Breiðfirðingur - 01.04.1955, Síða 40

38
BREIÐFIRÐINGUR
Langrar dvalar sinnar eystra minntist Sveinbjörn með
nokkrum söknuði, svo samofinn var hann orðinn menningu
og lifnaðarháttum þeirra byggðarlaga og svo minningarík
voru æviár hans þar, að áhöld eru um, hvort hærri sess
skipaði í huga hans, æskustöðvarnar við Breiðafjörð eða
austfirzku byggðirnar.
Meðan Sveinbjörn bjó eystra, gegndi hann ýmsum trún-
aðarstörfum fyrir sveitarfélag sitt. Atti hann sæti í sýslu-
nefnd og var oddviti hreppsnefndar um skeið. Rækti hann
störf sín af kostgæfni. Um hríð var hann símstjóri á Reyð-
arfirði.
En barnakennslan var aðal lífsstarf hans þar, eins og
síðar á ævinni.
Sveinbjörn var tvíkvæntur, fyrst Guðnýju Jóhönnu Beck
frá Sómastöðum í Reyðarfirði, hinni ágætustu konu. Með
henni bjó hann í farsælu hjónabandi um 10 ára skeið, þá
andaðist hún frá 4 ungum börnum þeirra og tveimur fóst-
urbörnum. Þrjú barna þeirra eru á lífi: Guðríður, búsett
í Reykjavík með fjölskyldu, Hrafn, bóndi á Hallormsstað,
og Þórólfur Beck, húsgagnasmiður í Reykjavík, báðir
kvæntir fjölskyldumenn. Birgir andaðist í æsku.
Seinna kvæntist Sveinbjörn Margrétu Guðmundsdóttur,
fósturdóttur Tryggva pósts Hallgrímssonar, sem þekktur
var um Austfirði. Lifir hún mann sinn.
Börn þeirra eru 5 á lífi: Ásbjörn, sjómaður í Vestmanna-
eyjum, Tryggvi, bókbindari, Styrkár, prentari, Eysteinn,
bifreiðastjóri, allir kvæntir og búsettir í Reykjavík. Guð-
mund misstu þau 6 ára gamlan. Steinunn er ógift í for-
eldrahúsum.
Margrét hefur reynzt manni sínum traustur förunautur
og honum samhent og dugandi í erfiðum lífskjörum, meðan
börnin voru ung. Með líknandi umhyggjusemi vakti hún
yfir högum hans í vanheilsu margra seinustu áranna.