Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.2013, Blaðsíða 30

Tímarit Máls og menningar - 01.09.2013, Blaðsíða 30
Þ o r l e i f u r H a u k s s o n 30 TMM 2013 · 3 blómskrúð og gróska ríkir á Græneyju og Landinu í fjarskanum, en allt er gróðurlaust, bert og dimmt þar sem riddarinn Kató ræður og ríkir. Ekki þarf annað en nefna nafn hans, þá skelfur allt og blómin deyja. Í Bróðir minn Ljónshjarta er náttúran ekki á sama hátt merkt öflum ills og góðs, enda þótt naktir klettar Fjalls fornaldarfjallanna varði veginn að höll Þengils í Karmanjaka. Snúður, sem alltaf hefur legið á sófa í eldhúsi, hefur ofurnæmt auga fyrir náttúrunni í öllum sínum margvíslegu myndum, og hugarástand hans sveiflast eftir því. Hann er sæll í sól og grósku en dapur og hræddur við myrkrið og auðnina. Að þessu leyti aðskilur sagan sig frá ævintýrunum gömlu, og þetta er einn af helstu kostum hennar. Snúður er svo bernskur, fljóthuga og hrifnæmur að hann getur orðið gagntekinn af hamingju yfir fallegri náttúru, jafnvel þótt hann sé í mikilli hættu staddur. Í fyrra dæminu sem hér fer á eftir er hann fangi Veders og Kaders sem eru á leið með hann inn í Þyrnirósadal, og í hinu síðara er hann á leið með Jónatan inn í Karmanjaka til að reyna að frelsa Örvar úr Kötluhelli: Himinninn logaði eins og rauðasti eldur og það bjarmaði um fjallatindana. Ekkert eins fallegt, ekkert eins stórbrotið hafði ég séð á ævi minni. Og hefði ég ekki haft Kader og svartan rassinn á hestinum hans beint fyrir framan mig held ég að ég hefi hrópað af fögnuði. En nú gerði ég það ekki, nei, það gerði ég sannarlega ekki. (101) Þetta var sannarlegur ævintýraskógur, þéttur og dimmur og þar var enginn ruddur stígur. Maður varð bara að ríða beint inn á milli trjánna sem létu votar greinarnar slást í andlit manns. En mér fannst það samt gaman. Allt þetta – að sjá sólargeislana smjúga inn á milli greinanna og heyra fuglasönginn og finna lykt af regnvotum trjám og votu grasi og hestum. Og allra mest gaman þótti mér að ferðast þarna með Jónatan. (161) Boðskapur bókarinnar er ef til vill orðaður skýrast í samtali bræðranna, þar sem Jónatan er nýbúinn að sleppa dúfunni Biöncu yfir borgarmúrinn í Þyrnirósadal fram hjá Þengilsmönnunum og vill ekki strax loka sig inni í bælinu sínu heldur njóta náttúrunnar. „Af því að mér þykir það gott,“ sagði Jónatan. „Af því að mér þykir vænt um þennan dal í ljósaskiptunum. Og mér þykir gott að láta svalt loft leika um andlit mitt. Og bjartar þyrnirósir sem ilma af sumri.“ „Sama segi ég,“ sagði ég. „Og svo þykir mér vænt um blóm og gras og tré og engi og skóga og lítil falleg vötn,“ sagði Jónatan. „Og þegar sólin kemur upp og þegar sólin sest og þegar máninn skín og stjörnurnar tindra og eitthvað fleira sem ég man ekki eftir í bili.“ „Það þykir mér líka vænt um,“ sagði ég. „Öllum mönnum þykir vænt um þetta,“ sagði Jónatan. „Og ef þeir óska einskis frekar, geturðu þá sagt mér hvers vegna þeir geta ekki fengið að njóta þess í friði og ró án þess að einhver Þengill komi og eyðileggi allt?“(116–117) Þengill getur ekki unnt fólkinu í Nangijala að lifa eins og það lifir. Og hann þarfnast þræla. Fólkið í Þyrnirósadal er svelt og kúgað og óhamingjusamt og
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.