Ráðunautafundur - 15.02.1986, Blaðsíða 49

-39-
RÁÐUNAUTAFUNDUR 1986
ELDI LAXASEIÐA
Pétur Bjarnason
ístess h/f, Akureyri
Inngangur
í þessu erindi verður fjallað um eldi laxaseiða. Pað er þó ekki
ætlunin að vera nein kennslubók um það, hvernig að seiðaeldi
skuli staðið, heldur er markmiðið öllu fremur að beina ljósi að
nokkrum atriðum, sem vert er að gefa gaum, þegar um eldi
laxaseiða er fjallað.
Eldi laxaseiða er að sjálfsögðu settar skorður af ýmsum
ástæðum, svo sem vegna llfshátta laxsins, og markaðar. Mun ég
reyna að beina athyglinni að nokkrum þeirra, sem ég tel vert að
hafa I huga, sérstaklega á þessum vetvangi.
Llfshættir laxaseiða
Flestir vita að laxi er eðlilegt að dvelja fyrri hluta ævi
sinnar i fersku vatni, en gengur til sjávar 20-30 gr. að þyngd,
og vex þar með ævintýralegum hraða, áður en hann gengur til
baka til sinnar heimaár.
Laxinn hefur einnig verulega ólika hegðun, sérstaklega i
afstöðu sinni til meðbræðra og -systra, eftir þvi hvort hann er
á sjávar- eða ferksvatnsstigi. 1 sjónum syndir laxinn um i
torfum i sameiginlegri leit að æti. Laxaseiðið er hins vegar
það sem á útlensku heitir "territorial", en I þvi felst, að
seiðið helgar sér svæði I ánni, sem það hleypir engu öðru seiði
óáreittu inn á. Vogi eitthvað seiði sér það, upphefjast óðar
hin mestu átök, sem taka ekki enda fyrr en annað seiðið er á
brott.
Þeim, sem fást við dýr, er ljóst, að eldi á fiski, sem hefur I
sér eðliseinkenni seiða, er vandasamara, en eldi fiska sem er
eðlilegt að synda um i torfum. í eldi er höfð 2.000-20.000
seiði, á svæði, þar sem væru aðeins eitt til tvö ef seiðin
veldu sjálf. Þegar haft er i huga, að I náttúrunni bregðast
seiðin við slikum aðstæðum með þvi að ráðast hvert á annað, þá
er það ljóst, að þvi fylgir vandi að halda nauðsynlegri ró og