Tímarit Máls og menningar - 01.09.2013, Qupperneq 56

S t e i n a r B r a g i
56 TMM 2013 · 3
sat hann í flæðarmálinu og horfði á öldurnar renna mjúklega upp á grjótið.
Muldrið sem hann heyrði var frá mölinni sem valt fram og aftur um hafs-
botninn næst landinu, og skyndilega varð allt svo bjart og skýrt. Þegar hann
leit um öxl sá hann mömmu sína sitja úti á svölunum heima og lesa í bók,
fannst hann þurfa að flýta sér heim áður en eitthvað vont gerðist en gat ekki
hreyft sig. Þoka kom utan af hafi og lagðist yfir ströndina. Andri sá ekki
handa sinna skil, rápaði um í þokunni þartil hann kom að litlu húsi sem á
stóð „Birta“, smaug gegnum vegginn og sá sér til undrunar að þar inni var
önnur strönd og annar sjór. Hinn sjórinn var alveg þögull og sléttur og í
fjöruborðinu flaut grár maður. Andri sá ekki framan í manninn en í næstu
andrá flutu þeir báðir í hinum sjónum, einhver kallaði nafnið hans og Andri
varð svo hræddur að hann gat ekki andað. Ekki taka mig, sagði hann við
karlinn og eftir það varð allt svo skrýtið og grátt.
Að þessu loknu sagðist Andri ekki vilja tala meir og þagnaði. Hann
vaknaði svipbrigðalaus úr dáinu og allar síðari tilraunir til að dáleiða hann
fóru út um þúfur. Í hvert sinn sem hann lagðist á sófann stífnaði hann og
þagnaði, líkt og skrúfað hefði verið fyrir í höfði hans. Á endanum gat Katrín
ekki meir og í næstu skipti fór hún ein til sálfræðingsins þar sem hún reyndi
að gera upp áhrif áfallsins á samband þeirra mæðgina. Hún fermdi drenginn
sinn, horfði á hann vaxa og dafna og eignast áhugamál sem hún reyndi að
segja sér að „hinn“ sonur hennar hefði líka gert; hann tók upp útvarpsleikrit
á spólur, merkti þær og raðaði vandlega upp í hillur, gerði við gömul raftæki
sem hann varð sér úti um með blaðaauglýsingum og seldi aftur; safnaði
myntum frá nítjándu og átjándu öld, var efstur á hverju prófi í skólanum og
einn af fyrstu Íslendingunum til að hanna hugbúnað fyrir tölvur. Með þessu
aflaði hann svo mikils fjár að hann var snemma orðinn ríkari en foreldrar
sínir. Þegar hann var sextán ára skildu Katrín og Ellert. Átján ára lauk Andri
stúdentsprófi og fór í framhaldsnám til Bandaríkjanna. Stundum sendi hann
mömmu sinni bréf þar sem hann tíundaði hvað hann var að gera og hvert
hann stefndi en spurði engra frétta af fjölskyldunni. Eftir nokkra hríð hætti
hún að svara bréfunum og þá hættu þau fljótlega að berast. Skömmu eftir
að hann varð tvítugur fékk Katrín símtal frá lögreglunni í San Fransisco
sem sagði að Andra hefði verið ýtt fyrir neðanjarðarlest og hann hefði látist
samstundis. Sá sem ýtti fannst aldrei, en eftir því sem Katrín hugsaði meira
um það því vissari varð hún um að sonur hennar, sá sem hún þekkti, hefði
loksins sloppið úr prísund sinni.
Fríkirkjuvegur 11
Draugar taka sér ekki hádegishlé. En starfmenn Æskulýðsráðs gera það.
Sumarið 1984 sátu fjórar manneskjur í eldhúsinu á Fríkirkjuvegi 11 og
spiluðu jatsí: Halldór, Gunnar, Lína og Ellen. – Dulnefni allt saman, enda
vill enginn vera bendlaður við teningaspil, og við skulum láta það eftir þeim.