Morgunblaðið - 05.05.2019, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. MAÍ 2019
✝ Hörður Sig-urgestsson
fæddist í Reykja-
vík 2. júní 1938.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 22. apríl 2019.
Foreldrar hans
voru Vigdís Hans-
dóttir húsmóðir
(1911-1978) og
Sigurgestur Guð-
jónsson bifvéla-
virkjameistari (1912-2008).
Systkini Harðar: Hans (1932-
1934); Hans (1935-1937); Sig-
rún, f. 1941, gift Guðlaugi
Sumarliðasyni, f. 1931; Ásgeir,
f. 1947, kvæntur Stefaníu
Harðardóttur, f. 1948; Ásdís, f.
1949, gift Þórarni Klemens-
syni, f. 1947. Vigdís og Sig-
urgestur bjuggu fjölskyldunni
heimili á Fossagötu 4 í Skerja-
firði, norðan flugvallarins.
Hörður kvæntist 21. ágúst
1966 Áslaugu Ottesen, f. 12.
ágúst 1940 í Reykjavík. For-
eldrar hennar voru Ingveldur
Pétursdóttir verslunarkona
(1915-2004) og Jóhann Ottesen
verslunarmaður (1910-1943).
Börn Harðar og Áslaugar eru:
1) Inga, f. 1970, gift Vicente
Sánchez-Brunete, f. 1967; þau
eiga Maríu Vigdísi, f. 2002, Al-
dísi Clöru, f. 2005 og Victor
Pétur, f. 2008; 2) Jóhann Pét-
ur, f. 1975, kvæntur Helgu
Zoëga, f. 1976; þau eiga Ás-
laugu Kristínu, f. 1999 og
Hörð, f. 2003.
Hörður lauk stúdentsprófi
frá Verslunarskóla Íslands
1958 og kandidatsprófi í við-
skiptafræði frá Háskóla Ís-
lands 1965. Hann stundaði
framhaldsnám með Fulbright-
þess. Hörður lét af störfum hjá
Eimskipafélaginu árið 2000.
Á árunum 1984-2004 sat
Hörður í stjórn og stjórnar-
nefnd Flugleiða hf. og var þar
formaður 1991-2004.
Hörður átti enn fremur sæti
í fjölmörgum stjórnum, nefnd-
um og ráðum hjá hinu op-
inbera, í fyrirtækjum og fé-
lagasamtökum. Nefna má
stjórn Verslunarráðs Íslands
og Landsnefndar Alþjóðaversl-
unarráðsins, sem og fram-
kvæmdastjórn og samningaráð
Vinnuveitendasambands Ís-
lands. Árið 1986 skipaði
menntamálaráðherra Hörð í
stjórn Sinfóníuhljómsveitar Ís-
lands og átti hann þar sæti til
1998, síðari árin sem formað-
ur.
Hörður lét sér jafnan annt
um málefni Háskóla Íslands.
Hann sat í Háskólaráði sem
fulltrúi stúdenta 1962-1963, í
stjórn Tækniþróunar hf. (sam-
starf HÍ og atvinnulífsins)
1985-1988, átti sæti í Há-
skólaráði 1999-2003 og í hús-
næðis- og skipulagsnefnd skól-
ans 2001-2003.
Á árunum 2002-2010 var
Hörður formaður stjórnar
Landsbókasafns Íslands – Há-
skólabókasafns, sem og Lands-
kerfis bókasafna ehf. um sömu
mundir.
Í nóvember 2008 var Hörður
sæmdur heiðursdoktors-
nafnbót við viðskiptafræði-
deild Háskóla Íslands.
Árið 1980 gerðist Hörður fé-
lagi í Rótarýklúbbi Reykjavík-
ur og starfaði með honum æ
síðan, var m.a. forseti klúbbs-
ins 1990-1991.
Hörður var sæmdur sænskri
konungsorðu 1987, íslensku
fálkaorðunni 1989 og dönsku
Dannebrogsorðunni 1996.
Útför Harðar fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag, 6. maí 2019, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
styrk við Wharton
School, University
of Pennsylvania,
Philadelphia í
Bandaríkjunum á
árunum 1966-1968
og lauk þaðan
MBA-prófi 1968.
Hörður var
starfsmaður Stúd-
entaráðs Háskóla
Íslands 1959-1961
og formaður þess
frá nóvember 1960 til febrúar
1962. Á þessum árum tóku
stúdentar við rekstri sum-
arhótelsins Hótels Garðs við
Hringbraut og komu á fót Bók-
sölu stúdenta. Var Hörður hót-
elstjóri á Garði sumrin 1960-
1964.
Hörður tók löngum þátt í
starfi Sjálfstæðisflokksins, átti
sæti í stjórnum ýmissa félaga
hans og sat m.a. í fulltrúaráði
flokksins.
Á árunum 1965-1966 var
Hörður fulltrúi fram-
kvæmdastjóra hjá Almenna
bókafélaginu. Að MBA-náminu
loknu, 1968, var hann ráðinn
til fjárlaga- og hagsýslustofn-
unar í fjármálaráðuneytinu og
starfaði þar til 1974. Þá varð
hann framkvæmdastjóri fjár-
málasviðs Flugleiða hf. eftir að
hafa setið sem fulltrúi fjár-
málaráðuneytisins í nefnd um
sameiningu Flugfélags Íslands
hf. og Loftleiða hf. 1972-1973.
Starfinu hjá Flugleiðum
gegndi hann til ársins 1979.
Í ágúst 1979 var Hörður ráð-
inn forstjóri Hf. Eimskipa-
félags Íslands. Auk þess að
stýra fyrirtækinu fólst jafn-
framt í starfinu stjórnarseta í
ýmsum dótturfyrirtækjum
Fallinn er frá tengdafaðir
minn til nær 25 ára, Hörður Sig-
urgestsson.
Hörður var leiðtogi og maður
framfara. Hlutur hans í íslensku
viðskipta- og þjóðlífi er mikill.
Þegar Hörður dró úr störfum
sínum upp úr aldamótum –
markvisst til að rýma fyrir nýrri
kynslóð – tók við tími þar sem
nýjar hliðar á mannkostum hans
komu í ljós.
Ég minnist þess hve áhuga-
samur Hörður var þegar við
Pési ákváðum að gifta okkur í
Háskólakapellunni líkt og hann
og Áslaug höfðu gert rúmum 30
árum fyrr. Hörður var þá ný-
hættur sem forstjóri Eimskips
og tók að sér að skipuleggja at-
höfn, veislumatseðil og blóma-
skreytingar. Hörður naut þess
að verða afi og var virkur þátt-
takandi í lífi barnabarnanna
fimm. Stuttu eftir fæðingu Ás-
laugar Kristínar kom hann okk-
ur á óvart með undurfögrum
skírnarkjól sem hann hafði
keypt í Saks Fifth Avenue. Þar
eftir höfðum við Pési lítið fyrir
kaupum á barnafötum – Hörður
afi sá lengi vel um að velja jóla-
dress, náttföt, úlpur og skó bæði
á Áslaugu Kristínu og Hörð okk-
ar. Ég dáðist að því hversu
tryggur og blíður Hörður var
barnabörnum sínum. Í hvert
sinn sem hann kvaddi þau fyrir
ferðalög vöknaði honum um
augu.
Hörður lagði áherslu á mikil-
vægi menntunar. Hann og Ás-
laug studdu okkur Pésa til náms
og eiga stóran þátt í háskóla-
gráðum okkar bæði hér heima og
erlendis.
Hörður var sérstaklega
áhugasamur um málefni Háskóla
Íslands. Hann sat í háskólaráði
sem fulltrúi þjóðlífs, áður sem
fulltrúi nemenda, og var formað-
ur stjórnar Landsbókasafns - há-
skólabókasafns. Hörður var
gerður að heiðursdoktor í við-
skiptafræði við Háskólann árið
2008 – nafnbót sem ég veit að
hann var mjög stoltur af þótt lítið
bæri á.
Hörður spurði mig reglulega
frétta af háskólapólitíkinni. En
iðulega vissi hann mun meira um
þau mál en ég.
Hugsunarháttur Harðar var
afgerandi og áhugavert að fylgj-
ast með því hvernig hann nálg-
aðist hluti. Hann sá alltaf stóru
myndina og átti óháð málefnum
auðvelt með að greina aðalatriðin
frá aukaatriðum. Hann hafði
sterkar skoðanir en var í senn
nærgætinn. Hann var nýjunga-
gjarn og knúði fram breytingar
án þess þó að ana út í neitt. Hörð-
ur var oftast einu skrefi og einni
hugsun á undan okkur hinum.
Allt framundir það síðasta hélt
hann áfram að fylgjast með nýj-
um straumum og þróast í takt við
tímann.
Ég þakka fyrir ljúfa samfylgd
og allt sem Hörður og Áslaug
hafa gert fyrir okkur Pésa, Ás-
laugu Kristínu og Hörð í gegnum
árin.
Megi Hörður nú hvíla í friði.
Helga Zoëga.
Við fundum alltaf og vissum að
við skiptum afar miklu máli. Við
áttum alla hans athygli og þol-
inmæði, nutum örlætis hans,
hlýju og visku.
Við systkinin ólumst upp í Ma-
drid til ársins 2014 og því voru
heimsóknir til afa og ömmu ekki
daglegt brauð. Skype kom að
góðum notum en sem betur fer
elskaði afi að ferðast og afi og
amma voru alltaf dugleg að koma
í heimsókn til okkar. Afi hikaði
ekki við að leggjast á gólfið með
okkur og hjálpa til við að reisa
heilu Legoborgirnar eða klára
flókin púsl. Hann kenndi okkur
að spila, t.d. ólsen-ólsen og veiði-
mann og var alltaf til í að spila við
okkur. Jafnvel þegar við vorum
orðin góð í spilamennskunni og
unnum hann oftast.
Afi var líka alltaf til í bíltúr,
hvert sem var í hvaða landi sem
var. Oft var það niður á höfn að
skoða skipin eða í sumarbústað-
inn í Fljótshlíð. Þegar keyrt var
austur fengum við systkinin að
hlusta á Útvarp Latabæ á leið-
inni. Afi spurði í hvert skipti um
tíðni stöðvarinnar og vonaði
örugglega alltaf að við værum
búin að gleyma henni en lét sig
svo hafa það að hlusta á þessa
stöð allt ferðalagið. Afa var mjög
umhugað um að við kynntumst
Íslandi sem best og í hverju ein-
asta sumarfríi á Íslandi stuðlaði
hann að því að við kynntumst
nýjum landshluta. Hann var líka
alltaf til í að fara með okkur á
söfn og við höldum að við mynd-
um rata á Þjóðminjasafninu með
lokuð augun.
Tvisvar kom afi einn sem au-
pair til okkar fyrirvaralítið. Í
annað skiptið lá pabbi veikur á
spítala og í hitt skiptið var
mamma í prófum. Hann stóð sig
mjög vel í au-pair starfinu, redd-
aði öllu sem þurfti þó það væri
oft með frumlegum hætti. Okkur
þótti alltaf merkilegt hversu vel
hann gat ratað á Spáni.
Ein eftirminnileg minning er
þegar hann sótti eitt okkar á leik-
skólann á bílnum og lenti í að
vera stoppaður af lögreglunni.
Þá var afi víst að keyra á móti
umferð í einstefnugötu. Afi talaði
enga spænsku og lögreglumenn-
irnir enga ensku. Fimm ára
barnabarnið útskýrði hvar það
ætti heima og við fengum lög-
reglufylgd heim. Afi var alltaf til
í að kanna umhverfi sitt í göngu-
túrum. Hann var fljótlega orðinn
fróður um sögu svæðisins okkar,
t.d. um borgarastyrjöld Spánar.
Við fórum oft með í göngutúrana
og þá enduðum við á róló, þar
sem afi var alltaf til í að stoppa
með okkur.
Eftir að við fluttum til Íslands
árið 2014 var auðveldara að um-
gangast. Við nutum þess að búa
nálægt afa og ömmu og eyða
tíma í Skerjó hjá þeim. Á góðum
sumardögum setti hann vökvun-
arkerfið í gang fyrir okkur svo
við gætum fíflast í garðinum.
Fyrir þremur árum greindist
afi með erfiðan sjúkdóm og
heilsu hans hrakaði smátt og
smátt. Hann fylgdist þó alltaf vel
með okkur og við tókum þátt í
nýjum og erfiðum veruleika með
honum.
Við söknum afa sárt. Hvíldu í
friði, elsku afi.
María Vigdís, Aldís Clara
og Victor Pétur.
Ég var mjög ung þegar ég átt-
aði mig á hversu heppin við
frændsystkinin vorum að eiga
afa Hörð að. Hann var magnaður
einstaklingur, svo öruggur og
röskur en í senn blíður, ljúfur og
óendanlega skynsamur. Allt eru
þetta einkenni sem ég hef reynt
að fylgja eftir.
Það leyndi sér ekki hve stoltur
hann var af okkur barnabörnun-
um en ég held það hafi nú ekki
verið síður við sem vorum stolt af
honum.
Áhugi afa Harðar á ferðalög-
um var einlægur og að hafa feng-
ið að skoða brot af heiminum í
gegnum hann er ómetanlegt. Það
var alltaf stórskemmtilegt að
kíkja með afa í bíltúr, sérstak-
lega austur í Fljótshlíð, stað sem
hann hélt mikið upp á. Afi sá til
þess að vera sá fyrsti til að sýna
mér Akureyri og Vestmannaeyj-
ar. Hann ferðaðist með okkur
barnabörnin um Evrópu og Am-
eríku, þar á með til Fíladelfíu á
þær slóðir sem þau amma höfðu
búið um skeið. Þegar við fjöl-
skyldan bjuggum í New York
voru dagarnir sem þau voru hjá
okkur alltaf bestu dagar ársins.
Afi vissi undantekningalaust
hvað okkur Herði bróður þætti
skemmtilegast að gera og því var
eins og jólin væru komin þegar
hann og amma komu í heimsókn.
Saman könnuðum við götur Man-
hattan hátt og lágt. Við afi áttum
meira að segja okkar eigið kaffi-
hús út frá 5th Avenue – stað sem
við tvö höfðum óvart rambað inn
á og urðum fastagestir á næstu
árin.
Takk fyrir allt það sem þú hef-
ur kennt mér og sýnt elsku afi
Hörður. Ég mun sakna þín á
hverjum degi.
Þín
Áslaug Kristín.
Elsku afi Hörður, þú varst
besti afi sem hægt er að óska sér.
Ég er mjög stoltur að vera nafni
þinn. Margir þekktu þig sem
harðan stjórnanda Eimskips og
Flugleiða en í mínum huga
varstu rosalega skemmtilegur og
ljúfur afi sem var tilbúinn að
gera allt fyrir fjölskylduna. Þú
varst alltaf til í bíltúr hvert sem
var. Þú kenndir mér mikið um
flugvélar. Fáir vissu meira um
eða höfðu einlægari áhuga á flug-
vélum og rekstri þeirra. Í mörg
ár hittumst við hvern einasta
miðvikudag og þú keyrðir mig á
ýmsar æfingar, alveg sama
hversu upptekinn þú varst. Við
spjölluðum í bílnum og þú bauðst
mér alltaf upp á eitthvað sætt úr
búðinni. Ein skemmtilegasta
bílaminningin er frá Ægisíðunni
þegar þú ákvaðst að láta okkur
Maríu Vigdísi hlæja með því að
gefa í botn og taka margar litlar
beygjur þannig að bíllinn sveifl-
aðist til. Þá hlógum við öll það
sem eftir var heim í Skerjó.
Þú skipulagðir bestu ferðalög-
in, hvort sem það var suður í
Fljótshlíð, norður á Akureyri eða
til útlanda. Þú varst góður ferða-
félagi og vissir nákvæmlega hvað
þurfti til þess að gera ferðina frá-
bæra.
Heimsóknir ykkar ömmu Ás-
laugar til okkar fjölskyldunnar
þegar við bjuggum í New York
eru ógleymanlegar. Þá skoðuð-
um við herskipið USS Intrepid
saman, fórum í óperuna eða í
brunch á uppáhaldsdinernum
þínum á Upper West Side. Ég
hlakka til að halda í heiðri okkar
sameiginlega áhuga á flugvélum
og ferðalögum.
Ég mun sakna þín elsku afi
Hörður. Takk fyrir mig. Hvíldu í
friði.
Þinn nafni,
Hörður Zoëga.
Fallinn er frá eftir erfið veik-
indi Hörður Sigurgestsson, fyrr-
verandi forstjóri.
Kynni okkar Harðar hófust
fyrir rúmum tveimur áratugum,
upp úr því að börn okkar felldu
hugi saman. Síðar giftu þau sig,
eignuðust tvö yndisleg börn og
hafa verið við nám og störf víðs-
vegar um heiminn.
Á þeim tíma hafði ég eins og
aðrir fylgst með störfum Harðar
í viðskiptalífinu.
Skömmu eftir að við Hörður
kynntumst dró hann, að eigin
frumkvæði, mjög úr sínum aðal-
störfum og hætti sem forstjóri
Eimskipafélags Íslands. Hann
var þó virkur við stjórnunarstörf
af ýmsu tagi í mörg ár og sinnti
öðrum áhugamálum sínum.
Það var sérstaklega gaman að
ræða þjóðmál og viðskiptamál við
Hörð. Þar var hann á heimavelli
og hafði brennandi áhuga á sam-
félagsmálum.
Fróðlegt var að kynnast því,
hvernig Hörður nálgaðist mál
með kerfisbundnum hætti. Hann
hafði einstaka hæfileika til að sjá
hluti heildrænt og hann komst
oft að niðurstöðu, sem í byrjun
var ekki öllum augljós. Hörður
var maður frelsis og framfara og
fylgdi eftir skoðunum sínum af
festu og ákveðni.
Eftir á að hyggja er auðvelt að
sjá, hvernig þessir hæfileikar
hans nýttust við stjórnun eins
stærsta félags Íslands á þeim
tíma, Eimskipafélags Íslands,
þar sem hann var farsæll for-
stjóri um árabil og við stjórnar-
störf hjá Flugleiðum, þar sem
Hörður var lengi stjórnarfor-
maður. Hörður hafði yfirburða-
þekkingu á flugmálum og gaman
var að hlusta á hann, þegar hug-
ur hans fór á flug í umræðum um
þau mál.
Hörður var einn forgöngu-
mönnum nútímastjórnunar hér á
landi. Menntun hans í stjórnun
og eðlisgáfur nýttust honum vel,
og þegar komist var að niður-
stöðu var henni fylgt fast eftir.
Hörður var jarðtengdur og
áttaði sig á því að ekki er hægt að
eyða meiru en aflað er. Þetta
virðast einföld sannindi, en hefur
þó vafist fyrir stjórnendum fyrr
og síðar.
Hörður var í fyrstu fjarlægur
og stundum lokaður en við nánari
kynni kom í ljós hlýleiki hans og
viðkvæmni.
Tónlist og ferðalög skipuðu
stóran sess í lífi Harðar og Ás-
laugar. Þau hlustuðu á tónlist í
stærstu óperuhúsum heimsins og
oft voru barnabörnin tekin með.
Hörður naut þess að aka á góðum
bílum bæði hérlendis og erlendis.
Hann átti það til að keyra austur
í Vík í Mýrdal til að fá sér kaffi-
sopa.
Eitt af mörgu, sem kom mér á
óvart í sambandi við Hörð, var
hve frábær hann var að kaupa föt
á barnabörnin, sem öll voru í
miklu uppáhaldi hjá honum.
Hann gekk að því með nákvæmni
og alúð og keypti falleg og fáguð
föt, sem alltaf pössuðu.
Hlutur Áslaugar í lífi Harðar
verður seint ofmetinn. Þau
ræddu málin, nálguðust þau
stundum með ólíkum hætti en
Hörður tók alla tíð mikið tillit til
álits Áslaugar í hinum ýmsu mál-
um. Þau hjón voru höfðingjar
heim að sækja og bjuggu sér sér-
staklega glæsilegt heimili.
Síðustu árin hafa verið erfið
fyrir Hörð. Staðfesta Áslaugar
og stuðningur var honum ómet-
anlegur og öðrum aðdáunarverð-
ur.
Megi góður Guð blessa minn-
ingu góðs manns.
Tómas Zoëga.
Eftirminnilegir einstaklingar
eru þeir sem koma iðulega upp í
hugann þó að langt sé um liðið
frá því að samskiptin áttu sér
stað. Hörður Sigurgestsson var
einstaklega eftirminnilegur mað-
ur sem mótaði samtíð sína og
samferðamenn – og ég er þakklát
fyrir að hafa fengið að læra af
honum.
Herði kynntist ég við ritun
bókarinnar Í hlutverki leiðtog-
ans. Þetta var í byrjun árs 2000,
tæpum tveimur árum eftir að
Hörður var valinn maður ársins í
íslensku viðskiptalífi eftir óvenju
farsælan feril. Samtöl okkar fóru
fram á skrifstofu hans hjá Eim-
skipafélaginu og ég áttaði mig
fljótt á því að meginástæða þess
að hann féllst á segja mér sögu
sína var sú að hann var þá þegar
búinn að ákveða að innan
skamms ætlaði hann sér að
kveðja forystuhlutverk sitt í ís-
lensku atvinnulífi.
Hörður lýsti fyrir mér æsk-
unni sem hann var þakklátur fyr-
ir, uppeldinu í Skerjafirðinum
þar sem hann fékk áhugann á alls
kyns farartækjum, nánu sam-
bandi við móður sína og seiglunni
sem hann taldi sig hafa frá lang-
ömmu sinni – vinnukonu sem reri
fyrir húsbónda sinn í tólf sumur
til geta búið sjálfstæð á hjáleigu.
Af mikilli virðingu lýsti Hörður
formóður sinni og dáðist að því
að hún hafði seigluna til að bug-
ast ekki.
Foreldrarnir lögðu áherslu á
að Hörður og systkini hans nytu
menntunar sem þau sjálf fengu
ekki tækifæri til að afla sér.
Hörður lauk MBA-námi frá
Wharton sem er einn virtasti há-
skóli Bandaríkjanna og ekki fór á
milli mála að hann var þakklátur
fyrir að hafa notið góðrar mennt-
unar. Þekkinguna tók hann með
sér heim aftur og nýtti til að inn-
leiða nútímalega og skilvirka
stjórnunarhætti í íslenskum fyr-
irtækjum þar sem hann þjálfaði
upp sterkt samstarfsfólk.
Með blik í auga sagði hann
mér frá eiginkonu sinni, Áslaugu
Ottesen, lýsti nánu sambandi
þeirra og hve sterk áhrif hún
hafði haft á hann, bæði á starfs-
ferilinn og áhugamálin eins og
klassíska tónlist. Þau nutu ferða-
laga saman og Hörður sagðist
lengi hafa verið ákveðinn í því að
láta það ekki sitja á hakanum að
sjá heiminn. Hann sagðist aldrei
gleyma því að hafa einhvern tím-
ann hlustað á íslenskan við-
skiptajöfur í útvarpsviðtali,
gamlan mann sem aldrei hefði
ferðast mikið, þótt ekki hefði
hann skort farareyri. Viðskipta-
jöfurinn var spurður af hverju
hann hefði ekki ferðast til út-
landa og skoðað heiminn. Hann
svaraði og sagði: „Kannski hefði
ég átt að gera það.“ Hörður sagði
að setningin „kannski hefði ég átt
að gera það“ hefði setið í sér og
hann hefði ákveðið að geyma
ferðalög ekki til þess tíma að
hann dragi sig í hlé. „Ég hef fyrir
löngu áttað mig á því að ef maður
lætur ekki slag standa við
ákveðnar kringumstæður þá er
ekki víst að maður geri það nokk-
urn tíma.“
Þegar spurningar mínar komu
Herði á óvart eða hann vildi
vanda svör sín sérstaklega stóð
hann upp frá stóra fundarborð-
inu og gekk um gólf á meðan
hann hugsaði sig um. Hann sagð-
ist hrifinn af eldri gildum í
stjórnun fyrirtækja, heiðarleiki
væri lykilatriði og vinnusemi
væri sígild enda yrðu stórfyrir-
tæki aldrei rekin á milli níu og
fimm. En á sama tíma og íhalds-
semi væri góð væri mikilvægt að
hafa sterka sýn á framtíðina, vita
hvert fyrirtækið ætti að stefna og
tryggja að það væri í takt við
tímann. Þess vegna væri tíma-
bært að hann drægi sig í hlé og
léti nýrri kynslóð eftir stjórnar-
taumana. „Ég er búinn að vera
hér lengi og kannski of lengi. Ég
uppgötvaði, þegar ég var að und-
irbúa aðalfund félagsins í fyrra,
að ég var í tuttugasta sinn að
velta fyrir mér hvort það væri al-
veg öruggt að öll smáatriðin í
framkvæmd fundarins væru í
Hörður
Sigurgestsson