Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.2013, Side 91

Tímarit Máls og menningar - 01.09.2013, Side 91
L ó ð r é t t h r e y f i n g TMM 2013 · 3 91 stífur goggurinn var að veikjast og mig klæjaði af og til í hann. Ég þráði slökun með draumi en ég kærði mig ekki um þá kröm sem fylgir því að vakna af draumi. Mig langaði ekki að missa áhugann fyrir lífinu. Ég hlýt að hafa verið í álögum. Átti fyrir mér að liggja að hverfa inn í endalausan gulan sandinn eins og hafði hent forföðurinn týnda? Upp á síðkastið hafði ég lést og ég svitnaði mikið – meira en ég átti að mér. Kannski var það hugarástand mitt sem gerði mig veikan. Þegar ég gróf í jörðina heyrði ég félaga mína hvetja mig áfram en af einhverjum ástæðum hressti það mig ekki neitt. Þvert á móti vorkenndi ég sjálfum mér og varð væminn og tilfinningasamur. Í hléinu talaði öldungur við mig um föður minn heitinn. Hann hafði svo yndislega suðandi rödd, afskaplega líka hljóð- inu sem jörðin svarta gefur stundum frá sér. Ég kallaði þetta hljóð vögguvísu. Öldungurinn sagði að faðir minn hefði átt sér hinstu ósk en ekki getað tjáð hana. Þeir sem stóðu honum næst könnuðu það ekki nánar heldur og því hafði hinsta ósk hans ekki varðveist í minningum okkar. Á andlátsstundinni gaf faðir minn frá sér undarlegt hljóð. Þessi gamli maður hafði verið honum næstur svo að hann heyrði hljóðið best. Hann skildi strax að faðir minn vildi fljúga eins og fugl um himininn. „Vildi hann sem sé verða fugl?“ spurði ég. „Það held ég ekki. Hann hugsaði um eitthvað enn æðra.“ Að þessu sinni talaði ég lengi við öldunginn um það hver hefði getað verið hinsta ósk föður míns. Við ræddum um sandbylji, risastórar eðlur, um sérstaka vin sem hafði verið til og einnig um vissar smáerjur sem tengdust forfeðrum okkar í fjarlægri fortíð – af því að breytingar á gæðum jarðar- innar höfðu leitt til matarskorts. Í hvert sinn sem við vöktum máls á nýju umræðuefni fannst okkur við komast nær því hver hinsta ósk föður míns hafði verið. En því lengur sem við töluðum því hraðar rann hún okkur úr greipum. Það gerði okkur virkilega órótt. Svo var upplýsingum öldungsins fyrir að þakka að ég sefaðist smám saman. Þegar allt kom til alls þá var til hinsta ósk! Tómhyggja mín minnkaði við þetta. „M! Ertu að grafa?“ „Já, einmitt!“ „Það er gott. Við höfum öll haft áhyggjur af þér.“ Þessir kæru vinir, félagar, vandamenn og trúnaðarvinir! Ef ég átti ekki heima hjá þeim, hvar átti ég þá heima? Heimabyggðin var svo friðsæl, moldin svo mjúk og ljúffeng! Mér fannst ég verða að betri einstaklingi. Þótt enn væri svolítill verkur í brjóstinu var veikin horfin. Þetta þýddi þó ekki að ég væri óbreyttur. Því ég hafði breyst. Innra með mér bærðist nú dulin og óljós fyrir- ætlun sem jafnvel mér reyndist erfitt að útlista. Ég var enn eins og allir aðrir – vann, hvíldist, vann, hvíldist … Ég heyrði að fínlegar umbreytingar voru að eiga sér stað í heimabyggð okkar. Til dæmis fækkaði ættbálkum okkar; löngunin til að tímgast minnkaði; ósanngjarnar
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.