Litli Bergþór - 01.07.2017, Blaðsíða 6

6 Litli-Bergþór
Ritstjórnargrein
Það er þannig með okkur mannfólkið og sköpunarverk okkar, að við eigum okkar tíma. Tíminn
getur verið bæði ástmögur okkar og besti vinur, og líka versti óvinur eða andstæðingur. Tíminn
leiðir okkur áfram, án þess nokkuð verði að gert og með honum tekur flest á sig, smátt og
smátt, nýjar myndir. Það sem í dag er í blóma lífsins, sjálfsagður hlutur, „hipp og kúl“, ungt og
fallegt eða nýjasta tíska, verður orðið gamalt, úrelt, slitið eða þreytt á morgun.
Aldrei í veraldarsögunni hafa breytingar átt sér stað hraðar. Þó maðurinn eldist með sama
hraða og fyrr, nær hann alla jafna hærri aldri og upplifir meiri breytingar á æviskeiði sínu en
mannkynið hefur áður upplifað. Það er maðurinn sjálfur sem veldur þessum breytingum. Þær
eru honum að þakka. Þær eru honum líka að kenna.
Án efa velta margir fyrir sér hvort svo sé komið, að maðurinn sé að missa tökin á þessari
þróun; hvort of hratt sé farið eða brunað áfram án nægilegrar fyrirhyggju.
Litli Bergþór, blað Ungmennafélags Biskupstunga, hefur nú verið gefinn út samfellt frá árinu
1980, eða í ein 37 ár. Á mælikvarða blaða eða tímarita verður þetta að teljast langur tími.
Óhjákvæmilega er þetta blað háð tímanum eins og allt annað, bæði að því er varðar útlit,
útgáfuaðferð og innihald.
Þegar útgáfa þess hófst var textinn sleginn með ritvél á blekstensla. Kannski veit ungt
fólk nú hvað ritvél var, en kannast varla við orðið „blekstensill“. Þegar ljóst var orðið
að blaðið höfðaði til sveitunganna eða brottfluttra, tók það að þróast í takt við þá
prenttækni sem efnahagur þess leyfði hverju sinni og svo er enn.
Það er ýmislegt, sem gæti orðið til þess, að Litli-Bergþór, í núverandi mynd, deyi drottni
sínum. Hér eru tilgreindar nokkrar hættur sem steðja að:
Öldrun áskrifenda
Tryggir áskrifendur til áratuga, eldast og hverfa á braut, og það koma ekki nýir
áskrifendur í staðinn. Hversvegna ættu yngri kynslóðir að gerast áskrifendur að
svona blaði? Því er harla auðvelt að svara, enda ástæðurnar margar, þó hér verði
aðeins nefndar tvær: tengslin við upprunann og að komast í kynni við samfélagið
sem fólkið býr í.
Útgáfutækni
Miðlar eru í æ ríkari mæli að færast á rafrænt form. Þeir lifa þar eða deyja. Þeir sem enn eru
gefnir út á pappír, lifa aðallega á auglýsingatekjum eða með stuðningi fjársterkra aðila. Blöð
á pappír í áskrift eru varla til lengur, svo heitið geti, enda þarf hugsjón til að eyða peningum í
áskrift að blöðum sem maður fær send í pósti og segja má að hugsjónir séu deyjandi fyrirbæri.
„Það er nú
allt í lagi að ræða
við alvörumann um
efnisöflun“
Páll M. Skúlason: