Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.1999, Qupperneq 59

2. Aukin þátttaka hjúkrunarfræðinga í siðferðilegum
ákvörðunum (ethical dilemma).
Nauðsynlegt er að efla framhaldsnám í gjörgæsluhjúkr-
un vegna vöntunar á sérhæfðum hjúkrunarfræðingum og
þar sem sífellt veikari og eldri sjúklingar liggja á gjörgæslu-
deildum og flóknari tækni bætist við á hverju ári.
Vfða á Norðurlöndunum er meirihluti hjúkrunarfræðinga
á gjörgæsludeildum með sérmenntun. Hér á landi er hlut-
fallið innan við 10%.
Bjóða þarf upp á vandað gjörgæslunám hér á landi og
hvetja og auðvelda starfandi hjúkrunarfræðingum að
sækja slíkt nám.
Auka þarf þátttöku gjörgæsluhjúkrunarfræðinga í
ákvarðanatöku varðandi meðferð mikið veikra sjúklinga,
t.d. varðandi andlát eða áframhaldandi meðferð. Ákjósan-
legt væri að koma á einhvers konar teymisvinnu eða
siðanefnd á deildum. Einnig þarf að hvetja almenning til
virkari þátttöku í ákvörðunum varðandi slíkar aðstæður.
Til að sem bestur árangur náist þarf samvinnu Félags
íslenskra hjúkrunarfræðinga, fagdeildar gjörgæsluhjúkr-
unarfræðinga, stjórnenda sjúkrahúsa, Háskóla
Íslands/Endurmenntunarstofnunar og fleiri fagaðila.
Stefna Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga í sjúkra-
húsþjónustu.
Helstu áherslur eða brýnustu verkefni í sjúkrahúsþjónustu:
1. Tegundir og staðsetning sjúkrahúsa
• hátæknisjúkrahús
• almenn sjúkrahús
• sérhæfð sjúkrahús, s.s. barnasjúkrahús, endurhæfing
og öldrunarþjónusta.
Nefnd á vegum heilbrigðisráðuneytisins er að Ijúka störf-
um varðandi stefnumótun í sjúkrahúsþjónustu á landinu.
Mikilvægt er að niðurstöðum nefndarinnar verði framfylgt.
Félag íslenskra hjúkrunarfræðinga og deild hjúkrunar-
forstjóra eru lykilaðilar í að þrýsta á að þeim verði framfylgt.
2. Samfella í sjúkrahúsþjónustu
Aukin samfella í þjónustu milli deilda innan sjúkrahúsanna,
milli þeirra og annarra heilbrigðisstofnana, sjúkrahús-
tengdrar heimaþjónustu og sjálfstætt starfandi hjúkrunar-
fræðinga er nauðsynleg.
Mikilvægt er að brjóta niður múra miili deilda og stofn-
ana, samræma pappíra sjúklinga og að þeir fylgi sjúkling-
um, auka samvinnu og samnýtingu sérfræðiþekkingar.
3. Áhrif á stjórn sjúkrahúsa
• mjög brýnt að rödd hjúkrunarfræðinga heyrist
• kynna markvisst þjónustuna/þörf fyrir stjórnun
• hjúkrunarfræðingar tjái sig markvissar í fjölmiðlum
• gefa betri ímynd af heilbrigðisþjónustunni út á við
• standa vörð um hagsmuni sjúklinga vegna vaxandi
gjaldtöku fyrir heilbrigðisþjónustu og ósamræmis í
henni.
Stefna Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga í heilsu-
gæslu.
Helstu áherslur eða brýnustu verkefni í heilsugæslu:
1. Vinna að faglegri samræmingu heilsugæsluþjónust-
unnar og skráningu hennar.
2. Forvarnir; leggja sérstaka áherslu á að efla skólaheilsu-
gæslu og koma á heilsugæslu í framhaldsskólum.
3. Auka sálfélagslegan stuðning og geðvernd. Auka vægi
þjónustu við nýbúa.
4. Auka möguleika heilsugæsluhjúkrunarfræðinga til að
viðhalda og auka þekkingu og færni.
5. Samræming í mæðravernd.
Til að ná árangri þarf að auka vægi heilsugæslunnar
innan heilbrigðiskerfisins þannig að hægt sé að efla þjón-
ustuna og gera hana markvissari og árangursríkari.
Ein leið gæti verið að setja fram skýra stefnumörkun í
heilsugæsluþjónustu og einhver einn aðili, s.s. forvarnar-
stofnun, hafi umboð til að samræma og skipuleggja þjón-
ustu heilsugæslunnar.
Þeir sem þurfa að koma að verkefninu eru: heilbrigðis-
ráðuneytið, Félag íslenskra hjúkrunarfræðinga og fagdeildir
þess, Læknafélag íslands, landlæknisembættið o.fl. aðilar.
Stefna Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga í hjúkr-
unar- og heilbrigðismálum í dreifbýli.
Helstu áherslur eða brýnustu verkefni í hjúkrunar- og heil-
brigðismálum í dreifbýli:
1. Tryggt verði jafnrétti í aðgengi að þjónustunni óháð
búsetu, efnahag, stöðu, kyni og aldri.
2. Tryggð verði réttarstaða sjúklinga gagnvart heilbrigðis-
þjónustunni, virðing borin fyrir mannhelgi og sjálfs-
ákvörðunarrétti sjúklings/aðstandenda.
3. Tryggð verði samfelld og heildræn heilbrigðisþjónusta
fyrir þá er mest þurfa á að halda.
4. Tryggt verði að grunnþjónusta verði að mestu leyti
kostuð af almannafé.
5. Efla samvinnu og samhæfingu milli heilbrigðissviðs og
félagsmálasviðs og samvinna ríkis og sveitafélaga
styrkt í þessum málaflokkum.
6. Tryggja að hjúkrunarfræðingar verði sterkara afl í
ákvörðunartöku um heilbrigðismál, sem tryggja best
hagsmuni einstaklingsins og samfélagsins varðandi
jafnan rétt í aðgengi og réttmæta kostnaðarhlutdeild
sjúklinga í heilbrigðisþjónustunni.
7. Efla þverfaglega teymisvinnu heilbrigðisstarfsmanna á
öllum sviðum.
8. Menntun og hæfni hjúkrunarfræðinga f dreifbýli verður
á margan hátt að vera fjölhæfari en í þéttbýli. Stefnt
59
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 1. tbl. 75. árg. 1999