Morgunblaðið - 01.06.2018, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. JÚNÍ 2018
✝ Oddur Péturs-son fæddist 2.
júlí 1931 á Brautar-
holti í Skutulsfirði.
Hann andaðist á
Sjúkrahúsinu á Ísa-
firði 24. maí 2018.
Foreldrar Odds
voru Pétur Tryggi
Pétursson neta-
gerðarmeistari, f.
1903 í Rekavík bak
Höfn, d. 1996, og
Albertína Friðbjörg Elíasdóttir
húsfreyja, f. 1906 í Hnífsdal, d.
1987. Þau bjuggu á Brautarholti
til ársins 1938 er fjölskyldan
flutti að Grænagarði. Systkini
Odds voru Gunnar, f. 1930, og
Unnur, f. 1935, d. 2010.
Eftirlifandi eiginkona Odds
er Magdalena M. Sigurðar-
dóttir, f. 1934 í Hrísdal í Mikla-
holtshreppi. Þau kynntust
sumarið 1953 og gengu í hjóna-
band í desember 1955 og eign-
uðust sjö börn. Þau voru: 1)
Margrét, f. 1955, d. 2009, maki
Jón Ásgeir Sigurðsson, f. 1942,
d. 2007. Börn þeirra voru þrjú a)
Oddur Björn, f. 1991, b) Sig-
urður Árni, f. 1993, c) Ragnar
Már, f. 1993, d. 1993. 2) Elías, f.
1956, maki Ingibjörg Svavars-
dóttir, f. 1959. Börn þeirra eru
þrjú a) Albertína, f. 1980, sam-
býlismaður Dofri Ólafsson. b)
Pétursdóttir. Börn þeirra eru
tvö a) Kristný, f. 1992, og b) Pét-
ur Tryggvi, f. 1999. 7) Sigurður,
f. 1971. Sigurður á fjögur börn.
a) Lydía, f. 1993, sambýlismaður
Viktor B. Brynjarsson, b) Na-
talía, f. 1993, sambýlismaður
Hlynur Orri Helgason, c) Sig-
þrúður, f. 2006, og d) Lena Mar-
grét, f. 2009.
Oddur og Lena byggðu sér
hús að Seljalandsvegi 38 og
bjuggu þar frá árinu 1963.
Oddur var bæjarverkstjóri á
Ísafirði frá árinu 1956 til 1982,
en fluttist þá yfir til tæknideild-
ar bæjarins. Árið 1984 tók Odd-
ur við því verkefni að skrá öll
ofanflóð innan marka sveitar-
félagsins og kanna snjóalög. Ár-
ið 1995 var hann ráðinn til
Veðurstofunnar sem eftirlits-
maður með öllu svæðinu, þar
sem hann starfaði til ársins
2006.
Oddur var mikill skíðamaður
og keppti í skíðagöngu á Ólymp-
íuleikunum í Ósló árið 1952 og í
Cortina d‘Ampezzo árið 1956.
Þegar Oddur hætti keppni tók
hann virkan þátt í uppbygg-
ingarstarfi skíðaíþróttarinnar á
Ísafirði. Oddur var virkur í
verkalýðsstarfi og sinnti ýmsum
trúnaðarstörfum þeim tengdum
og var lengi formaður FosVest.
Útför Odds verður gerð frá
Ísafjarðarkirkju í dag, 1. júní
2018, og hefst athöfnin klukkan
14.
Þórunn Anna, f.
1985, maki Einar
Hrafn Hjálmars-
son. Þau eiga tvo
syni. c) Oddur, f.
1987. 3) Ólöf Björk,
f. 1958, maki Valdi-
mar J. Halldórsson,
f. 1953. Ólöf á tvö
börn a) Magdalena
Margrét, f. 1989,
sambýlismaður
Baldur Kristjáns-
son. Þau eiga tvo syni. Magda-
lena átti áður dóttur. b) Sig-
urður Á. Sigurðsson, f. 1991. 4)
Haukur, f. 1959, maki Margrét
Gunnarsdóttir, f. 1957. Fyrir
átti Haukur tvö börn a) Richard
Odd, f. 1976, og b) Dagný, f.
1983. Haukur og Margrét eiga
tvo syni c) Gunnar Pétur, f.
1985, maki Anna Rut Ágústs-
dóttir. Þau eiga einn son. d) Al-
bert Hauksson, f. 1989, maki
Sigrún Erla Ólafsdóttir, f. 1987.
Þau eiga tvær dætur, Albert átti
áður einn son. 5) Jóhanna, f.
1961, maki Jón Ólafur Sigurðs-
son, f. 1945. Fyrir átti Jóhanna
dóttur a) Brynja Huld, f. 1987,
sambýlismaður Daníel Ólafsson.
Jóhanna og Jón Ólafur eiga einn
son b) Albert, f. 1997, sambýlis-
kona Gígja Björnsdóttir. Fyrir
átti Jón Ólafur þrjú börn. 6)
Pétur, f. 1963, maki Sigurlín
Fallin er frá mín stærsta fyrir-
mynd og uppáhaldstöffari. Skíða-
kappi, ólympíufari og á allan hátt
toppmaður. Afi virtist vita allt um
hafið og fjöllin, og samspil þeirra
við veðrið, snjóalög – og það sem
mikilvægast var, hvernig skíða-
iðkun fléttast saman við þetta allt.
Veðurfar og snjór var hans að-
aláhugamál og endurspeglaði það
síðasta samtal okkar: Seljalands-
dalur, snjóalög, gönguskíði, fatt
og fjöllin. Eitt skipti á Seljalands-
dal taldi ég mig hafa borið nægi-
lega vel undir og væri með gott
fatt, afi hafði fylgst með mér
ganga og sagði ekki fatta nóg,
bætti undir skíðin og viti menn,
fattið stórbatnaði.
Minningarnar um afa eru um
nákvæmnismann fram í fingur-
góma, hvergi á landinu mátti
finna jafn vel útmældar jólaseríur
og á Seljó og meira að segja við-
gerðarreddingar afa voru vand-
aðar. Takk elsku afi fyrir að vera
flott fyrirmynd á allan hátt og
leggja þig fram við að kenna mér
það sem þú kunnir.
Þinn
Albert.
Á helginni eru 65 ár síðan fal-
legasta ástarsaga sem ég þekki
hófst þegar nýja ráðskonan hjá
Vegagerðinni kom til starfa þar
sem verið var að leggja veg um
Dýrafjörð. Var þar komin stór-
glæsileg og drífandi ung kona alla
leið frá Hrísdal á Snæfellsnesi, til
að vinna sér fyrir skólavist kom-
andi vetrar. Þar hitti hún fyrir
skíðakappann Odd Pétursson.
Þau felldu hugi um leið og þau
sáust – Lena og Oddur, amma og
afi.
Afa sem fannst svo gaman að
bralla með okkur barnabörnun-
um. Afa sem þekkti fjöllin betur
en handarbakið á sér. Afi sem átti
alltaf rúsínusúkkulaði í þvældum
plastpoka í nesti þegar á fjöll var
haldið. Afi sem ennþá laumaðist
til að leiða ömmu þegar við
drukkum saman kaffi á Seljó um
páskana.
Það eru fáar minningar úr
æsku minni sem ekki gerast á
Seljó, í sumó, eða á Hesteyri, og
þar voru amma og afi í stórhlut-
verki. Þar fékk ég að upplifa kát-
ínu og ævintýri sem barn og lærði
að drekka kaffi og ræða stjórnmál
og heimsmál sem ung kona. Það
sem er mér efst í huga er þakk-
læti fyrir að hafa ekki bara fengið
að vera barn undir dyggri leið-
sögn ömmu og afa, heldur að hafa
fengið að upplifa djúpstæða og
einlæga vináttu sem fullorðin
kona, ómetanlega vináttu sem ég
mun búa að allt til æviloka.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Þín,
Brynja Huld.
Ástkær afi minn er nú fallinn
frá. Oddur afi hafði að geyma ein-
staka manngerð sem var birting-
armynd þeirra fjölbreyttu per-
sónukosta sem hann gæddu. Afi
var í senn einlægur og heiðarleg-
ur en var auk þess mesta hörkutól
og dugnaðarforkur sem sögur
fara af.
Það var fátt í æsku sem toppaði
það að fljúga vestur til ömmu og
afa yfir vetrartímann og detta í
þann lukkupott að vera veður-
tepptur á Seljó. Það er alveg klárt
mál að það hefði ekki verið jafn
eftirsóknarvert að vera veður-
tepptur í leiðindaveðri á Ísafirði
ef það hefði ekki verið fyrir afa.
Það var alltaf nóg við að hafast og
ævintýri á hverju strái. Ef vel
viðraði fórum við á skak, á vél-
sleðann, að skjóta í dósir eða á
skíði. Ef veðrið var leiðinlegt var
oftast farið í bílskúrinn og smíðað
eða einfaldlega legið og lesið í
huggulegheitum. Ég á óendan-
lega margar góðar minningar af
samveru með afa sem ég mun
geyma í hjarta mér til æviloka.
Undanfarin ár gaf ég mér ekki
eins mikinn tíma og ég hefði viljað
til að heimsækja afa og ömmu.
Fyrir algjöra tilviljun þurfti ég að
fljúga vestur á Ísafjörð vegna
vinnu tveimur dögum áður en afi
lést. Ég vissi að hann væri orðinn
ansi slappur en var brugðið þegar
ég hitti hann og var þá ljóst í hvað
stefndi. Ég er ótrúlega þakklátur
fyrir að hafa fengið tækifæri til að
sitja við hlið hans og ná síðasta
spjalli við hann og kveðja.
Elsku amma, ég votta þér mína
dýpstu samúð. Ég lofa að vera
duglegur að koma vestur með
fjölskylduna mína og heimsækja
þig. Þið afi voruð einstök saman
og þú getur verið stolt af arfleifð
ykkar og því sem þið hafið áorkað
í sameiningu.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Gunnar Pétur Hauksson.
Við systur minnumst Odds
Péturssonar frá Grænagarði með
þakklæti og virðingu fyrir sam-
veru, stuðning og hlýju frá
menntaskólaárum okkar og fram
til dagsins í dag.
Við tókum báðar það gæfuspor
að kjósa Menntaskólann á Ísafirði
til að ganga menntaveginn. Að
vita af frændgarði á Ísafirði í
móðursystur okkar, Lenu, og fjöl-
skyldu hennar, var hvati til að
leggja upp í ævintýrið og halda
vestur.
Það vafðist ekki fyrir þeim
hjónum, Oddi og Lenu, að taka
við einni skjátu til viðbótar við
barnahópinn sinn á þessum árum
og samanlagt nutum við átta ára
traustrar samfylgdar og uppeldis
af hendi þeirra sómahjóna. Árin
fyrir tvítugt eru sannarlega mikil
mótunarár í lífi ungmenna og
varð dvölin á Ísafirði okkur báð-
um mikil upplifun og lærdómsrík.
Á Seljalandsveginum var ekk-
ert til sem hét fjas út af engu.
Grunngildin sönn og góð. Trú á
hæfileika unga fólksins og enda-
laus hvatning. Oddur Pétursson
var eins og stillurnar sem eiga
lögheimili í Skutulsfirði. Þegar
hann talaði var ástæða til að
hlusta því hann sagði ekkert að
ástæðulausu. Lét verkin tala.
Oddur var þó langt frá því að vera
skaplaus, keppnisskap og hæfi-
leikar gerðu hann að einum besta
íþróttamanni sem Ísland hefur
alið.
Í huga okkar ríkir þakklæti
fyrir samveruna og vinskapinn.
Innilegar samúðarkveðjur til
elsku Lenu frænku, barna,
tengdabarna og annarra afkom-
enda.
Oddný og Þorgerður
Sigurðardætur frá Stykkis-
hólmi.
Oddur var einn af þessum
mönnum sem mun lifa í minning-
um þeirra sem kynntust honum
um ókomna tíð. Allt fas og hegðun
bar þess vitni hvað þar fór vand-
aður maður. Hann fór allt með
hægðinni, en viljastyrkur, sem
sumir myndu kalla þrjósku, gerði
honum kleift að komast yfir flest-
ar hindranir. Æðruleysi hans í
erfiðum veikindum undanfarinna
ára hefur verið einstakt. Þrátt
fyrir að blési á móti hjá honum
sjálfum var hann með hugann við
hvernig öðrum gengi, hvort
strákarnir væru ekki að standa
sig í skólanum, hvort Gunnar
bróðir færi ekki að ná sér, hvern-
ig okkur gengi í vinnunni og
fleira. Hann sýndi alltaf afkom-
endum sínum mikinn áhuga og
var alltaf styðjandi og til í að
hjálpa til ef eitthvað bjátaði á.
Stolt hans af afrekum þeirra fór
aldrei á milli mála þó hann væri
allra manna síst raupsamur um
ágæti sinna.
Ég mun sakna Odds frænda.
Hann var fastur punktur í tilver-
unni. Heimsóknirnar á Selja-
landsveginn verða öðruvísi þegar
hann er fallinn frá. Missir Lenu
er þó mestur, en samband þeirra
var einstakt. Samhent með ein-
dæmum og ómæld virðing hvort
fyrir öðru. Maður nefndi enda
sjaldan annað án hins. Missir af-
komenda þeirra, sex eftirlifandi
barna og fjölda barnabarna og
barnabarnabarna og fjölskyldna
þeirra er einnig mikill.
Blessuð sé minning Odds
Péturssonar.
Ólafur Þór Gunnarsson.
Í sögustundum verður það sem
gert var á Ísafirði fyrir „mörgum“
árum alltaf fyrir valinu. Þá sner-
ust sumarstörf um barnapössun,
skógrækt eða fiskvinnslu. Margir
þráðu útivinnu eftir veturinn en
fiskurinn borgaði betur. Eftir
innilokun í frystihúsinu í heila
viku fór ég í þungum skrefum
heim á leið. Í miðju Hafnarstræt-
inu gengu Oddur Péturs og Jón
skraddari fram og til baka, en
Hemmi Guðmunds og Torfi
Bjarna lágu fram á skóflu og járn-
karl og glottu. Það var vatnsleki
og Oddur og Jón vissu nákvæm-
lega hvar lokukraninn var, en þeir
mundu það bara ekki – akkúrat
núna! Oddur stoppaði allt í einu:
„Rosalega ertu fölur – já, ég er í
frystihúsinu! Það var leitt, maður
æfist ekkert þar, Ármenningar
þurfa að vera úti og hreyfa sig,
hvað ertu annars að gera á mánu-
daginn? – líka í frystihúsinu!
Heyrðu – komdu bara niður í
Áhaldahús klukkan hálfátta!“
Ég mætti snemma – Einar
Gunnlaugs var búinn að opna og
kynnti mig fyrir Kitta Lyngmó
inni á vélaverkstæði, síðan komu
Hemmi og Torfi, þá Oddur og
með honum Kitti Muggs! Oddur
skipaði Kitta að fara með okkur
út á Hlíðarveg að grafa í skurði.
Þeir félagarnir stukku beint ofan
í, Hemmi með hjökkuna og Torfi
með skófluna. „Hvað á ég að
gera? – halda þeim við efnið,“
sagði Kitti og var farinn! Þeir
byrjuðu strax að rífast, eiginlega
um ekki neitt; svo hlógu þeir og
eiginlega að engu. Hemmi tók
mikið í nefið og kenndi mér að
beita hjökkunni og Torfi tróð í
pípuna og kenndi mér að skófla
væri ekki bara skófla og allt í einu
var dagurinn búinn! Það var svo
aðfaranótt sunnudags að Oddur
hringdi: „Drífðu þig í fötin, það
lekur aftur niðri í bæ.“ Hemmi og
Torfi voru líka mættir. „Léstu
hann líka plata þig? nei – ég sagði
bara já“! Oddur hringdi aftur og
aftur, líklega af því að ég sagði
alltaf já! Það var mikið að gera
alla daga, allar helgar, margar
nætur og allt í einu var sumarið
búið!
Þegar pabbi hringdi og sagði:
„Vinur þinn Oddur Pétursson
sofnaði út af í morgun, hann var
orðinn mjög lasinn.“ Þá sá ég fyr-
ir mér daginn sem við hittumst í
Hafnarstrætinu og hann bauð
mér vinnu hjá bænum! Það
hvarflaði ekki að mér að sumrin
yrðu sex en skýringin liggur í
Oddi og öllum þeim öðlingum sem
með honum störfuðu og ég kynnt-
ist með margvíslegum hætti.
Oddur kenndi mér hluti og lét mig
framkvæma störf sem mér eldri
og reyndari hefðu frekar átt að
gera – ég skil það ekki enn í dag.
Ég spurði aldrei af hverju eða
ertu viss, ég sagði bara alltaf já!
Þó að það hafi ekki skemmt fyrir
að vera Ármenningur þróaðist
samvinna okkar, vinskapur og
traust langt út yfir að vera bara
félagar! Þrátt fyrir fjarveruna frá
Ísafirði slitnaði aldrei sambandið.
Það var því ljúft að geta síðar
veitt til baka ráð og aðstoð þegar
hringt var suður. Oddur fékk tvo
risa „brotsjói“ á sig sem hann
stóð af sér, en lét á sjá. Í dag varð
honum að ósk sinni „þetta er
komið gott“ og hann sofnaði!
Ég kveð kæran og tryggan vin
og Ármenning. Fjölskyldu og
ættingjum votta ég dýpstu samúð
með kveðjum frá mér og bæjar-
körlunum!
Halldór Jónsson yngri.
Oddur Pétursson var einn af
minnisstæðustu mönnum sem ég
hef kynnst á starfsævinni. Við
hittumst í kjölfar mannska-
ðasnjóflóðanna í Súðavík og á
Flateyri 1995 þegar ég fór að
starfa við snjóflóðahættumat og
uppbyggingu snjóflóðavarnar-
virkja hér á landi. Ég var í hópi
nokkurra „sérfræðinga að
sunnan“ sem ekki höfðu á mikilli
reynslu að byggja í erfiðum verk-
efnum sem í hönd fóru. Við þurft-
um oft að leita til Odds sem þekkti
snjóflóðasögu og snjóflóðaað-
stæður víðast hvar á landinu öll-
um mönnum betur. Hann hafði
lag á því að miðla þessari þekk-
ingu þannig að þeim sem tóku við
hans ráðum fannst að þeir hefðu
komist að niðurstöðunni sjálfir.
Oddur var einstakt náttúru-
barn og það er gaman að hafa átt
þess kost að ganga með honum til
athugana í fjalllendinu í grennd
við Ísafjörð og læra af honum.
Hann var afreksmaður á göngu-
skíðum og kenndi mér að hafa
mætur á Fossavatnsgöngunni.
Mér er minnisstætt er við komum
til baka úr gönguskíðaferð á
Seljalandsdal, þegar hann var á
áttræðisaldri og ég talsvert yngri,
að hann þurfti að sinna erindi svo-
lítið til hliðar við okkar leið. Þá
þurfti hann ekki að vera að taka
tillit til mín og skautaði af stað
með svo hægum og átakalausum
hreyfingum að ég áttaði mig á því
að ég átti sitthvað ólært í
gönguskíðaíþróttinni.
Oddur var meðal þeirra ís-
lensku alþýðumanna sem sam-
eina reynslu af náttúrunni og vís-
indaleg vinnubrögð þannig að
hann stóð jafnfætis færustu sér-
fræðingum hér á landi og erlendis
þegar leggja þurfti mat á snjó-
flóðaaðstæður. Hann hafði ótrú-
legt minni og gat rakið atburða-
rás frá því fyrir áratugum dag
fyrir dag þannig að engu skeikaði.
Hann tók mikinn þátt í samstarfi
okkar á Veðurstofunni við snjó-
flóðatæknimenn frá Noregi,
Austurríki og Sviss og miðlaði þar
þekkingu sinni af hógværð og lít-
illæti. Hann hafði mikinn áhuga á
því að auka skilning á snjóflóða-
hættu hér á landi og bæta öryggi
fólks í snjóflóðabyggðarlögum og
gladdist að sjá þá uppbyggingu
sem nú á sér stað víða á landinu á
því sviði.
Með Oddi er genginn góður
vinur og vinnufélagi.
Ég votta Lenu og öðrum ætt-
ingjum og aðstandendum samúð
við fráfall hans.
Tómas Jóhannesson.
Oddur Pétursson var snjó-
athugunarmaður á Ísafirði frá
1984 til 2013 er hann lét af störf-
um sökum aldurs. Starf snjó-
athugunarmanna mótaðist á
þessum tíma. Árið 1984 vann
hann hjá tæknideild Ísafjarðar og
var þá falið að skrá snjóflóð, fylgj-
ast með snjóalögum og mæla úr-
komu. Reynsla af snjóeftirliti var
þá ekki mikil hér á landi. Eftir að
lög um varnir gegn snjóflóðum
voru sett árið 1985 varð starfið
fastmótaðra. Fram að þeim tíma
höfðu flóð, sem ekki ollu tjóni,
ekki verið skráð og lítið var um
rannsóknir á snjóalögum. Oddur
átti stóran þátt í að móta verklag
við snjóathuganir hér á landi í
samstarfi við nýtilkomna snjó-
flóðadeild á Veðurstofunni og var
leiðandi í vinnubrögðum og túlk-
un á niðurstöðum.
Árið 1991 bauðst Oddi að fara í
tveggja mánaða kynnis- og þjálf-
unarferð til Bandaríkjanna og
Kanada. Hann vann þar við snjó-
flóðaeftirlit á þremur stöðum þar
sem fjallvegir liggja um hættu-
svæði. Lengst dvaldist hann í
Rogers Pass þar sem meginsam-
gönguæðar milli vestur- og aust-
urhéraða Kanada liggja um
þröngt fjallaskarð. Þar voru
margir snjóflóðasérfræðingar við
störf og gott skipulag á snjóat-
hugunum. Herflokkur sá um að
skjóta niður snjóflóð með fall-
byssu og til gamans má nefna að
Oddur þurfti að ganga í kanad-
íska herinn með tilheyrandi papp-
írsvinnu til þess að geta tekið þátt
í að sprengja niður snjóflóð.
Eftir ferðina til N-Ameríku fór
Oddur að taka snjógryfjur og
mæla snjóalög á skipulagðari hátt
en áður og varð í framhaldi af því
frumkvöðull í tækni og skipulagi
snjóathugana hér á landi. Að sögn
Odds þyngdist veðráttan smám
saman á seinni hluta síðustu aldar
fram til 1995 og stærri og stærri
snjóflóð féllu í hans umdæmi, sem
á þeim tíma var Ísafjörður og
Hnífsdalur. Þar var Oddur
snjóathugunarmaður þegar
mannskæð snjóflóð féllu á Súða-
vík og Flateyri árið 1995 og fór
hann fyrir mælingum á flóðunum
og var í lykilhlutverki í skipulagi
viðbúnaðar í hættuástandinu í
kjölfar þeirra. Rólyndi hans, yf-
irvegun og staðarþekking kom að
góðum notum við viðbúnaðinn
dagana á eftir í byggðunum í
kring. Í framhaldi af mannska-
ðasnjóflóðunum voru unnar við-
búnaðaráætlanir fyrir helstu
snjóflóðabyggðarlög landsins og
var þar að miklu leyti byggt á
reynslu Odds og annarra stað-
kunnugra heimamanna sem
þekkingu höfðu á snjóflóðasögu
og snjóflóðaastæðum viðkomandi
byggðarlaga. Við sem þátt tókum
í þessari vinnu minnumst Odds
sem trausts félaga sem alltaf var
unnt að leita til þegar taka þurfti
vandasamar ákvarðanir.
Árið 1996 varð Oddur starfs-
maður Veðurstofunnar og eftir
það sá hann um athuganir og
skráningu flóða fyrir Ísafjarð-
arbæ og Súðavík. Oddur sinnti
starfi sínu af áhuga, innsæi og
eljusemi. Það verður að teljast af-
rek hjá honum að hafa tekið við
starfinu ómótuðu og þróað það við
þær samfélagslegu aðstæður sem
ríktu fyrir 1995 þegar almennt
var tekið lítið tillit til snjóflóða-
hættu hér á landi. Hann er frum-
kvöðull í snjóathugunum og eftir
hann liggur mikið starf sem nú er
byggt á til þess að bæta öryggi
fólks gagnvart snjóflóðavá. Fyrir
hönd samstarfsfólks á Veðurstofu
Íslands,
Jón Gunnar, Sveinn, Jón
Kristinn, Tómas, Auður,
Magni, Óliver, Harpa.
Ég flutti til Ísafjarðar árið
2004 til þess að veita nýstofnuðu
Snjóflóðasetri Veðurstofunnar
forstöðu. Ég var eini starfsmað-
urinn á Snjóflóðasetri til að byrja
með en á svæðinu störfuðu nokkr-
ir snjóathugunarmenn á vegum
Veðurstofunnar sem allir tóku
mér vel. Þeirra reyndastur var
Oddur Pétursson sem ég kunni
strax ákaflega vel við og milli okk-
ar tókst góður vinskapur.
Oddur var mikill náttúrufræð-
ingur í eðli sínu og hafði yfirgrips-
mikla þekkingu á veðri og nátt-
úrufari svæðisins. Það var mér
því mikilvægt að geta leitað til
hans. Snjóflóðafræði eru ekki ein-
föld vísindi og ekki er ennþá búið
að finna upp tækni sem spáir bet-
ur fyrir um snjóflóð en reyndur
athugunarmaður með góða til-
finningu fyrir veðri og snjóflóða-
aðstæðum. Oddur hafði einstaka
tilfinningu fyrir náttúrunni en var
líka rökvís og næmur á það sem
máli skiptir þegar leggja þarf mat
á aðstæður.
Smám saman fjölgaði starfs-
mönnum á Snjóflóðasetri Veður-
stofunnar á Ísafirði og úr varð
hressilegur vinnustaður þar sem
margt skemmtilegt hefur verið
brallað bæði í og utan vinnutíma.
Oddur var aldursforsetinn, en
hann var alltaf til í að vera með í
hópnum á meðan heilsan leyfði.
Nokkrum dögum fyrir áttræðis-
afmæli Odds var ákveðið að fara í
leiðangur á línuskautum og Odd-
ur var að sjálfsögðu með. Þegar
kom að brattri og grófri, óárenni-
legri brekku í lok ferðarinnar
ákvað hópurinn að taka af sér
skautana og ganga niður brekk-
una – nema Oddur. Hann skellti
sér niður á línuskautunum, svig-
aði niður götuna á mikilli ferð og
við vinnufélagarnir vorum sann-
Oddur Pétursson