Morgunblaðið - 31.05.2018, Qupperneq 62

Dóra Magnúsdóttir
dora@mbl.is
Uppi á napurlegri Miðnesheiðinni í
kuldastrekkingi þessa vors, í blokk
sem Kanarnir létu Íslendingum eft-
ir, hittir blaðakona Fjölskyldunnar
alveg sérlega hlýja og víðsýna fjöl-
skyldu, sem hefur önnur viðmið í
lífinu en flestir Íslendingar. Viðmið
sem lýtur að naumhyggju er varð-
ar veraldlega hluti en leggur
áherslur á upplifanir, reynslu,
ferðalög og menntun. Hluti sem
ekki verða snertir.
Átta manna fjölskylda tekur á
móti blaðakonu; Guðrún Helga Jó-
hannsdóttir, mamman í hópnum og
konan sem heldur úti Mommy
needs to travel ferðablogginu,
pabbi yngri barnanna Yakhya Diop
frá Senegal, elsta dóttirin Klara
Dröfn (23) og kærastinn hennar
Agnar Þór (26), unglingurinn Daní-
el Arnar (15), heimasætan Ingi-
björg Elka (11), hressi gaurinn Al-
exander Amadou (4) og smábarnið
krúttlega Hekla Aïcha (tveggja
mánaða). Þau tala saman á ís-
lensku og frönsku í bland og það er
augljóslega mikið líf og fjör í
stórum hópi. „Hvílíkt ríkidæmi!“
hugsar blaðakona með sér um leið
og hún fær sér sæti og er boðið
upp á senegalskan djús úr Bissap-
jurtinni og gómsæta, heimagerða
hráköku.
Ástæða heimsóknarinnar er að
heyra meira um lífssýn og ferðalög
þessarar óvenjulegu fjölskyldu og
móður sem hefur tekið það jafn
létt að ferðast með börnin sín út
um allan heim gegnum tíðina eins
og aðrir skreppa í beinu flugi til
Tenerife.
Kemur úr samrýndri ferða-
glaðri fjölskyldu
– Fékkstu þessa afstöðu til
ferðalaga með móðurmjólkinni?
Varst þú alltaf á ferðinni með for-
eldrum þínum sem barn?
„Að einhverju leyti. Ég fór ekk-
ert mikið til útlanda sem barn en
við ferðuðumst mjög mikið innan-
lands á hestbaki og hestamennskan
var svona okkar líf fyrir utan
hversdagslífið. Ég ólst upp í
Reykjavík en þó í mjög mikilli
tengingu við náttúruna. En það
sem mestu máli skiptir held ég í
uppeldinu, og sá lærdómur sem ég
tók með mér út í lífið, var að allt
er mögulegt, það eru ekki til nein
vandamál, einungis lausnir. Við
fjölskyldan erum mjög samrýnd.
Við erum fjögur systkinin og
kúldruðumst stundum með mömmu
og pabba í litlu kúlutjaldi kannski
uppi á hálendi með alla hnakkana í
hrúgu í fordyri tjaldsins,“ segir
Guðrún Helga og hlær við minn-
inguna.
Guðrún Helga eignaðist elstu
dóttur sína 17 ára gömul en hún
er núna orðin 23 ára og hafa þær
brallað margt og ferðast mikið
saman í gegnum tíðina. Það er fal-
legt að sjá hversu kært er milli
þeirra mæðgna og þær ef til
meira núna eins og nánar vinkon-
ur en mæðgur enda stutt á milli í
aldri, þannig séð. Klara er flutt
heim til kærastans í Grafarholtið
en þau eru bæði í háskólanámi.
Agnar Þór er í hátækniverkfræði í
HR og Klara í stjórnmálafræði í
HÍ en kom í heimsókn til að vera
með í spjallinu og knúsa yngri
systkini sín.
Menntun hefur ekki síður verið
metnaður Guðrúnar Helgu en
ferðalög en hún lærði fyrst stjórn-
málafræði hér heima og flutti svo
til Danmerkur og bjó þar 2003-
2007 þar sem hún tók meistara-
próf í Afríkufræðum. Hún kom
svo heim og tók annað meistara-
próf í þróunarfræðum við HÍ og
hóf í kjölfarið doktorsnám í þró-
unarfræðum við HÍ árið 2011.
Guðrún Helga vinnur nú að dokt-
orsverkefni sínu í þróunarfræðum
en vinnuheiti þess er Stefnumörk-
un í þróunarmálum: Þúsaldar-
markmiðin og post-2015 ferlið.
Þar skoðar hún eignarhaldið á
hinu svokallaða post-2015 ferli í
Senegal, ferlinu sem mótaði
Heimsmarkmiðin og vonast til að
ljúka því á næsta ári sem gæti þó
verið töluverð áskorun og dregist
aðeins með öll börnin og önnur
verkefni.
Fjöltyngd börn
Börnin sinna hefðbundnu námi;
Daníel og Ingibjörg stunda nám
við Háaleitisskóla í Reykjanesbæ
og Alexander er í Hjallastefnuleik-
skólanum á Völlum en Hekla litla
er aðallega í því að drekka af
brjósti móður sinnar, ropa og
stækka. En þau hafa prófað ýmsa
skóla, fengið heimakennslu í Sene-
gal, verið í alþjóðaskólanum hér á
Íslandi, fengið einkakennslu er-
lendis og tala öll reiprennandi
ensku og frönsku auk þess sem
Klara talar mjög góða dönsku eftir
árin í Danmörku. Þannig hafa
ferðalögin vissulega brotið upp
hefðbundna samfellda dvöl í sama
skóla en fært þeim gríðarlega
reynslu, víðsýni og tungumála-
kunnáttu.
Ferðalögin með börnin segir
Guðrún Helga hafa í rauninni byrj-
að í Danmörku. Hún fluttist út með
Klöru og Daníel en Ingibjörg
fæddist í Danmörku. Hún ferðaðist
heilmikið með þau innan Evrópu
þegar þau voru lítil og ferðalögin
sem og dvölin í Senegal var óbeint
framhald af Danmerkurdvölinni og
námi hennar í Afríku og þróunar-
fræðum en þau hafa búið alls þrisv-
ar sinnum í Senegal og ferðast
heilmikið í álfunni. Ferðabloggið
sem hún er þekkt fyrir, mommy-
needstotravel.com, stofnaði hún
síðar en einnig aðgang á Instagram
með sama nafni og er þar með hátt
í 14.000 fylgjendur af ferðaupplif-
unum fjölskyldunnar, enda sérlega
skemmtilegar og fjölbreyttar
myndir. Hún byrjaði á þessari
miðlun fyrst og fremst til að halda
utan um ferðalögin og ýmis smáat-
riði í sambandi við þau. Hún tók
eftir því að ýmsir litlir og hvers-
dagslegir hlutir gleymdust stund-
um og hún vildi gjarna að þeir sem
og ævintýrin öll væru aðgengileg
seinna meir, ekki síst fyrir börnin.
Þannig hugsaði hún bloggið sem
einskonar dagbók fjölskyldunnar.
Fyrstu dagarnir í Senegal
erfiðir fyrir unglinginn
Hún var fyrst með elstu þrjú
börnin í Dakar í Senegal árið 2011-
2012 þegar hún var að hefja dokt-
orsnámið sitt, taka viðtöl og fleira.
Klara var 16 ára þegar þær
mæðgur fóru út fyrst ásamt Daníel
átta ára og Ingibjörgu fjögurra
ára. Vinkonur Guðrúnar, þær Fjóla
Einarsdóttir og Sesselja Bjarna-
dóttir, komu með Guðrúnu út og
dvöldu þær allar saman ásamt
börnum sínum í Dakar fyrst um
sinn. Klara var þá í fyrsta bekk í
Verzló og ákvað að taka skólann al-
farið í fjarnámi oft við frumstæðar
aðstæður, vatns- og rafmagnsleysi,
miðað það sem hún var vön að
heiman. „Gaf sko ekkert eftir þar,“
segir mamma hennar stolt og lítur
til elstu dótturinnar. Hún segir að
einhverjir unglingar hefðu nú bara
ákveðið að sleppa einu ári í
menntaskóla í svona nýju og fram-
andi umhverfi en ekki Klara, sem
tók öll prófin í Versló í franska
sendiráðinu í Dakar og stóðst þau
með glans.
Hún segist þó hafa fengið algert
kúltúrsjokk strax á flugvellinum og
vildi bara fara heim á staðnum.
„Hún var auðvitað á viðkvæmum
aldri; 16 ára, ljóshærð og fékk
mikla athygli sem henni fannst af-
ar óþægilegt. Svo var rosalega
heitt og mikill sandur úr Sahara-
eyðimörkinni í umhverfinu. Fyrsta
minningin er frá því að þau biðu
eftir bílaleigubíl um miðja nótt í
miklum hita á flugvellinum en Guð-
rún hafði gleymt að kaupa vatn og
allir voru óskaplega þyrstir. Það
var svo heitt og viðbrigðin svo mik-
il enda fór hitinn stundum upp í 47
gráður. Þannig að þetta voru auð-
vitað töluverð viðbrigði. Yngri
börnin fengu heimakennslu en í
hópinn slóst ungur kennari að
heiman, Dagmar Þórdísardóttir,
sem kenndi börnunum samkvæmt
námskrá og með bókum frá Íslandi
en þau kláruðu allt námsefnið á
góðum tíma. Svo fengu þau einka-
kennslu í frönsku. Hinsvegar var
svolítið erfitt fyrir þau að tengjast
inn í samfélagið fyrir utan kannski
að Daníel sem þá var átta ára
lærði glímu með senegölskum
börnum. „En það er svo sem sama
í hvaða stórborg maður flytur, það
er ekki svo auðvelt að tengjast inn
í samfélagið sisona. En hún segir
að samskiptin við heimamenn hafi
þó aukist eftir því sem hún dvaldi
Víðsýni í öndvegi, ekki veraldlegir hlutir
Guðrún Helga Jóhanns-
dóttir er enginn meðal-
jón þegar kemur að fjöl-
skylduferðalögum. Hér
segir hún frá ævintýrum
sínum og fjölskyldu
hennar á ferðum sínum
um víða veröld, þó eink-
um í Afríku.
Ljósmynd/Víkurfréttir
Ferðaglöð fjölskylda. Frá vinstri: Alexander, Yakhya, Ingibjörg, Guðrún, Hekla, Klara og Daníel.
Lífið í Senegal Daníel æfði glímu í Dakar
og þótti það svo merkilegt að hvítur
drengur væri að æfa að sjónvarpið mætti
á staðinn í eitt skiptið á staðinn.
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. MAÍ 2018