amma mín heitin gat komið
níu börnum í heiminn þá get ég
þetta. Það sem átti að vera
hughreysting frá föður mínum
vakti hins vegar upp smá
hræðslu þegar hann sagði mér
að hann hefði nú ekki verið
nema í kringum 20 merkur, á
meðan yngsti bróðirinn var sko
23! Sem betur fer hefur stærð-
fræði aldrei verið mín sterka hlið
og ég hef aldrei þurft að nota
merkur. Ég ætla því bara að
halda mig við jógaplanið og anda
þessu barni í heiminn. Namaste.
»Ólíkt venjulegu fólkisem fer í vaxtarsónar
þar sem barnið er enn þá
aðeins of lítið og krúttlegt
þá erum við foreldrarnir á
leið í vaxtarsónar til að sjá
hversu stór drengurinn er
orðinn.
Heimur Erlu Maríu
Erla María Markúsdóttir
erla@mbl.is
Verð frá 469.000 kr.