Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2006, Síða 27

þjónustunnar þau sömu? Hvað er gert
til þess að nýta hæfileika og þekkingu
þessara hjúkrunarfræðinga til fulls? Hvernig
er þeim tryggð sanngjörn meðferð?
Á ráðstefnunni kynnti Jarmes Buchan frá
Kings Fund í London rannsókn á erlendum
hjúkrunarfræðingum í London. Hann lagði
áherslu á að niðurstöður hans sýndu að
erlendir hjúkrunarfræðingar væru ekki
einsleitur hópur. Ástæður þeirra fyrir því
að vinna í öðru landi eru ólíkar og þar af
leiðandi hafa þeir mismunandi væntingar
og þarfir. Rannsóknin leiddi í Ijós að
hjúkrunarfræðingar, sem fóru til London,
skiptu fljótt um starfsvettvang og þeir
nutu ekki sömu starfsþróunartækifæra
og innlendir hjúkrunarfræðingar (Buchan,
Jobanputra og Gough, 2005).
Meginniðurstaða ráðstefnunnar
Meginniðurstaða ráðstefnunnar er að til
þess að skapa jákvætt starfsumhverfi
er nauðsynlegt að koma fram við
alla hjúkrunarfræðinga af virðingu og
heiðarleika. Viðurkenna og umbuna
fyrir hæfileika og getu þeirra, auka
starfsánægju þeirra og draga úr flótta
úr stéttinni ásamt því að tryggja að
sjúklingum sé veitt hágæða þjónusta
Niðurstöðurnar eru teknar saman í
eftirfarandi punktum:
1. Lög og reglugerðir í viðkomandi landi
styðji við jákvætt starfsumhverfi.
2. Búferlaflutningar. Safna þarf gögnum
og greina ástæður fyrir flutningum
hjúkrunarfræðinga til þess að hægt
sé að hafa upplýsingarnar tiltækar við
ráðningar og mannauðsstjómun. Hver
er hvati hjúkrunarfræðinganna til þess
að vinna í landinu? Hvernig má hjálpa
þeim að haldast í starfi? Hvernig er
hægt að styðja hjúkrunarfræðingana
þegar þeir vija fara heim aftur? Það
er mikilvægt að sú reynsla, sem
hjúkrunarfræðingarnir fá, nýtist þeim
þegar heim kemur.
3. Greining mannafla í hverju landi fyrir sig.
Áhersla er lögð á að hvert land greini
þörf fyrir hjúkrunarfræðinga og leiti
eftir jafnvægi á milli hjúkrunarfræðinga
frá viðkomandi landi og erlendra
hjúkrunarfræðinga.
4. Samfélagið og fjölbreytni. Það er
siðferðileg ábyrgð okkar allra að kunna
að meta fjölbreytni. Aðlögunarferli
erlendra hjúkrunarfræðinga þarf
að taka tillit til þeirra félagslegu og
menningarlegu þarfa sem viðkomandi
hefur. Mikilvægt er að allir sem hlut
eiga að máli standi saman við að taka
á móti erlendum hjúkrunarfræðingum
- fagfélag, stofnanir, samfélagið og
menntastofnanir. Lögð var áhersla á
að nota leiðbeinendur (handleiðslu) við
aðlögun erlendra hjúkrunarfræðinga
5. Umönnun sjúklinga og menningar-
bundin hæfni. Halda þarf við hæfileikum
erlendra hjúkrunarfræðinga , þá þarf
að meta að verðleikum og veita þeim
sömu starfsþróunartækifæri. Tryggja
þarf menntun og þjálfun til að brúa
menningarbundinn mun og tryggja
þannig öryggi sjúklinga og árangursríkt
hópastarf. Þetta má gera með því að
veita stuðning við aðlögun að ólíku
heilbrigðiskerfi, tungumáli, lyfjum og
tækni.
6. Stefna í ráðningarmálum sé siðferði-
lega rétt og almenn vitund fólks um
ábyrgð þess að aðlagast fjölbreytileika í
fagstéttinni sé til staðar. Taka þarf strax
á fordómum sem upp koma á meðal
starfsfólks, sjúklinga og samfélags.
Erlendir hjúkrunarfræðingar fá tækifæri
til að gera áætlanir um þróun sína í
starfi líkt og aðrir hjúkrunarfræðingar.
Tryggt sé að fagleg þekking þeirra
nýtist í starfi. Lagt var til að bjóða
erlendum hjúkrunarfræðingum upp á
leiðbeinendur til þess að auðvelda
þeim aðlögun að nýrri menningu og
starfsumhverfi.
Erlendir hjúkrunarfræðingar á
íslandi
Það er erfitt að gera sér grein fyrir fjölda
erlendra hjúkrunarfræðinga á íslandi. Árið
2004 tók FÍH saman upplýsingar um
erlenda hjúkrunarfræðinga. Þá höfðu að
meðaltali 20 erlendir hjúkrunarfræðingar
fengið leyfi til að starfa á íslandi
á ári undangengin þrjú ár. Gera má
ráð fyrir að þessir hjúkrunarfræðingar
starfi víðs vegar um landið, á hinum
ýmsu stofnunum. Lítið er vitað um hagi
þeirra og hvað býr að baki ákvörðun
þeirra að flytjast til íslands. Rannsókn
Hildar Magnúsdóttur (2005) á erlendum
hjúkrunarfræðingum starfandi á íslandi
leiddi í Ijós að hjúkrunarfræðingum, sem
hingað flytjast, finnst erfitt að aðlagast
í fyrstu. Aðlögun þeirra tók mislangann
tíma og hafði kunnátta þeirra í íslensku
mikið að segja.
Lokaorð
Alls staðar í heiminum er leitast við
að bjóða hágæðaheilbrigðisþjónustu.
Á sama tíma er heilbrigðisþjónustunni
í hverju landi íþyngt með skorti á
heilbrigðisstarfsfólki. Stjórnvöld og
heilbrigðisstofnanir hafa verið gagnrýnd
fyrir að leysa ekki vandamálin, sem búa að
baki, og treysta um of á búferlaflutninga
hjúkrunarfræðinga. í þriðjaheimslöndum
er vandamálið enn víðtækara. Þaðan fara
hjúkrunarfræðingar til þess að starfa í
hinum vestræna heimi þar sem þeir hafa
vafalítið betri laun. En í heimalandinu
er mikil þörf fyrir starfskrafta þeirra og
því má velta því fyrir sér hvort það sé
siðferðilega rétt af vestrænum þjóðum að
sækja sína hjúkrunarfræðinga þangað.
Búferlaflutingar hjúkrunarfræðinga eru
staðreynd. Fjölbreyttur menningarlegur
bakgrunnur starfsfólks á heilbrigðis-
stofnunum á íslandi gerir okkur betur í
stakk búin til að sinna skjólstæðingum
okkar sem einnig hafa fjölbreyttan
menningarlegan bakgrunn. Faglegur,
menningarlegur og samfélagslegur stuðn-
ingur er erlendum hjúkrunarfræðingum
mikilvægur og því er nauðsynlegt að
yfirvöld, vinnuveitendur og fagfélag leggi
sitt af mörkum til þess að skapa erlendum
hjúkrunarfræðingum, sem hér vilja vinna,
jákvætt starfsumhverfi.
Heimildaskrá
Adams, E., og Kennedy, A. (2006). Positive
Practice Environments. Key Considerations for
the Development ofa Framework to Support
the Integration of International Nurses. Genf:
International Centre on Nurse Migration.
Buchan, J., Jobanputra, R., og Gough, P. (2005).
Internationally recruited nurses in London.
Profile and implications for policy. Kings Fund
Research summary. Sótt 25. febrúar 2006
á: http://www.kingsfund.org.uk/applications/
paginated/publications.rm?categories=&term=
Nurse+migration&oldterm=&startlndex=0&this
Page=1&theme_name=resources&sectionJd=
13&id=30&advancedSearch=false.
Hildur Magnúsdóttir (2005). Overcoming strange-
ness and communication barriers: a phenom-
enological study of becoming a foreign nurse.
International Nursing Review, 52 (263-269).
Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2. tbl. 82. árg. 2006
25