Skagfirðingabók - 01.01.2008, Qupperneq 94

SKAGFIRÐINGABÓK

Astvaldur Jóhannesson á Reykjum.
Ljósm.: Hallgrímur Einarsson.
Eig.: Héraðsskjalasafn Skagfirðinga.
meðal annars skinnaleikurinn frægi
sem flestir nefna er nafn Bjarna ber á
góma. Frásögn Ingólfs hefur þáttar-
ritari eftir þekktum hestamanni í
Reykjavík sem lét hann gefa sér
nákvæma lýsingu á þessari sérstæðu
notkun gæruskinnsins. Manni þess-
um þótti aðferðin svo athyglisverð að
hann tók hana upp sjálfur og hefur
notað hana síðan þó með öðrum
hjálpartækjum væri, því ekkert átti
hann gæruskinnið.
Hún gæti hafa verið frá búskapar-
árum Bjarna á Fjalli, sagan af því þeg-
ar hann er á ferð út á Hofsós ásamt
nokkrum bændum úr Hjaltadal
snemma sumars. Bjarni ríður rauð-
um hesti, lítt tömdum. Þeir ríða yfir
Kolku og samferðamennirnir taka
eftir því að Bjarna dvelst í ánni og
ástæðan er að hann er ítrekað að ríða
upp á stóran stein í miðri ánni og
reyna að snúa klárnum þar við en
þetta gengur ekki sem skyldi. Bjarni
hætti þessu svo von bráðar og reið til
félaga sinna. Segir ekki af því meira
fyrr en á haustdögum þessa sama
sumars að farin er önnur kaupstaðar-
ferð á Hofsós og flestir þeir sömu og
um vorið. Þeir ríða sem leið liggur og
yfir Kolku á sama stað og Bjarni er
enn á þeim rauða. Þá tekur hann upp
sama leik og um vorið og nú sneri
hann Rauð auðveldlega á klöppinni
nokkrum sinnum áður en hann reið
upp úr ánni. Þetta tengdu menn svo
við það að þetta sumar töldu ein-
hverjir sig hafa séð dularfullan
reiðmann af og til á þessum stað í
ánni. Sá reið rauðum hesti og atferli
þeirra félaga þótti undarlegt.
Um uppvaxtar- og þroskaár Bjarna
verður fátt í hendi af skiljanlegum
ástæðum. Eðlilegt er þó að draga þær
ályktanir að hann hafi verið talinn vel
fallinn til náms og foreldrar hans hafi
af þeim sökum talið framtíð hans
betur tryggða á vegi bóklegrar þekk-
ingar en vinnu við landbúnaðarstörf.
Og með hliðsjón af fáum og slitrótt-
um viðtölum við fólk sem hafði
spurnir af tengslum hans við bróður
og sifjalið á æskuheimilinu Reykjum
læðist að grunur um að honum hafi
ekki verið sýnt um þátttöku í
almennum bústörfum þar fremur en
á eigin vegum síðar á ævinni. Athygl-
isverð eru ummæli Jóhannesar föður
hans við sveitunga sinn, en sá hefur
90