Breiðfirðingur - 01.04.1956, Qupperneq 16

14
BREIÐFIRÐINGUR
gagn, sem í hans valdi stóð, og sást þá lítt fyrir í áhuga sín-
um og fórnarlund, og oft gerði hann meira en kraftar
þoldu.
Hermann var vel máli farinn og ræddi málin á fundum
af hreinskilni og skörungsskap og var þá stundum hvass-
yrtur og lítt myrkur í máli, ef honum fannst hallað á réttlæt-
ið eða unnið af sérhlífni og slóðaskap, en þá ókosti þekkti
hann ekki nema af afspurn. Hann var og vel ritfær og
skrifaði stundum ferðasögur og fleira og mun eitthvað af
því hafa birzt í Breiðfirðingi. Engum einum manni er
það fremur að þakka að Breiðfirðingafélagið réðist í út-
gáfu Ijóða Jens Hermannssonar, og Hermann sá og um út-
gáfu Breiðfirzkra sjómanna sagna eftir Jens af miklum
dugnaði og ráðdeild.
Utgáfustarfsemi félagsins minnist hans því jafnan með
þakklæti og virðingu. Og hið sama má segja um félagana
við hvaða störf, sem Hermann vann að. Hann var alltaf
reiðubúinn og örlátur til persónulegs átaks og fórna, ef á
þurfti að halda. Er félaginu mikil eftirsjá að svo duglegum
og góðum félaga á bezta starfsaldri. Hann unni sér aldrei
hvíldar og hlaut því að brotna fyrr en varði. En minningin
lifir um góðan dreng með heilan hug og heitt hjarta.
Hermann Jónsson, kaupm. var fæddur 4. nóv. 1897 í
Brekkubæ við Hellna á Snæfellsnesi, og ólst þar upp í
svokallaðri Melabúð til ellefu ára aldurs.
Síðan fór hann að Gröf til hinna miklu heiðurshjóna
Hallbjarnar Þorvaldssonar og Steinunnar Jónsdóttur og var
þar til 15 ára. Eftir það dvaldi hann í Olafsvík til ársins
1919 en þá fór hann hingað til Reykjavíkur.
Hermann elskaði ljóð og listir, en erfið aðstaða og fá-
tækt æskuáranna hamlaði honum frá námsbraut, sem hann
annars hefði þráð. En hann vann hinum listrænu hugðar-
efnum sínum hvert það gagn, sem hann kunni, eins og marka