Dagblaðið Vísir - DV - 31.03.2015, Side 48

Páskablað 31. mars–7. apríl 201536 Fólk Viðtal
Við prentum skýrslur - allt árið
• Kjölheftun
• Kjöllímdar
• Rafræn vefútgáfa
• Allar stærðir
• Allt að 124 síður
• Þykkari kápa
• 80 -130 gr. innsíður
Umslag annast prentanir ársskýrslna á gæðapappír og sér um allan
frágang í framhaldinu.
Stafræn prentun ársskýrslna er góður kostur og heldur kostnaði niðri
og skiptir þá engu hvort óskað sé eftir einu eintaki af ársskýrslu eða
100.
Hið sama gildir um annars konar skýrslur, t.d. afkomuskýrslur fyrir
hvern fjórðung eða hálfsárslega, eða annars konar prentefni sem
fyrirtæki eða félög þurfa að prenta og dreifa til hluthafa og/eða
viðskiptavina.
Fáðu tilboð í síma: 533 5252 eða umslag@umslag.is
Við bjóðum hraða og góða þjónustu!
Umslag | Lágmúli 5 | Reykjavík | Sími 533 5252 | umslag@umslag.is
Hagnýtar upplýsingar www.umslag.is
hún sig frá amstri hversdagsins.
„Mér finnst mjög gaman að nostra
í eldhúsinu og það eru innilegustu
frístundir mínar. Svo ég hef að-
eins verið að mála. Ég málaði mjög
mikið hérna á árum áður – þar til
söngurinn tók yfir. En það voru ekki
aðstæður heima hjá okkur svo ég
gæti tekið til við penslana.“
Diddú dó þó ekki ráðalaus og
sneið sér stakk eftir vexti. „Á þessum
tíma teiknaði ég rosalega fínlegar
myndir með örmjóum penna. Það
var bæði mikil natni og nýtni í þessu
hjá mér. En maðurinn minn gaf mér
trönur í jólagjöf og þær standa alltaf
uppi og bíða eftir því að eitthvað
komi á þær. Ég á liti og ramma. Ég
á allt til, þarf bara að koma mér af
stað,“ segir Diddú, en hún tók sig
reyndar til fyrir nokkrum árum og
málaði nokkrar myndir sem hún
seldi. Þannig að trönurnar hafa eitt-
hvað verið notaðar.
„Þegar ég stend fyrir framan
trönurnar byrja ég öll að ólga að
innan og svo kemur bara eitthvað.
Það er rosalega gaman.“ Diddú lýs-
ir ólgunni innra með sér með mikl-
um tilþrifum og hristir sig til og frá
til að gefa blaðamanni skýrari mynd
af því hvernig myndlistargyðjan tek-
ur völdin í líkama hennar áður en
pensillinn snertir strigann. „Þetta
get ég gert, en ég get ekki samið
lög. Ég hef aldrei samið lög, en ég
hef samið einhverjar raddir. Ég get
heldur ekki samið texta. Ég hef sos-
um aldrei lagt mig sérstaklega fram
við að reyna það. Væri mér það
eðlislægt þá held ég að það kæmi.“
Túlkar með opnu hjarta
Þótt lagasmíð og bundið mál
liggi ekki fyrir Diddú þá finnst
henni mjög gaman að skrifa texta
í óbundnu máli og það kann hún
nokkuð vel. Hún hefur til dæmis
skrifað ræður, en lætur öðrum eftir
textagerð.
„Ég er hljóðfæri, fyrst og fremst.
Ég hef alltaf litið á mig sem part af
heild. Þegar ég syng tónlist eftir mik-
ilsvirta höfunda þá reyni ég alltaf að
túlka með opnu hjarta. Sumt verður
maður reyndar að syngja í ákveðn-
um stíl, en ég reyni alltaf að gera
það á minn persónulega máta. Ætli
það sé ekki það sem fólki líkar við
mig. Mér fannst alltaf gott þegar ég
byrjaði að syngja klassíska tónlist að
hafa þennan bakgrunn úr dægur-
tónlistinni. Mér fannst ég frjálsari,
en sumum fannst ég fara of langt út
fyrir rammann. Ég syng alltaf beint
frá hjartanu.“
Farið að síga á seinni hlutann
Það leggst vel í Diddú að verða
sextug og hún er alveg laus við
aldurskomplexa. Það er reyndar
ekki að sjá á henni að hún sé að
detta á sjötugsaldur, stórglæsileg
konan. Gæti alveg verið tíu árum
yngri, bæði í fasi og framkomu.
„Mér finnst lífið alltaf batna með
hverju árinu. Ég er stolt af hverri
hrukku og bannaði meira að segja
allt „photoshop“ á auglýsingum fyrir
tónleikana. En það fer nú sosum að
síga á seinni hlutann og ég ætla að
njóta þess að vera ekki alltaf syngj-
andi. En ég ákveð sjálf hvenær það
verður,“ segir Diddú sem er strax
farin að hugsa hvernig lífið verður
þegar hún er hætt. „Það verður ör-
ugglega góð tilfinning að vakna og
þurfa ekki að hugsa hvort röddin sé
í lagi. Hvort hjóðfærið sé ekki í lagi.
Það verður án efa mikill léttir.“
Hjónin dreymir um að leggjast í
ferðalög og skoða heiminn og hún
gerir ráð fyrir að þau láti það rætast
með einhverjum hætti. Þótt hún yfir-
gefi söngvöllinn, þá sér hún fyrir sér
að halda áfram kennslu og miðla af
reynslunni, og það kemur væntan-
lega til með að hefta þau hjónin eitt-
hvað í ferðalögum. „Við finnum ein-
hvern milliveg til að verða frjáls en
samt miðla reynslunni áfram. Mér
finnst það vera skylda mín. Ég er svo
þakklát fyrir öll tækifærin sem ég hef
fengið sem söngkona. Þessi ótrúlegu
ævintýri,“ segir hún dreymin.
Fær styrk að ofan
Aðspurð hvort það sé eitthvert
augnablik á ferlinum sem standi
upp úr, segist hún eiga erfitt með
að velja eitthvað eitt. „Það eru svo
mörg stjörnublik sem ég hef átt í
gegnum tíðina. Mér finnst ég vera
blessuð og finn mjög sterkt fyrir ein-
hverri tengingu. Stundum þegar
ég hef til dæmis verið aðframkom-
in af þreytu, eða eitthvað að plaga
mig, þá hef ég fengið styrk að ofan,“
segir Diddú. Hún er trúuð þótt hún
fari ekki í kirkju á hverjum sunnu-
degi. En henni finnst gott að koma
inn í kirkjur, sérstaklega þegar hún
er erlendis. Hún fær við það aukinn
styrk. „Svo trúi ég auðvitað á náttúr-
una og kærleikann.“
Styrkurinn að ofan hefur hjálpað
henni að skila sínu allra besta á sviði
þrátt fyrir að vera ekki alltaf vel upp-
lögð. Henni finnst það mikilvægt að
áhorfendur fái alltaf að njóta henn-
ar í sínu besta formi, og hún telur
sig hafa náð því. Hún hefur allavega
alltaf fengið góða dóma, eða nánast
alltaf. Þótt stundum hafi henni þótt
ummælin hálf snubbótt. „Ég söng
hér um árið mjög krefjandi verk á
pólsku fyrir hljómsveit og söngvara
og ég var búin að liggja yfir þessu í
heilt ár. Svo kom dómurinn – ein
setning. „Sigrún söng mjög fallega“.“
Þótt Diddú hafi ekki getað kvartað
undan setningunni hefði hún viljað
fleiri orð um þessa miklu vinnu sem
hún lagði í verkið. „Fyrir tíu árum
síðan stóð svo í einum dómi: „Sig-
rún er auðvitað ekki tvítug lengur“.“
segir Diddú og hlær, og bendir á að
það skipti líka máli hvernig liggur á
gagnrýnendum hverju sinni.
Hefði viljað eiga fleiri börn
Diddú er á heildina litið sátt við
hvernig hún hefur spilað úr sínum
spilum í lífinu. Það er þó eitt sem
kemur strax upp í huga hennar þegar
blaðamaður spyr hvort hún hefði vilj-
að hafa eitthvað öðruvísi. „Ég hefði
viljað eiga fleiri börn. Ég ætlaði mér
alltaf að eignast heilan skara, enda
sjálf alin upp á mannmörgu og líflegu
heimili. Ég fór auðvitað frekar seint
af stað, en fyrst ég var byrjuð að eign-
ast tvíbura, þá fannst mér upplagt að
eignast nokkur pör. Þrjú pör hefði ver-
ið fínt.“ Það fór þó ekki þannig, en tólf
árum eftir að tvíburadæturnar komu í
heiminn bættist ein önnur stúlka við.
„Ég er mjög þakklát fyrir þessar stelp-
ur. Það er mikil ást og vinátta þar,“
segir Diddú einlæg að lokum. n
Ræður sér sjálf
Diddú fer bráðum að
hætta að syngja, en
hvenær það verður
ákveður hún sjálf.
„Ég sá hann niðri í Austurstræti,
þar sem hann labbaði hinum megin
við götuna. Ég vissi strax að þetta var
maðurinn sem ég ætlaði mér að eiga.