Morgunblaðið - 05.05.2019, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. MAÍ 2019
HINSTA KVEÐJA
Við biðjum að þér ljóssins englar
lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka
hönd.
Í nýjum heimi æ þér vörður vísi
sem vitar inn í himnesk
sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri
heima
og hjartans þakkir öll við færum
þér.
Við sálu þína biðjum Guð að
geyma,
þín göfga minning okkur heilög
er.
(Guðrún E. Ormsdóttir)
Eydís Elfa, Ólafur,
Fannar Freyr og
Guðni Geir.
✝ BergþóraSkarphéð-
insdóttir fæddist
17. júlí 1926 á
Þingeyri við Dýra-
fjörð. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Boðaþingi í
Kópavogi 16. apríl
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Kristín
Sigurlaug Sím-
onardóttir, f. 11.6. 1903, d.
12.5. 1977 og Einar Skarphéð-
inn Magnússon, f. 23.12. 1903,
d. 10.12. 1963
Systkini Bergþóru voru
Magnús, f. 18. 3 1931, d. 5.11
2004, og Sjöfn Sóley, f. 8.7
1935, d. 18. 5 1947.
Hinn 13. 9 1947 giftist Berg-
þóra Sveini Benedikt Guð-
mundssyni, f. 7. febrúar 1923,
d. 31. október 2013, frá Þver-
dal í Aðalvík. Þau eignuðust
sex börn: 1) Jónína Elfa, f.
23.3. 1946, d. 13.7. 1993, eigin-
maður hennar var Örnólfur
Eiginkona hans er Sandra Ca-
nico, þau eiga eina dóttur,
Antoníu Armöndu. 4) Tvíbura-
systir Magneu Gerðar, óskírð,
f. 7.9. 1951, lést fimm daga
gömul. 5) Smári, f. 26.4. 1960,
eiginkona hans er Guðmunda
Óskarsdóttir, börn þeirra eru
a) Bergþóra, sambýlismaður
hennar er Sveinbjörn Rosén
Guðlaugsson, þau eiga tvo
syni, Smára Rosén og óskírðan
son. b) tvíburarnir Margrét og
Óskar. 6) Kristín Linda, f.
18.9. 1967, eiginmaður hennar
er Skjöldur Vatnar Árnason,
börn þeirra eru a) Sara Mjöll,
sambýlismaður hennar er Er-
lingur Ívar Jóhannsson, og
þau eiga tvö börn, Júlíu Krist-
ínu og Skjöld Vatnar, Erlingur
á eina dóttur fyrir, Elísabetu
Von. b) Magnús Vatnar, unn-
usta Ásdís Sigurðardóttir. c)
Róbert Frans.
Bergþóra fluttist til
Hafnarfjarðar árið 1945. Nán-
ast alla sína starfsævi aðstoð-
aði hún eiginmann sinn við
rekstur húsgagnaverkstæðis
þeirra og síðar við hús-
gagnaverslunina Heimilið við
Sogaveg 188.
Útför hennar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 6. maí
2019, klukkan 13.
Örnólfsson, þau
slitu samvistum,
börn þeirra eru: a)
Ruth, sambýlis-
maður hennar er
Pétur Þorvalds-
son, hún á einn
son, Ólaf Hösk-
uldsson. b) Örn-
ólfur, eiginkona
hans er Bryndís
Haraldsdóttir, þau
eiga þrjú börn,
Eydísi Elfu, Fannar Frey og
Guðna Geir. 2) Sjöfn Sóley, f.
13.4. 1948, eiginmaður hennar
er Rögnvaldur R. Andrésson,
börn þeirra eru: a) Alma
María, eiginmaður hennar er
Guðmundur Guðnason, þau
eiga tvö börn, Martein og
Katrínu. b) Sveinn Benedikt,
eiginkona hans er Signý Gunn-
arsdóttir, þau eiga tvö börn,
Regínu Sjöfn og Gunnar
Hrafn. 3) Magnea Gerður, f.
7.9. 1951, eiginmaður hennar
er Ólafur Sigurðsson, sonur
þeirra er Vilhjálmur Hinrik.
Bergþóra tengdamóðir mín
hefur kvatt eftir næstum 93 ár.
Komin í annað leikrit eins og
barnabarnabarnið sagði yfir dán-
arbeði hennar, þar sem tilveru-
stigunum er líkt við leiksvið.
Ég var við jarðarför mágkonu
hennar sem náði 88 ára aldri þeg-
ar presturinn óskaði okkur til
hamingju. Mér brá við þessi orð
en svo kom útskýringin, jú til
hamingju með að hafa haft hana
svona lengi. Ég vil gera þessi orð
að mínum. Við fjölskyldan erum
svo heppin að hafa haft hana
svona lengi og þökkum fyrir það.
Hún var ern í anda þótt líkam-
inn væri farinn að gefa sig. Ekki
var minnisleysi að hrjá hana,
mundi alla afmælisdaga. Oft vor-
um við að rifja upp gamla atburði
og fyrir nokkrum vikum var ég að
spyrja hana um uppskrift sem
sem hún var með í kollinum. Þetta
er ekki öllum gefið komin á þenn-
an aldur.
Þessi kynslóð kallaði ekki allt
ömmu sína. Kvartaði aldrei, þakk-
lát fyrir það sem hún hafði. Vann
hörðum höndum fyrir sig og sína.
Það var ekki kvartað yfir myglu í
húsakynnum þótt skór væru
stundum fiðraðir í skápnum á
fyrstu búskaparárunum. Þakklát
fyrir að hafa húsaskjól enda hús-
næðisekla mikil. Missir dætra og
ungrar systur sem átti að fara í
meinlausa aðgerð, þá var mikill
harmur borinn í hljóði. Áorkaði
miklu, rekstur verkstæðis, versl-
unar, bygging nokkurra húsa á
Sogavegi, Hafravatni og í Aðal-
vík, allt var gert í hljóði. Einnig
var verkaskiptingin á heimilinu
mjög skýr. Ekki eins og jafnrétt-
isstefnan krefst í dag. Hún var
tæknitröllið á heimilinu. Lærði að
senda tölvupóst, hafði gaman af
því. Eflaust hefði hún farið á sam-
félagsmiðlana ef sjónin hefði ekki
svikið hana. Las upphátt fræðin
fyrir eiginmanninn í húsgagna-
smíðanáminu, þá var ekki til les-
blindugreining. Vandamálin voru
bara til að leysa þau. Þessi kona
kallast að sönnu hvunndagshetja.
Ég vil þakka tengdamóður
minni samfylgdina í 40 ár sem
aldrei bar skugga á. Hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Guðmunda Óskarsdóttir.
Vorið var á næsta leiti, farfugl-
arnir margir komnir og brátt fyll-
ist loftið af söng þeirra.
Eftir langan vetur og hvassan
apríl, þá fór að þyngjast lífsróð-
urinn hjá elsku tengdamóður
minni, hún hafði átt erfitt síðustu
ár eftir að ástin í lífi hennar, hann
Sveinn Guðmundsson, andaðist
snögglega í október 2013 á nítug-
asta og fyrsta aldursári.
Þau höfðu stigið lífsdansinn í
yfir sjötíu ár, en þau kynntust
snemma á fimmta áratugnum.
Örlögin höguðu því þannig eins
og oft vill verða, að Bergþóra, sem
þá var starfaði á leikskólanum
Tjarnarborg, þar sem hún bjó
einnig, ákvað að fara með vinkonu
sinni á dansleik í Gúttó í Vonar-
stræti. Þá birtist ungur og mynd-
arlegur maður dökkur á brún og
brá, sem hafði tekið eftir þessari
fallegu ungu konu, og safnaði
kjarki og bauð henni upp í dans.
Þessi dans reyndist verða lífs-
dansinn þeirra í hartnær sjötíu ár.
Bergþóra var fædd á Þingeyri
við Dýrafjörð í júlímánuði 1926,
en flutti kornung til Hafnarfjarð-
ar, og síðan fluttist fjölskyldan
aftur á Þingeyri og þar var Berg-
þóra framundir tvítugt, en þá fór
hún „suður“ eins og svo margir
Vestfirðingar á hennar aldri.
Eins fyrr sagði þá kynntist hún
Sveini og þau gengu í hjónaband
13. september 1947.
Þau hófu sinn búskap á Soga-
vegi, þar sem foreldrar Sveins
bjuggu, og fengu fyrst í stað að
búa í kjallaraíbúð hjá þeim,
Sveinn var þá að ljúka húsgagn-
smíðanámi, og vann í trésmiðj-
unni Víði. En metnaður hans stóð
til að eignast sitt eigið hús.
Þeim hafði tekist að safna
nokkurri upphæð, og Sveinn fór
nú af stað og keypti efni í hús sem
hann smíðaði á lóðinni, þar sem
þau bjuggu, og flutti það ofar í
holtið, og þar stækkaði húsið með
árunum.
Það er ekki hægt að minnast
Beggu (eins og við kölluðum
Bergþóru) án þess að minnast á
mannkosti hennar. Ég kynntist
Beggu 1964 þegar ég og dóttir
hennar Sjöfn Sóley höfðum
kynnst og ég fór að venja komur
mínar á Sogaveginn, þá strax tók
hún mér vel og ég fann að ég var
velkominn, frá henni fann ég
ávallt hlýju og elsku sem hefur
fylgt mér æ síðan.
Henni lá ekki illt orð til nokk-
urs manns og aldrei í þessi rúm-
lega fimmtíu ár síðan okkar kynni
hófust sá ég hana skipta skapi.
Þau hjónin bjuggu mestallan
sinn búskap á Sogavegi 192 og
188 þar til a’ þau ákváðu að selja
hús sitt og fluttu í Boðaþing 24, en
þar lést Sveinn 31.10. 2013. Eftir
það fluttist Bergþóra yfir götuna
á hjúkrunarheimilið Boðaþingi í
febrúar 2017, þar sem hún and-
aðist eftir nokkurra daga erfið
veikindi hinn 16. apríl. Ég sakna
Bergþóru og mun ávallt bera góð-
ar minningar um hana með mér
það sem ég á eftir ólifað, og
gleymi ekki hve hún var yndisleg
amma barnanna okkar, og hve
þau elskuðu Beggu ömmu mikið
og fundu hve mikið þau áttu henni
að þakka.
Far þú í friði Begga mín, og
þakka þér fyrir allt og allt, og góð-
ur Guð veri með þér.
Þinn tengdasonur,
Rögnvaldur.
Þegar ég var barn tók ég reglu-
lega strætó til ömmu og afa á
Sogaveginn eftir skóla. Oftar en
ekki sendi amma mig út í Kron
með kerru sem ég dró á eftir mér
og setti mjólk og aðrar nauð-
synjavörur í. Mér fannst þessi
kerra hreinasta snilld en systur
minni, sem er fjórum árum eldri,
þótti hún ansi hreint hallærisleg.
Það var alltaf mjög notalegt að
vera hjá ömmu og afa. Amma
gætti þess alltaf að matvandi
drengurinn ég fengi eitthvað gott
að borða. Í sérstöku uppáhaldi
var kakósúpan hennar. Út í hana
setti hún aðeins örlítinn mjólkur-
dreitil en engar tvíbökur sem aðr-
ir fjölskyldumeðlimir kröfðust að
ég borðaði og eyðilögðu fyrir mér
annars fína máltíð. Mínar fyrstu
minningar um ömmu tengjast
helst eldhúsinu á Sogaveginum en
mér finnst hún hafa verið þar
meirihluta æsku minnar.
Fyrir utan stundirnar í eldhús-
inu eru stundirnar með ömmu og
afa á Hafravatni og í Aðalvík mér
einnig ofarlega í huga þegar ég
hugsa til baka. Ég naut góðs af
því að fá að vera einn með þeim í
Aðalvíkinni og eru minningar sem
ég á frá þeim tíma mér mjög dýr-
mætar. Þá var ég með afa að
stússa úti allan daginn og kom svo
til ömmu og borðaði þess á milli.
Þegar ég heimsótti ömmu síð-
ustu árin tók hún alltaf þéttings-
fast utan um andlitið á mér og
sagði; „Mér finnst eins og hann afi
þinn sé kominn þegar þú kemur.“
Þetta þótti mér alltaf afskaplega
vænt um og sá hvað henni þótti
það góð tilfinning að finna fyrir
návist hans í gegnum mig. Amma
var skýr í hugsun til síns síðasta
dags og þótti mér sérstaklega
notalegt að eiga við hana okkar
síðasta samtal um Aðalvíkina og
að hún vonaði að það yrði gott
veður þar þegar ég fer þangað í
sumar.
Elsku amma hefur fengið
hvíldina sem hún óskaði eftir og
er það gott en á sama tíma er erf-
itt að kveðja þessa yndislegu
konu. Dóttir mín skildi eftir
kveðju til ömmu sinnar þegar hún
dó og langar mig að gera hennar
orð að mínum. Elsku amma, góða
ferð og segðu hæ við afa frá mér.
Ég elska þig svo mikið.
Sveinn Benedikt
Rögnvaldsson.
Að eiga ömmu í næstum 50 ár
eru forréttindi og er ég einstak-
lega þakklát fyrir tímann sem ég
fékk með henni. Elsku amma náði
tæplega 93 ára aldri og fram á síð-
asta dag var hún með allt sitt á
hreinu. Amma fylgdist sérstak-
lega vel með tímanum og mundi
alla afmælisdaga fjölskyldumeð-
lima. Að sitja með henni og spjalla
gaf mér mikið og vildi hún þá
helst heyra fréttir af okkur fjöl-
skyldunni. Amma var einstaklega
hjartahlý og blíð og sparaði ekki
hrósið til mín alla tíð og ég vissi að
hún var alltaf stolt af mér.
Þegar ég var lítil stelpa var ég
mikið hjá ömmu og afa. Ef ég átti
að fara í pössun vildi ég helst
hvergi annars staðar vera. Það
var alltaf nóg um að vera með
ömmu og afa og aldrei nein logn-
molla. Þegar ég hugsa um ömmu
þegar ég var yngri þá var hún allt-
af að störfum. Ef hún var ekki í
eldhúsinu, þá var hún úti í gróð-
urhúsi eða í öðrum heimilisstörf-
um. Á háskólaárum mínum fannst
mér best að læra undir próf heima
hjá ömmu og sá hún alltaf til þess
að ég væri aldrei svöng. Amma og
afi nutu sín vel í sveitinni, bæði á
Hafravatni og í Aðalvík, og á ég
dásamlegar minningar þaðan. Ég
man varla eftir að hafa séð hana
ömmu mína setjast niður en núna
síðustu ár hafði hún lítið val þar
sem fæturnir voru búnir með sinn
kraft. Ömmu fannst erfitt síðustu
árin að þurfa aðstoð við daglegar
athafnir en hennar líf snerist alla
tíð um að sjá um fólkið sitt og það
kunni hún svo vel.
Amma mín var tilbúin að
kveðja þetta líf og fann ég það
sérstaklega eftir að afi, lífsföru-
nautur hennar til 70 ára, kvaddi
okkur fyrir rúmum fimm árum.
Lífið hafði ekki sama tilgang leng-
ur eftir að hann var farinn. Þó svo
að mér finnist erfitt að kveðja
hana sefar það sorgina að vita að
hún kveður sátt.
Elsku mamma, Gerður, Smári
og Kristín Linda. Sorg okkar allra
er mikil en saman munum við
hlýja okkur við óteljandi minning-
ar um yndislega mömmu og
ömmu sem mun áfram vera stoð í
okkar samrýndu fjölskyldu.
Elsku amma mín, guð geymi
þig og ég bið að heilsa öllum engl-
unum okkar.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængjavíddir
vorsins yl og sólarljós.
Finn ég hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist
aldrei það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson)
Þín
Alma María.
Það er svo gott að minnast þín,
í hjarta mínu margt ég geymi.
Elsku Begga amma mín,
ég kærleik þínum aldrei gleymi.
Vináttu þína og hlýju ég finn,
og hjarta mitt slær þá heitar.
Mér mikið þú gefur í hvert eitt sinn,
er hugur minn til þín leitar.
(Höf. ókunnur)
Í samskiptum fólks verður allt-
af til þráður. Þráðurinn er mis-
munandi að eiginleikum, allt eftir
því hverjir spinna. Stundum er
þráðurinn þykkur, hrjúfur og
augljós þeim sem á horfa, stund-
um er þráðurinn fíngerður, mjúk-
ur og ósýnilegur. Lífsins lista-
menn spinna af list alla þræði og
hafa þá í hendi sér í samskiptum
og viðurgjörningi öllum við sam-
ferðamenn sína. Að sönnu var
amma mín listamaður í þessum
skilningi. Það er vitaskuld lögmál
lífsins að öll hverfum við á braut
en það sem einkum skilur á milli
er hversu digran sjóð góðra minn-
inga hver og einn skilur eftir sig
meðal þeirra sem eftir standa.
Fimmtíu ára samfylgd okkar
ömmu er lokið hérna megin við
lífsins ljós og minningarnar
streyma. Þakklæti er mér efst í
huga fyrir að hafa haft hana mér
við hlið í gegnum lífið. Hún veitti
mér og mínum ómælda hlýju,
mikilvæga leiðsögn og stuðning
og óteljandi gleðistundir.
Amma bjó yfir miklum mann-
kostum, hún var traust, um-
hyggjusöm, ráðagóð og hafði ríka
réttlætiskennd og gerði aldrei
upp á milli. Hún gaf sér ávallt
tíma til spjalls og átti alltaf í hand-
raðanum skemmtilegar sögur af
fólki og atvikum.
Hún skapaði heimili á Soga-
veginum þar sem ríkti gestrisni
og góður andi. Allt var fágað og
fínt og hún er fyrirmynd mín hvað
húsmóðurverkin varðar. Hún var
hagsýn og nýtin og allt sem hún
eldaði og bakaði var gert af alúð.
Nýbökuðu klattarnir, bragðgóða
kakósúpan og kartöflumúsin með
slátrinu er eitthvað sem enginn
nær að gera eins og hún.
Dýrðarstundirnar okkar á
Hafravatni voru engu líkar en þar
var dundað við ýmsa hluti bæði
yfir sumartímann og að vetri til.
Nálægðin við vatnið hefur alltaf
gefið manni mikið.
Það er yndislegt til þess að vita
að amma og afi séu sameinuð á ný
með dætur sínar sér við hlið. Þau
eru án efa að taka lagið saman í
fordyrinu hjá hinum hæsta höfuð-
smið himins og jarðar.
Megi blessun fylgja þeim á ei-
lífðarbrautum, séu þau Guði falin
og englum umvafin.
Ruth
Örnólfsdóttir.
Bergþóra
Skarphéðinsdóttir
Elskuleg amma okkar,
INGA JÓHANNESDÓTTIR,
Brúnavegi 13,
lést á Hrafnistu Reykjavík fimmtudaginn 18.
apríl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ólafur Ingi Baldvinsson
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN EINARSDÓTTIR,
áður til heimilis á Flókagötu 1 í
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 1. maí á hjúkrunarheimilinu Hrafnistu í
Reykjavík. Jarðarför verður auglýst síðar.
Fríða Bjarnadóttir Tómas Zoëga
Anton Bjarnason Fanney Hauksdóttir
Bjarni Bjarnason Kristín Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri
STEFÁN FRIÐBJARNARSON,
fyrrum bæjarstjóri og blaðamaður,
Gullsmára 11, Kópavogi,
lést á Líknardeild Landspítalans
fimmtudaginn 2. maí.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju mánudaginn 20. maí klukkan
13.00.
Sigmundur Stefánsson Elísabet Kristinsdóttir
Kjartan Stefánsson Guðrún Sigurðardóttir
Sigríður Stefánsdóttir
Ellen Árnadóttir
Gunnar Svavarsson Lára Sveinsdóttir
barnabörn og langafabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
BERGÞÓRA SKARPHÉÐINSDÓTTIR
frá Þingeyri,
lést á hjúkrunarheimilinu Boðaþingi
þriðjudaginn 16. apríl.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju í dag, mánudaginn 6.
maí, klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Barnaspítala Hringsins.
Sjöfn Sóley Sveinsdóttir Rögnvaldur R. Andrésson
Magnea Gerður Sveinsdóttir Ólafur Sigurðsson
Smári Sveinsson Guðmunda Óskarsdóttir
Kristín Linda Sveinsdóttir Skjöldur Vatnar Árnason
barnabörn og barnabarnabörn