Breiðfirðingur - 01.04.1955, Qupperneq 47

BREIÐFIRÐINGUR
45
Blærinn andar blítt um lá,
burt er grand úr landi.
Þorri vanda vill sig á
vinar handabandi.
Hitt er þó oftar, að hann fer um byggðir manna svo geyst
og gustmikill, að flestir sjá þann kost vænstan að hírast
í húsum inni, svo að þeir verði ekki á vegi hans. En fyrir
þann þrótt, sem uppeldi hans hefur skapað, hafa menn
notað tímann til þess að auðga anda sinn að nytsamri þekk-
ingu eða sinnt öðrum nytjastörfum, sem bezt voru unnin
innandyra.
En meðan þessu fór fram, var Þorri ekki iðjulaus 'úti.
Þá sveipaði hann hjarnblæju sinni um freðna foldina, svo
að hún stæði ekki eins berskjalda fyrir ágangi þeirra Forn-
jótssona. Þá laust hann hamarinn með veldissprota sínum,
svo að hann glúpnaði og breyttist í frjómold, komandi kyn-
slóðum til yndis og hagsbóta. Þá nísti hann jörðina með
heljarhöndum og neyddi hana til þess að vera viðbúna að
greiða götu vorsólargeislanna inn að frjóum þeim, er hann
hafði búið skjól í skauti hennar, svo að þau, á komandi
sumri, gætu klætt hana aftur í glitofna gróðurskikkju
grunda og skóga. — En þá sat Þorri sjálfur efst á Guðna-
steini að gamanmálum við góðvini sína og frændur, þá
Norðra, Dumb og Frosta, Hallmund, Armann í Ármanns-
felli, Bárð Snæfellsás og konurnar Góu, Esju og Fjallkon-
una fögru. Þar nutu þau skemmtana við stökkdans Geysis
og Grýtu eða hrikaleik Heklu og Kötlu við undirleik frá
hörpu Dettifoss, Gullfoss og annarra gljúfrabúa, og sulgu
andremmu frá Námaskarði, Krýsuvík eða Jökulsá á Sól-
heimasandi, en sá þefur er þeim jafn geðfelldur sem okkur
eyjamönnum ilmur af mörfloti og kæstri skötu .
Fyrir allt þetta tel ég okkur standa í þakkarskuld við