Morgunblaðið - 07.10.2016, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. OKTÓBER 2016
✝ Unnur Guð-munda
Vilhjálmsdóttir
fæddist í Reykjavík
þann 2. júlí árið
1935. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 24. sept-
ember 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Aðalbjörg
Júlíusdóttir, f. 20.
janúar 1914, d. 15.
mars 2002, og Vilhjálmur Ang-
antýsson, f. 15. nóvember 1906,
d. 16. ágúst 1984.
Systkini Unnar voru Angan-
týr Vilhjálmsson, f. 15. sept-
ember 1938, d. 7. ágúst 2010,
maki Guðrún Ása Björnsdóttir,
Elsa Pétursson, f. 5. nóvember
1942, maki Leifur Pétursson,
Hafsteinn Vilhjálmsson, f. 7.
mars 1944, maki Halla Sigurð-
ardóttir, og Guðrún Vilhjálms-
dóttir, f. 12. mars 1947, maki
Karl B. Guðmundsson.
Unnur giftist Sigurhirti
Pálmasyni, byggingarverkfræð-
ingi, þann 20. september 1961 en
isstjóra í umhverfis- og auðlind-
aráðuneytinu, en dóttir þeirra er
Unnur Svala, f. 4.11. 1996.
Pálmi Jósef Sigurhjartarson,
f. 25. október 1965, tónlistar-
maður. Synir hans eru Sig-
urhjörtur, f. 2 desember 1998,
Arnaldur, f. 24. júní 2005, og
Ólafur Bragi, f. 19. febrúar 2011.
Unnusta Pálma er Dagný Halla
Björnsdóttir, tónlistarkennari.
Unnur ólst upp í miðbæ
Reykjavíkur og bjó meðal ann-
ars á Urðarstíg og við Skúla-
götu, sem í dag heitir Bríet-
artún, og síðar bjó hún í Akur-
gerði. Hún gekk í Austurbæjar-
skóla og lauk gagnfræðaprófi
þaðan og fór síðan út á vinnu-
markaðinn og vann við versl-
unarstörf, m.a. hjá verslunni
Jakobsen og Tískuskemmunni
við Laugaveg. Unnur hóf störf
hjá Reykjavíkurborg 1984 og
vann þar í sextán ár sem skrif-
stofumaður hjá fjármáladeild
Reykjavíkurborgar.
Unnur og Sigurhjörtur hófu
búskap á Hofteigi 8 1961 og
fluttu síðar að Háleitisbraut 38
þar sem þau bjuggu í nítján ár.
Þau fluttu svo að Vesturbergi 27,
Reykjavík. Unnur bjó síðustu ár-
in í Hvassaleiti 56.
Útför Unnar verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag, 7. október
2016, og hefst hún kl. 15.
hann lést þann 28.
apríl 2001.
Systkini Sigur-
hjartar eru: Anna
Pálmadóttir, f. 2.
desember 1928, d.
4.11. 2001, maki
Guðmundur Guð-
mundsson, Haukur
Pálmason, f. 7. febr-
úar 1930, maki hans
var Aðalheiður Jó-
hannesdóttir,
Hreinn Pálmason, f. 26. nóv-
ember 1931, d. 12. júní 2001, en
fyrrverandi maki hans var Sig-
urlaug Vigfúsdóttir, Friðrik
Pálmason, f. 15. apríl 1935, maki
hans er Karola Sander, og Sig-
ríður Pálmadóttir, f. 25.11. 1939,
maki hennar er Kristján
Sæmundsson. Tvö systkini Sig-
urhjartar, Jósef Pálmar og Auð-
ur, létust í æsku.
Unnur og Sigurhjörtur eign-
uðust tvo syni, en þeir eru Vil-
hjálmur Örn Sigurhjartarson, f.
16. mars 1962, forstöðumaður
hjá Samskipum, kvæntur Sigríði
Auði Arnardóttur, ráðuneyt-
Unnur var einstök á svo
margan hátt. Það er ljúft að
minnast Unnar og rifja upp all-
ar góðu minningarnar. Það var
mikil gæfa fyrir mig þegar ég
kynntist Unni fyrir um aldar-
fjórðungi.
Unnur Svala, fyrsta barna-
barnið, var umvafin ást ömmu
og afa í Vesturbergi, hún fékk
að njóta fyrstu áranna sinna í
faðmi þeirra. Minningin um
Unni er samofin minningu Sig-
urhjartar, þau voru afar sam-
rýmd hjón, eins og ein mann-
eskja og betra fólk var ekki
hægt að hugsa sér sem tengda-
foreldra. Þau voru kærleiksrík
og gáfu endalaust af sér til
sinna.
Það var gott að vera í sam-
vistum við þig, elsku tengda-
mamma. Það fylgdi þér einstök
hlýja og léttleiki, þú vissir allt-
af hvað skipti máli og hvað
mátti bíða betri tíma, þú vildir
ekki rasa að neinu. Mikið var
gaman að spjalla við þig, sér-
staklega um fólk, þú hafðir svo
mikinn áhuga á fólki á góðan
hátt. Fljót varstu að átta þig á
öllum hlutum og setja þá í sam-
hengi, enda mjög greind.
Það var svo gott að finna fyr-
ir þessari vissu og staðfestu, þú
tókst öllu með einstöku jafn-
aðargeði og umburðarlyndi.
Það sem einkenndi þig öðru
fremur var kímnigáfan, hlátur-
inn þinn er svo minnisstæður
og augun svo hlý, sem gerði
það að verkum að öllum leið vel
í kringum þig.
Þú varst sannur leiðtogi,
hefðir getað stjórnað her ef á
þyrfti að halda og það með
sóma, en fyrst og fremst varstu
alltaf í sátt við alla. Þér tókst
að sjá það jákvæða, draga fram
kosti hvers og eins, dvaldir
aldrei við erfiðleika og dæmdir
engan. Þú beindir fólki á réttu
brautina og opnaðir augun fyrir
öllu því góða sem lífið hefur að
bjóða. Mannkostir þínir voru
svo miklir. Í þeim erfiðu veik-
indum sem þú tókst á við síð-
ustu árin þín komu mannkostir
þínir svo vel í ljós. Æðruleysi,
yfirvegun og reisn voru þitt að-
alsmerki. Þegar súrefnissnúran
var að flækjast fyrir þér, þá
brostirðu, snerir þér í hringi og
flækjan var leyst. Svona tókstu
á við erfiðleika með bros á vör
og áreynsluleysi.
Þegar minnið var að leika
þig grátt, hélstu alltaf reisn-
inni. Sigurhjörtur var kominn
að sækja þig og þú skildir ekki
hvað dvaldi hann. Þú gerðir svo
góðlátlegt grín að sjálfri þér,
beindir athyglinni með ein-
hverri einstakri lagni að ein-
hverju jákvæðu og við hlógum
bara. En Sigurhjörtur var svo
sannarlega alltaf hjá þér og nú
ertu komin til hans.
Þú varst falleg manneskja,
að innan sem utan, og einstök
móðir. Strákarnir þínir, gull-
molarnir Villi og Pálmi, voru
þér alltaf efstir í huga, fyrir þá
áttirðu endalausa ást og kær-
leika, þú varst alltaf til staðar
fyrir þá. Það var svo yndislegt
að finna þessa miklu hlýju og
virðingu sem þeir báru fyrir
þér, þú varst stólpinn þeirra.
Þessi fræ sem þú sáðir gáfu
mikinn ávöxt, til okkar Villa og
Unnar Svölu minnar.
Elsku Unnur mín, ég er
endalaust þakklát fyrir sam-
fylgdina, fyrir góðmennsku
þína og kærleika og fyrir að
minna okkur öll á hvað það er
sem skiptir máli í þessu lífi.
Guð geymi þig, elsku tengda-
mamma.
Sigríður Auður.
Elsku amma, ég kveð þig
með miklum söknuði en á sama
tíma fyllist ég þakklæti að hafa
átt þig að. Þú varst og verður
mín fyrirmynd og hefur gefið
mér gott veganesti út í lífið. Þú
hafðir einstaka nærveru, mikið
jafnaðargeð, umburðarlyndi en
einnig varstu með ótrúlegan
húmor. Mér þótti alltaf gaman
að koma til þín og spjalla og
spá í lífið og tilveruna. Við vor-
um báðar forvitnar og okkur
þótti gaman að pæla í fólki og
tengingum á milli fólks. Þú
tókst hlutunum alltaf með mik-
illi yfirvegun, sama hversu
smáir eða stórir þeir voru og
mun ég eftir bestu getu tileinka
mér þá eiginleika þína.
Ég kom oft að heimsækja
þig í Hvassaleitið og minnist
þess hversu vel fólkinu leið í
kringum þig og það talaði vel
um þig. Ég var ótrúlega stolt
að eiga þig sem ömmu, enda
varstu einstök. Minningarnar
eru margar og munu þær ávallt
hlýja mér, sérstaklega frá
Vesturbergi, hjá ykkur afa, en
þar var best að vera. Það verð-
ur erfitt að hafa ekki ömmu
mína áfram hjá mér, en ég veit
að nú ertu komin til afa Sig-
urhjartar þar sem þér líður
best.
Hvíldu í friði, amma mín.
Þín
Unnur Svala.
Nú ert þú gengin, ástkæra
systir, frumburður foreldra
okkar, þeirra Aðalbjargar Júl-
íusdóttur og Vilhjálms Angan-
týssonar. Hlýjar og góðar
minningar milda söknuðinn. Við
vorum fimm systkinin og nú
eru þau tvö elstu látin.
Unnur var glaðlynd, geðgóð
og vildi öllum vel. Á fyrstu hjú-
skaparárum foreldra okkar var
faðir okkar til sjós og oft lengi
fjarverandi frá heimilinu. Þá
hefur Unnur verið móður okkar
mikil hjálparhella og tekið þátt
í uppeldi okkar yngri systkin-
anna. Hún var foreldrum okkar
umhyggjusöm alla tíð og eftir
fráfall þeirra var það hún sem
vakti yfir velferð okkar allra,
fjölskyldum okkar og ættingj-
um í báða liði.
Unnur giftist Sigurhirti
Pálmasyni. Þið, Sigurhjörtur,
sá öndvegisgæðamaður, voruð
alltaf góð heim að sækja og
mátti ávallt leita ráða og
treysta úrlausnum ykkar. Hjá
ykkur ríkti kærleikur og hlýja í
allra garð og aldrei féll hnjóðs-
yrði um nokkurn mann. Þið
voruð samhent, samstíga og
áttuð góð ár saman. Vilhjálmur
og Pálmi, ykkar ástkæru synir,
halda uppi minningu ykkar með
kærleika og hlýju í allra garð.
Barnabörnin voru Unni og Sig-
urhirti miklir gleðigjafar og
nutu þau samvista við þau. Oft
var boðið til veislu á heimili
þeirra hjóna og höfðu þau
ánægju af að rækta sambandið
við ættingja og vini. Stuttu eft-
ir að Unnur lét af störfum féll
Sigurhjörtur frá. Það var mikill
missir og áfall fyrir fjölskyld-
una. Svo ekki nutu þau efri ár-
anna saman eins og til stóð.
Unnur var félagslynd og
hafði ánægju af að fara á
mannamót og fylgdist vel með
hvað frændfólkið hafði fyrir
stafni. En heilsubrestur hrjáði
Unni undanfarin þrettán ár
sem hefti hana mikið. En hún
var alltaf bjartsýn „að þetta
myndi lagast“. Vilhjálmur og
Pálmi hugsuðu vel um móður
sína svo hún gat búið heima
eins og hún vildi og með þeirri
hjálp sem er í boði.
Sárt er að missa, en hvíldin
að áliðnu ævikvöldi er Guðs
mildi. Kæru frændur, Vilhjálm-
ur, Pálmi og fjölskyldur, við
vottum ykkur okkar dýpstu
samúð.
Elsa, Hafsteinn og Guðrún.
Mikið fannst mér óhugsandi
að þú færir frá okkur. Það var
gott heyra í fjölskyldum okkar
og sameiginlegum vinum og
finna styrkinn frá þeim á þess-
um erfiðu tímum. Ég kom heim
til ykkar Sigurhjartar í fyrsta
skiptið þegar þið áttuð heima í
Vesturberginu og ég man að
við sátum í fallega eldhúsinu
ykkar og við fengum okkur af-
bragðs gott kaffi með bragð-
góðum kökum. Það var alltaf
gott að koma til þín. Þú varst
yfirveguð og glettin og heimilið
þitt endurspeglaði umhyggju-
semi þína og natni. Ég kom oft
til þín í Hvassaleitið, þar sem
þú bjóst hin síðari ár, eftir að
ég hafði verið í Kringlunni og
keypti með kaffinu handa okk-
ur. Ferðir okkar í Kringluna og
innkaupastúss er mér minnis-
stætt. Þú varst einstaklega út-
sjónarsöm og smekkleg þegar
kom að því að kaupa gjafir,
valdir fallegan fatnað eða ann-
að. Betri ráðgjafa en þig í
þessu sem öðru er vart hægt að
hugsa sér. Kortin sem ég fékk
frá ykkur Sigurhirti voru alltaf
einstaklega fallega skrifuð og
hlýleg. Þær voru skemmtilegar
ferðirnar sem við fórum með
fjölskyldum okkar í sumar-
bústaði á ýmsum stöðum á
landinu og sérstaklega þegar
við fórum með Sigurhirti og
Aðalbjörgu móður þinni austur,
þar sem börn okkar og barna-
börn voru. Við gerðum okkur
dagamun og settum upp salla-
fína hatta. Við hlógum og gönt-
uðumst heil ósköp á leiðinni í
yndislegu veðri. Ógleymanlegar
verða allar fjölskylduveislurn-
ar, þegar margt var um mann-
inn og gaman var að spjalla um
alla heima og geima. Það er svo
ljúft að hafa átt allar þessar
dásamlegu stundir með þér,
kæra vinkona. Það er mikið lán
að hafa minningarnar um þig í
farteskinu og gerir mann auð-
ugri en ella. Jesús blessi þig
ávallt og verndi.
Þín vinkona,
Þóra.
Unnur Guðmunda
Vilhjálmsdóttir
✝ Hörður Frí-mannsson, sjó-
maður og verk-
stjóri hjá
Frystihúsi KEA,
fæddist í Nesi í
Saurbæjarhreppi
6. ágúst 1929.
Hann lést á
hjúkrunarheimil-
inu Lögmannshlíð
21. september
2016.
Foreldrar hans voru hjónin
Frímann Friðriksson verka-
maður, f. 20.7. 1900, d. 18.12.
1972, og Gunnfríður Níelsína
Jóhannsdóttir, f. 23.1. 1905, d.
22.11. 1980. Hörður átti einn
bróður, Sævar Frímannsson, f.
2.2. 1942, d. 8.4. 2009. Hörður
kvæntist 27.12. 1952 Ástu
Kristinsdóttur, húsmóður og
verkakonu, f. 14.11. 1925 á
Öngulsstöðum í Eyjafjarð-
arsveit, d. 31.10. 2015. For-
eldrar hennar voru Kristinn
Sigurgeirsson bóndi, f. 18.4.
1890, d. 14.11. 1966, og kona
hans, Guðný Teitsdóttir, f. 30.9.
1892, d. 20.6. 1979. Börn Harð-
Halldór Kristinn. Barna-
barnabörnin eru sex.
Hörður ólst upp á Akureyri
og gekk í barnaskóla Akureyr-
ar, hann fór ungur á sjó, var á
ýmsum skipum, lengst af var
hann á Snæfelli EA 740. Um
tíma rak hann eigin útgerð í fé-
lagi við fjórða mann, árið 1962
létu þeir smíða mótorbátinn
Orra EA 101, 26 tonna eikarbát,
og reistu fiskverkunarhús á Ak-
ureyri. Hörður hóf verkstjórn 1.
apríl 1965 í Sláturhúsi/frysti-
húsi KEA. Hann gekk í Verk-
stjórafélag Akureyrar og ná-
grennis 28. apríl 1968. Hörður
var í orlofsheimilisnefnd Verk-
stjórafélags Akureyrar frá 1979
til 1982. Frá 1984-2000 var
Hörður varaformaður Verk-
stjórafélagsins. Hörður var
þingfulltrúi Verkstjórafélagsins
á þingum Verkstjórasambands-
ins frá 1981, 1985, 1987, 1989,
1991, 1993, 1995, 1997, 1999 var
hann aðallega í kjörbréfanefnd.
Á 60 ára afmælisfundi félagsins
var Hörður sæmdur gullmerki
félagsins og gerður að heið-
ursfélaga. Hörður og Ásta festu
kaup á íbúð í Sólvöllum 17 árið
1959 og þar bjuggu þau þangað
til þau fluttu á hjúkrunarheim-
ilið Lögmannshlíð árið 2013.
Útför hans fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 7. októ-
ber 2016, klukkan 13.30.
ar og Ástu eru a)
Kristjana, f. 5.9.
1951, sambýlis-
maður hennar er
Lárus Jón Karls-
son, f. 31.3. 1948,
synir hennar eru
Hörður Vilberg og
Haraldur Guðni. b)
Gunnfríður, f. 8.7.
1953, eiginmaður
hennar var Erlend-
ur Sigurðsson, f.
19.2. 1938, d. 13.4. 2009. c)
Kristinn Frímann, f. 13.9. 1955,
eignkona hans er Kristín Þor-
steinsdóttir, f. 9.2. 1956, börn
þeirra eru Ásta, Þorsteinn Ingi
og Jakob Frímann. d) Ívar Ei-
ríkur, f. 12.7. 1958, eiginkona
hans er Marta Vilhelmsdóttir, f.
21.5. 1958, börn þeirra eru Elva
Rún og Vilhelm Ernir. e)
Guðný, f. 15.7. 1959, eig-
inmaður hennar er Einar Magn-
ússon, f. 11.10. 1959, börn
þeirra eru Ragnheiður Ásta og
Magnús Örn. f) Hörður, f. 24.9.
1962, eiginkona hans er Bryndís
Jóhannesdóttir, f. 24.1.1957,
synir þeirra eru Árni Elliott og
Elsku pabbi okkar, Hörður
Frímannsson, kvaddi þennan
heim 21. september, tæpum 11
mánuðum eftir að ástkær eig-
inkona hans og mamma okkar,
Ásta Kristinsdóttir, féll frá. Á
kveðjustund lítum við til baka
og minningarnar hrannast upp-
.Við systkinin eigum yndislegar
minningar um hann pabba okk-
ar, hann var glettinn, gat verið
hnyttinn í tilsvörum og brosið
hans var aldrei langt undan.
Við sem eldri erum munum
hann sem sjómann, okkur
fannst hann lengi í burtu en
þegar hann kom í land var sam-
veran góð. Pabbi hætti á sjó og
fór að vinna hjá Frystihúsi
KEA.
Pabbi var mjög vinnusamur,
honum féll ekki oft verk úr
hendi, hann hafði mikinn áhuga
á íþróttum og fylgdist vel með
bæði handbolta og fótbolta og
oft heyrðist vel í honum þegar
hann var að hvetja sína menn.
Pabbi hafði líka gaman af að
renna fyrir silung, ófáar veiði-
ferðirnar voru farnar með
mömmu og pabba, þá var tjald-
að, þess notið að vera saman
úti í náttúrunni og rennt fyrir
fisk.
Pabbi var mjög handlaginn
og við nutum góðs af því ef eitt-
hvað þurfti að gera og okkur
vantaði hjálp, þá var kallað í
pabba, hvort sem það þurfti að
tengja vask, falda gardínur, yf-
irdekkja stóla eða jafnvel að
setja rennilás í buxurnar okkar.
Það virtist ekkert vera sem
hann ekki gat gert.
Það var alltaf mjólkurgraut-
ur, slátur og smurt brauð í há-
deginu á laugardögum þegar
við vorum að alast upp, á ein-
hverjum tímapunkti, tók pabbi
að sér að sjá um þetta, hann
eldaði grautinn, smurði rúg-
brauð sem hann hafði sjálfur
bakað og úr þessu varð dýrind-
ismáltíð.
Þó svo börnin flyttu að heim-
an varð það að hefð að koma í
graut til mömmu og pabba og
sú hefð hélst þar til hópurinn
var orðinn ansi stór og þau
hjónin farin að eldast, þá tóku
börnin við og höfðu graut hjá
sér til skiptis, þannig hélst
samheldnin sem við höfðum
verið alin upp við.
Pabbi var í Verkstjórafélagi
Akureyrar og hafði því rétt á
að sækja um dvöl í orlofshúsi
félagsins á Vatnsenda í Ólafs-
firði, þangað fóru mamma og
pabbi með börnum og barna-
börnum viku í senn í mörg ár.
Á Vatnsenda naut fjölskyldan
samverunnar, þar var hægt að
veiða silung á stöng og einnig
leggja net.
Pabbi hafði mjög gaman af
að vera þarna og oftar en ekki
bar dvöl þeirra upp á afmæl-
isdaginn hans og þá var slegið
upp veislu.
Pabbi naut þess að fá barna-
börnin í heimsókn og á tyllidög-
um bauð hann upp á sinn frá-
bæra brauðrétt, sem allir voru
ólmir í, hundar og kettir sem
tilheyrðu fjölskyldunni fengu
líka sitt, það fór enginn svang-
ur úr Sólvöllunum.
Það væri hægt að skrifa
langa grein um hann pabba,
þennan yndislega mann sem
var bæði góður og hjálpsamur
og við sem vorum svo lánsöm
að hafa fengið að vera samferða
honum í lífinu öll þessi ár,
þökkum fyrir það með gleði í
hjarta.
Englar Guðs þér yfir vaki elsku
pabbi minn
vegir okkar skiljast núna, við
sjáumst ekki um sinn.
En minning þín hún lifir í hjörtum
okkar hér
því hamingjuna áttum við með þér.
(Denver/Guðrún Sigurbjörns-
dóttir)
Hvíl í friði elsku pabbi
okkar,
Guð geymi þig,
Kristjana, Gunnfríður,
Kristinn, Ívar Guðný og
Hörður.
Hörður
Frímannsson
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt
að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn.
Minningargreinar