Morgunblaðið - 15.03.2018, Side 72

72 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. MARS 2018
Djúpur er harm-
ur, þegar við hjónin
kveðjum ástkæran
bróður og mág,
sem var okkur svo mikilvægur í
lífi og starfi. Hann var klett-
urinn sem aldrei bifaðist þótt
stormar blésu. Tenging okkar
var einkar náin þar sem við vor-
um þrjú systkini af Seltjarnar-
nesi sem vorum gift þremur
systkinum innan úr Kleppsholti.
Öll byrjuðum við búskap í ætt-
arhúsinu Sólarhóli á Seltjarnar-
nesi og þau ár voru bæði ljúf og
minnisrík. Saman höfum við
gengið í gegnum margvísleg
áföll og þá hefur kærleikurinn
og samheldnin verið okkar ríki-
dæmi. Á slíkum stundum var
það okkar ástkæri Halli Palli
sem ávallt stóð yfirvegaður,
hvetjandi og umhyggjusamur á
sinn einstaka og gefandi hátt.
Eftir liðlega 60 ára samfylgd er
margs að minnast. Fyrstu kynn-
in þegar bróðirinn vildi hafa
eitthvað með það að gera að
sóttur væri karlpeningur fram á
Seltjarnarnes þegar nóg fram-
boð virtist vera af frambærileg-
um mönnum inni í Kleppsholti.
En þá eins og svo oft, hafði
systirin rétt fyrir sér og var
þessi ráðahagur sannkallað
gæfuspor, því á Eiði var að
finna garenteruð vörumerki, því
fékk bróðirinn og önnur systir
svo sannarlega að kynnast. Upp
í hugann koma nú árlegu sum-
arferðalögin með stórfjölskyld-
unni, þorrablótin, grímuböllin og
ekki má gleyma knattspyrnu-
leikjunum.
Halli Palli var mikill Skaga-
maður og vildi veg þeirra sem
mestan. Karlpeningurinn í fjöl-
skyldunum skiptist að vísu
nokkuð jafnt í tvær fylkingar,
ÍA og KR. Það var skemmtileg
upplifun sem við sjálfir og
drengirnir okkar fengum að
njóta með vallarferðum bæði á
KR-völlinn og á Skipaskaga. Allt
voru þetta samverustundir sem
nú eru gulls ígildi. Ekki má
gleyma þeim árum sem við vor-
um að basla við að koma okkur
upp framtíðarhúsnæði, því þótt
Sólarhóll væri yndislegur var
hann full lítill fyrir stækkandi
fjölskyldur, liðlega 40 fm. Þá
voru allar hendur tiltækar og oft
var unnið fram á rauðanótt,
jafnvel þótt vinnudagur hæfist
árla næsta morgun. Með sam-
takamættinum hafðist þetta.
Sama gilti ef skipt var um hús-
næði eða þau endurbætt, aldrei
var skorast undan. Sér kapítuli
er allt sem viðkom bílaviðgerð-
um, fyrir daga tölvukubbanna.
Þar var okkar yndislegi á
heimavelli því flest ráð kunni
hann varðandi slíkar viðgerðir.
Þolinmæði hafði hann ótakmark-
aða og kunna flestir fjölskyldu-
meðlimir sögur að segja af úr-
ræðasemi hans.
Ekki má ljúka þessum orðum
án þess að minnast á Halla sem
eiginmann og föður. Í þeim hlut-
verkum var hann heill og um-
hyggjusamur, ávallt reiðubúin
til að aðstoða. Þau hjón lifðu
fyrir syni sína og fjölskyldur
þeirra og nutu þess að vera
hvort með öðru. Í sérstöku
uppáhaldi hjá þeim voru Beni-
dorm-ferðirnar. Það var sárt að
horfa upp á þverrandi lífsgæði
Halla eftir að hann fyrir tveimur
árum varð fyrir alvarlegri
nýrnabilun og þurfti að vera í
nýrnavél þrisvar í viku. Þá sem
fyrr kom hið einstaka geðslag
Þórhallur Páll
Halldórsson
✝ Þórhallur PállHalldórsson
fæddist 26. júlí
1941. Hann lést 24.
febrúar 2018.
Útför Þórhalls
fór fram 5. mars
2018.
honum að miklu
gagni. Missir
Guggu og fjöl-
skyldu er mikill eft-
ir langt og heilla-
ríkt hjónaband. Við
hjónin biðjum al-
góðan Guð að milda
sorg þeirra. Minn-
ingar um einstakan
mann munu lifa í
hugum okkar um
ókomna tíð.
Lilja Hjördís og Hafþór.
Rellinn strákur rauðhærður
reyndar mesti fjörkálfur.
Heldur þykir handóður
heitir Páll og Þórhallur.
(H.Þ.)
Þannig orti pabbi okkar um
bróður minn. Ég hef áreiðanleg-
ar heimildir fyrir því að hann
var ekki rellinn og alls ekki
rauðhærður, sagði mamma,
hann var með gyllt hár. Hverj-
um dettur í hug að þræta við
mömmur? Í æsku var stóri
bróðir mikil fyrirmynd, í flestu.
Ég hefði aldrei komist upp með
öll þau prakkarastrik sem hann
framkvæmdi, að vísu öll mein-
laus. Ef hann náðist þurfti hann
bara að brosa út að eyrum og
sýna fallegu spékoppana, allir
bráðnuðu. Sjarmatröll Halli
Palli. Þegar hann óx úr grasi
breyttust bernskubrekin í enda-
lausa greiðvikni. Seinna þegar
hann hitti Guggu sína sannaðist
máltækið að „oft verður góður
hestur úr göldum fola“. Hann
var fyrirmyndarfaðir og góður
eiginmaður. Mitt lán í lífinu var
að Gugga átti margar systur og
ein þeirra varð lífsförunautur
minn. Fljótlega eftir að við fór-
um að búa keyptu Halli og
Gugga hæð og við Jóna kjallara
í litlu húsi, Sólarhól á Seltjarn-
arnesi. Seinna fluttum við í
Fossvoginn, Halli og Gugga í
Kópavog og við Jóna í Reykja-
vík. Á þessum árum myndaðist,
auk fjölskyldukærleikans, ein-
stök og ævilöng vinátta milli
okkar fjögurra og strákarnir
okkar gengu um á báðum stöð-
um eins og heima hjá sér.
Seinna þegar systir okkar Halla
giftist eina bróður þeirra systra
fjölgaði í „klíkunni“, við urðum
sex gömlu brýnin. Vinátta og
kærleikur okkar systkina ríkir
líka á milli barnanna okkar. Alla
ævi höfum við bræður verið að
gera eitthvað saman utan vinnu,
leggja flísar, parket, teppi, mála
og gera við bíla. Þ.e. Halli gerði
við bílana, hafði endalausa þol-
inmæði, og ég handlangaði.
Samband okkar var það náið að
oft var okkur nóg að horfast í
augu til að við skildum hvor
annan.
Við höfum sungið saman í
Strætókórnum í tæp 40 ár. Far-
ið í fjölda ferða með kórnum,
um öll Norðurlönd, víða um
Þýskaland og til Mæjorka og
Tenerife. Halli hafði fallega
rödd og var ótrúlega fljótur að
læra. Ég sakna þess að hafa
hann ekki við hlið mér lengur, í
leik og starfi.
Halli var alltaf heilsuhraustur
þar til fyrir rúmum tveimur ár-
um að nýrun gáfu sig. Hann
varð ekki samur eftir það. Hann
fór þrisvar í viku í blóðskilju og
verður starfsfólki þar og á 12E
seint fullþökkuð fagmennska, al-
úð og umhyggja sem þau sýndu
honum þar til yfir lauk.
Gugga og Halli hafa lifað í ást
og samlyndi í tæp 60 ár og hefur
hún stutt hann sem klettur í
gegnum veikindin. Hún og syn-
irnir vöktu yfir honum dag og
nótt í stuttri en snarpri bana-
legu. Bræðurnir hafa umvafið
mömmu sína ástúð þennan erf-
iða tíma. Bróðir minn var alltaf
einstaklega greiðvikinn og glað-
lyndur. Hann gat verið fastur
fyrir en alltaf var hann sama
sjarmatröllið.
Ég bið Guð að geyma ástvini
hans alla, hafðu þökk fyrir allt,
bróðir.
Már E. M. Halldórsson.
Halli Palli.
Hann var einn af kærleiksrík-
ustu mönnum sem við hjónin
höfum kynnst í gegnum ævina.
Að sama skapi var hann svo
ótrúlega kíminn að þegar ég
skrifa þessi orð sjáum við fyrir
okkur glettnina og blikið sem
var svo einkennandi fyrir hann.
Hann var einn af okkar bestu
vinum og samferðamönnum í
gegnum tíðina, þannig að minn-
ingarnar hrannast upp. Halli
Palli að halda ræður innan hóps-
ins okkar eins og enginn væri
morgundagurinn, ljúfur, kíminn,
fyndinn, fylginn sér en samt
eins og hugleiðsla að hlusta á
hann. Hækkaði aldrei róminn,
mildur, sannfærandi eins og sef-
andi faðir. Svona er hann í
minningu okkar.
Hvergi hef ég kynnst eins
samheldinni og elskulegri stór-
fjölskyldu og þessum systkina-
hópi hans og Guggu sem hafa
svo ruglað reytum meira og
minna við systkini maka sinna,
svona þvers og kruss.
Löngu áður en ég kynntist
þessum hóp fylgdumst við
krakkarnir á Möðruvöllum með
árlegri tjaldahelgi fjölskyldu-
hóps sem tjaldaði alltaf á sama
stað austur við Trönudalsá ár
eftir ár. Vorum við krakkarnir
svolítið eftirvæntingarfull að
fylgjast með þessum glaðværa
hóp en þorðum aldrei að gefa
okkur neitt að þeim. Forvitin
gengum við, riðum eða rákum
kýrnar framhjá. Þannig var nú
hlédrægni sveitabarna þá. Gegn-
um kórastarf SVR 1979 kynn-
umst við svo og rekjum okkur
saman við tjaldafólkið á eyrinni.
Fjölmörgum árum síðar koma
Ómar sonur Halla Palla og
seinna Þröstur í sveit að Möðru-
völlum. Oft kom hann í heyskap
á þessum árum, hjálpaði til við
viðgerðir á vögnum ásamt öðru
sem til féll og hafði gaman af.
Eitt sinn vorum við Halli Palli
sett í að moka heyi í blásarann,
þurftum við þá oft að bíða á
milli vagna. Var þá ekkert fyrir
okkur að gera nema hlaupa inn í
bæ í kaffi sem eru um það bil
200 metrar frá hlöðu. Eitt sinn
segi ég við Halla Palla: Eigum
við að koma í kapp heim? Hann
verður hálf tregur en segir svo:
Jú ókei. Við rjúkum af stað hní-
fjöfn og mátti ekki á milli sjá
hvort var á undan að bæjardyr-
unum. En eftir á, í gegnum árin,
þegar hann rifjaði þetta upp
sagði hann „þarna ég hélt ég
hún dræpi mig“ en síðan þá höf-
um við margan sjeníverinn sopið
í ferðalögum, söng og gleði, haft
gaman af bæði hér heima og er-
lendis.
Elsku Gugga mín, við söknum
hans. Minning um góðan dreng
mun lifa. Við sendum ykkur öll-
um okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur. Guð veri með ykkur.
Eygló og Reynir.
Elsku Halli Palli. Á stundu
sem þessari þegar maður skrifar
hinstu kveðju til manns sem
stendur manni nærri og hefur
leikið stórt hlutverk í lífi manns
er margs að minnast og margt
sem leitar á hugann á rölti niður
breiðstræti minninganna og rifj-
ast upp allar þær góðu stundir
sem við höfum átt saman í gegn-
um lífið.
Þær voru ófáar Narfastaða-
ferðirnar með ykkur bræðrum –
þér og Ella ásamt okkur strák-
unum – alltaf á síðustu stundu.
Allar vallarferðirnar á sumrin
með ykkur kaffibrúsaköllunum –
þér, pabba og Ella. Það voru
alls konar trix notuð til að koma
okkur strákunum frítt inn á völl-
inn. Þú hélst með Akranesliðinu
af öllu hjarta. Það leið ekki sum-
ar án þess að við færum í heim-
sókn til þín og Guggu í hjólhýsið
á Laugarvatni, grilluðum, fær-
um í gufu og stundum var gist í
tjaldi. Mín fyrsta launaða vinna
var hjá þér – sumarið 1977 þeg-
ar ég var sendill í nokkrar vikur
að keyra út Dagblaðið með þér í
Hafnarfjörðinn – þær stundir
áttu eftir að verða fleiri næstu
árin, bæði við sendlastörf og að
keyra út fyrir þig og Guggu í af-
leysingum. Þú varst einstakur
maður, elsku Halli Palli, alltaf
tilbúinn að hjálpa ef þess þurfti
og þá sérstaklega á þínu sérsviði
sem voru bílaviðgerðir. Þeir eru
ófáir í fjölskyldunni sem hafa
notið þinnar aðstoðar á því sviði
og er ég einn af þeim.
Mér er alltaf minnisstætt
kvöldið sem við vörðum saman á
verkstæði Bílaleigu Arnarflugs –
í gömlu skemmunum við Flug-
vallarveg – að skipta um
bremsuklossa á VW Golf sem ég
átti. Þetta gekk ekki alveg eins
og það átti að ganga og eitthvað
stóðu boltarnir á sér. Ekkert
haggaði þó ró þinni og þú flaut-
aðir eins og konsertmeistari
þegar á móti blés – flautið
hækkaði bara því meiri sem
vandinn varð! Ég gleymi þessu
kvöldi aldrei því ég hefði fyrir
löngu gefist upp gargandi og
bölvandi – en ekki þú. Þú flaut-
aðir þig bara í gegnum þetta og
að lokum tókst þetta og ég
keyrði heim seint um kvöldið
með splunkunýja bremsuklossa.
En það eru tvær minningar
sem standa mér næst sem eru
dýrmætari en aðrar á svona
stundu. Önnur er um einlægt og
gott samtal sem við áttum á af-
mælisdaginn minn 28. nóvember
síðastliðinn. Þar ræddum við um
lífið og tilveruna og rifjuðum
upp gamla og góða tíma á Nes-
inu – þegar þú varst bílstjóri á
leið 3 Nes-Háaleiti. Ég fékk
stundum far með þér í skólann
eða fór með þér í kringum Nesið
og fékk að standa fram í og
sturta peningunum í bauknum
niður – það var stór stund fyrir
lítinn strák á Nesinu á þeim
tíma. Það var alltaf svo gott að
tala við þig, elsku Halli Palli, ró-
legur, yfirvegaður og einlægur –
og aldrei var langt í glettnina og
hláturinn. Hin minningin og sú
síðasta sem við áttum saman var
þegar ég var á landinu í byrjun
janúar og bauð ykkur – systk-
inum mömmu og pabba – ásamt
Vigga, á Jómfrúna. Sú stund var
dýrmæt og enn dýrmætari nú
eftir að þú hefur kvatt okkur
fyrir fullt og allt. Þegar við
kvöddumst þann dag óraði mig
ekki fyrir því að það væri okkar
síðasta kveðjustund – þó að þú
hafir ekki verið upp á þitt besta
þá. Einlægt og traust faðmlagið
finn ég enn – eins og verið hafi í
gær.
Elsku Halli Palli, ég kveð þig
með miklum söknuði og skarðið
sem þú skilur eftir í fjölskyld-
unni er stórt. En minningarnar
eiga eftir að ylja mér um hjarta-
rætur um ókomna tíð. Þú varst
einstakur maður og frændi.
Elsku Gugga, Halldór, Ómar,
Nonni, Þröstur og fjölskyldur,
ég bið góðan Guð að gefa ykkur
allan sinn styrk til að takast á
við þessa erfiðu stund.
Takk fyrir allt.
Þinn einlægur systursonur,
Tómas Bolli Hafþórsson.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn,
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
Svo, vinur kæri, vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni.
Þín gæta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með heitu, bljúgu þeli þér
ég þakka kynninguna,
um göfugan og góðan dreng
ég geymi minninguna.
(Höf. ók.)
Elsku Gugga og fjölskylda.
Við þökkum ævarandi vináttu
og biðjum Guð að styrkja ykkur
í sorginni.
Karl Reynir og Unnur.
Í dag kveðjum við hinstu
kveðju Þórhall Pál Halldórsson.
Með honum er genginn góður
vinur og samferðamaður. Það er
margs að minnast frá samvist-
um okkar á Eiði á Seltjarnar-
nesi en þar bjuggum við nokkr-
ar fjölskyldur saman í áratugi
og var sambúðin þar eins og lítil
kommúna þar sem öll börnin ól-
ust upp saman og voru öll sem
eitt.
Ýmislegt var brallað á þess-
um árum á Nesinu og eru
prakkarastrik Halla Palla enn
mörgum okkar minnisstæð enda
var hann skemmtilega stríðinn.
Halli Palli var einstaklega
þægilegur, hlýr og vinalegur og
hafði til að bera mikinn húmor.
Hann var gæfumaður í sínu
einkalífi þar sem þau hjón, Halli
og eiginkona hans Gugga, stóðu
saman sem ein persóna á lífs-
göngunni og eins hefur verið
aðdáunarvert að sjá samheldni
og vináttu systkina Halla og
Guggu. Það var gott að eiga
Halla Palla sem vin og sam-
ferðamann. Með honum er nú
fallinn frá einn þessara traustu
og vönduðu manna og er hans
sárt saknað.
Við fjölskyldan vottum
Guggu, börnunum og fjölskyld-
unni innilega samúð á þessari
sorgarstundu og vonum að
minningin um góðan mann verði
þeim huggun í harmi. Við óskum
Halla Palla blessunar Guðs.
Guðrún Eyjólfsdóttir
(Dúna) og fjölskylda.
Kveðja frá Strætókórnum
Í dag verður Þórhallur Páll
Halldórsson borinn til grafar.
Ég kynntist Þórhalli, eða Halla
Palla eins og hann var ávallt
kallaður, fyrir um 45 árum þeg-
ar ég hóf störf hjá SVR. Hann
byrjaði að læra bifvélavirkjun
hjá SVR árið 1965. Hann vann
hjá Landsímanum um skeið við
að leggja síma á sveitabæi. Ein-
hvern smátíma var hann með
vörubíl, en byrjaði aftur hjá
SVR í mars 1969 og vann þar
þangað til hann lét af störfum
árið 2015. Halli Palli ók stræt-
isvögnum og þá lengst leið 3
Nes-Háaleiti. Síðar varð hann
vaktformaður og svo eftirlits-
maður til margra ára. Hann var
mjög vel liðinn bæði af sam-
starfsmönnum svo og farþegum.
Einstaklega hjálplegur og ljúfur
maður í alla staði. Ég kynntist
honum mjög vel, við ókum á
sömu vakt lengi. Í sept. 1983
þegar við vorum að spjalla sam-
an spurði hann hvort ég vildi
ekki koma í Strætókórinn, en
kórinn var að byrja vetrarstarfið
það haustið. Ég sagði já, en
mætti ekki. Hann hringdi svo í
mig kl. 20 og spurði af hverju ég
væri ekki mættur. Það var fátt
um svör og hann sagði, sé þig
eftir 10 mínútur. Ég gat ekki
annað en mætt, og er enn í
kórnum. Þá var kórinn 12
manna. Hann gaf sér alltaf tíma
til að tala við menn, aldrei neinn
æsingur eða hroki, ávallt var
viðkvæðið elsku drengurinn
minn.
Við erum búnir að eiga ótal
margar samverustundir í gegn-
um kórstarfið, bæði utanlands
sem og hér innanlands. Hann
var búinn að glíma við veikindi í
rúmt ár en þar sem söngur var
hans yndi mætti hann á æfingar
þótt heilsan væri ekki góð. Það
var aðdáunarvert að sjá hann á
sínum stað í röðinni og syngja
með okkur, nú síðast fyrir hálf-
um mánuði.
Elsku Halli, hafðu þökk fyrir
allt okkar samstarf. Elsku
Gugga og fjölskylda, megi ljúfar
minningar lifa um góðan mann.
Hvíl í friði,
Guðmundur Sigur-
jónsson formaður.
Skjótt getur úr tímaglasinu
runnið. Þórhallur bjó lengst af
við góða heilsu, styrkur fjöl-
skyldufaðir og afburða starfs-
maður. Þurfti að stríða í rúmt ár
við veikindi, sem hann tókst á
við með reisn til lokadags.
Þórhalls er minnst sem kröft-
ugs vinnufélaga. Hann var
starfsmaður SVR og Strætó frá
1958-1961 og svo frá 1969 til
2015. Verkefnin voru mörg og
fjölbreytileg. Í huga koma góðar
minningar. Þórhallur gegndi
óvenju mörgum hlutverkum inn-
an þjónustu strætisvagna. Hóf
störf á verkstæði vagnanna, svo
vagnstjóri, síðan stjórnandi
akstursdeildar og farþegaþjón-
ustu um langt árabil og síðast
við umsjón biðstöðva. Hann var
trúnaðarmaður starfsmanna um
tíma. Var virkur í félagi starfs-
manna og burðarás í Strætó-
kórnum sem var honum kær.
Þórhallur var stjórnsamur, lét
sig varða framgang þjónustu
vagnanna og gat verið fylginn
sér. Þó ætíð skammt í prúð-
mennsku og lipurð. Rætur hans
lágu djúpt í þjónustu strætó,
faðir hans var vagnstjóri, bróðir
hans er vagnstjóri og fleiri úr
fjölskyldunni störfuðu hjá fyr-
irtækinu. Þórhallur tók ríkan
þátt í verkefnum Strætó um
langt skeið og lét sig framgang
þeirra varða. Hann var lipur í
mannlegum samskiptum og átti
fjölda vina og kunningja. Veitti
stuðning ef starfsfélagar mættu
mótbyr á lífsins vegi.
Við fyrstu kynni varð ljóst að
eiginkonan, börnin og stórfjöl-
skyldan voru ætíð í huga hans
þrátt fyrir miklar annir og lang-
an vinnudag á köflum. Fjöl-
skylda hans er óvenju samstæð,
sterk og umhyggjusöm.
Við þessi tímamót er efst í
huga þakklæti fyrir kynni við
Þórhall og að hafa fengið að
eiga með honum samleið. Hon-
um fylgja hlýjar hugsanir. Megi
hann í friði fara og virðing ríkja
um minningu hans.
Hörður Gíslason.
Fréttirnar um veikindi og síð-
ar andlát Halla afa voru erfiðar.
Halli afi og Gugga amma hafa
alltaf gefið okkur ríkulega af
tíma sínum í hverri Reykjavík-
urferð og það er því skrítið að
hugsa til þess að í næstu Ís-
landsferð verður afi ekki til
staðar á Barðastöðum.
Hugur okkar er með elsku
Guggu ömmu sem hefur staðið
eins og hetja við hlið afa og við
hugsum hlýtt til fjölskyldna
Halldórs, Ómars, pabba og
Þrastar á þessum erfiðu tímum.
Um leið og við hörmum það að
geta ekki verið með stórfjöl-
skyldunni og ástvinum núna, þá
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum góð-
an Guð að gefa ykkur öllum
styrk. Afi barðist eins lengi og
hann gat og eftir sitjum við hér
sorgmædd en um leið þakklát
fyrir kærleikann, hlýjuna, trúna,
húmorinn og umhyggjuna sem
hann sýndi okkur. Minningin
um hjartahlýjan afa mun lifa
með okkur svo lengi sem við er-
um á þessari jörðu. Hvíl í friði,
elsku afi.
Kærleikskveðjur frá Noregi,
Guðný Helga,
Alexandra Líf og
Safír Steinn.