Skessuhorn - 25.11.2015, Qupperneq 28

MIÐVIKUDAGUR 25. NÓVEMBER 201528
Emil Freyr Emilsson er þrítug-
ur skipstjóri í Snæfellsbæ. Hann er
fæddur 1985 á fæðingadeildinni á
Akranesi en hefur dvalið allan sinn
aldur í Ólafsvík eða nágrenni. Emil
er við stjórnvölinn á línubátnum
Guðbjarti SH. „Ég fór beint á sjó-
inn eftir skóla. Mest hef ég verið á
litlu bátunum. Þó hef ég verið tvær
vertíðir á stórum netabátum. Það
var á Örvari SH frá Rifi og síðan
Þórsnesi SH frá Stykkishólmi. Síð-
an hef ég stundað nám til 1. stigs í
skipstjórn við Tækniskólann en það
hefur verið í fjarnámi. Pungaprófið
svokallaða dugar annars fyllilega á
Guðbjart SH. Það gildir fyrir báta
upp að 30 tonna stærð en Guð-
bjartur er 15 tonn,“ segir Emil.
Næstyngstur undir Jökli
Þegar við hittum hann heimavið í
Ólafsvík er stund milli stríða. Það
er bræla á miðunum og ekki hægt
að róa sem stendur. Emil hefur þó
kíkt á veðurspána og sér það verður
lag að halda út næstu nótt. „Við för-
um klukkan fjögur. Aflabrögðin eru
búin að vera óvenjugóð nú í haust.
Núna erum við að fá á bilinu 140 til
200 kíló á balann, nánast allt þorsk.
Við löndum á fiskmarkað. Þar hafa
verðin verið að lækka þannig að við
þurfum þá bara að hafa meira fyrir
þessu í staðinn,“ segir Emil og hlær
við. Hann upplýsir að þeir séu þrír
í áhöfn Guðbjartar. Síðan er beitn-
ingarfólk í landi.
Aðeins þrítugur að aldri hlýt-
ur Emil að teljast með yngri skip-
stjórum vestur undir Jökli. „Ég er
með þeim yngri já. Það er þó einn
yngri skipstjóri en ég hér í Snæ-
fellsbæ, Friðþjófur Jóhannsson sem
hefur verið með Særif SH. Hann er
tveimur árum yngri en ég. Þó var
það svo að ég tók við skipstjórn á
mínum fyrsta báti 22 ára gamall.
Það var rúmar tvær vertíðir á Litla
Hamri SH fyrir Sjávariðjuna í Rifi.
Við vorum á línuveiðum. Eftir það
fór ég á smá flakk og var þá með-
al annars á netum á stóru bátunum
sem ég nefndi áðan. Ég fékk svo
nóg af því og gerðist háseti á Guð-
barti SH en tók svo við skipstjórn
á honum og er búinn að vera með
hann nú í tvö ár.“
Dreymir um að verða
fjárbóndi
Hann segist sáttur á sjónum. „Mér
finnst þetta rosalega flott vinna. Ég
væri ekki til í að gera neitt annað,“
segir hann en bætir svo snöggt við
að hann gæti hugsað sér að vera
bóndi. „Fjárbóndi,“ segir Emil
ákveðið.
Þó ekki sé óalgengt að fólkið sem
býr undir Jökli hafi náin tengsl bæði
við hafið og nytjar landsins þar sem
saman fer sjósókn og einhvers kon-
ar frístundabúskapur, þá kemur
Emil blaðamanni þarna eilítið á
óvart. Af hverju fjárbóndi? Hann
útskýrir það. Þó hann sé uppalinn
í Ólafsvík þá er Herdís Leifsdóttir
eiginkona hans úr sveit. Hún hefur
brennandi áhuga á landbúnaði og
þá einkum sauðfjárrækt. Henni hef-
ur tekist að smita mann sinn, sjálf-
an sjóarann, af áhuganum. „Herdís
konan mín er úr sveit. Hún kemur
frá bænum Mávahlíð í gamla Fróð-
árhreppi sem er við Búlandshöfð-
ann Ólafsvíkurmegin. Leifur fað-
ir hennar var með búskap þar. Svo
veiktist hann. Við hjálpuðum hon-
um með búskapinn í eitt ár eftir það
en svo neyddist hann til að bregða
búi. Þá keyptum við af honum vél-
arnar og ætluðum bara að vera með
nokkrar kindur að gamni okkar en
þetta hefur undið upp á sig,“ seg-
ir Emil.
Bústofninn stækkar
„Fyrst vorum við bara með 15 vetr-
arfóðraðar kindur en nú eru þetta
orðnir um 80 hausar,“ útskýr-
ir Emil. „Við erum ekki með fé í
Mávahlið heldur höfum við fjár-
stofninn okkar í húsum ásamt öðr-
um fjáreigendum úr Snæfellsbæ
sem stunda frístundabúskap, hér
í Tungu skammt innan við Ólafs-
vík. Það er svona 130 fjár í húsun-
um samtals.“
Hann viðurkennir að það hafi
alltaf blundað einhvers stað-
ar í honum að gerast bóndi. „Mér
finnst mjög gaman að vera í kring-
um búskap. Það er hins vegar dýrt
að kaupa jörð og byrja að búa. Það
er líka í nógu að snúast hjá okk-
ur hjónunum. Við erum með þrjú
börn og öll undir sex ára aldri. Ég er
líka tölvuvert að heiman þegar það
koma tarnir á sjónum. Þó eru þetta
ekki nema 15 til 16 róðrar að jafn-
aði í hverjum mánuði. Þetta eru da-
gróðrar þannig að við komum oft-
ast heim á kvöldin þegar við erum
á sjó nema þá helst þegar við róum
frá Grindavík. Það höfum við gert
í apríl og maí. Þá er þetta útilega.
Annars stundum við bara heima-
miðin hér í kringum Snæfellsnes.
Herdís er heimavinnandi og leysir
af á leikskólanum en sér svo aðal-
lega um sauðféð. Ég hjálpa svo við
hin ýmsu verk sem fylgja búskapn-
um ef ég er heima.“
Emil Freyr reiknar með því að
verða áfram á sjónum. „Það er þó
aldrei að vita hvað maður gerir þeg-
ar maður verður orðinn þreyttur á
volkinu þar. Þá verður það kannski
bara búskapurinn,“ segir hann hress
í bragði að lokum. mþh
Emil Freyr Emilsson skipstjóri og frístundabóndi í Snæfellsbæ:
„Það hefur alltaf blundað í mér að verða bóndi“
Emil Freyr fær klippingu þegar hann stoppar við í landi heima í Ólafsvík. Það er
Irma Dögg Þorgrímsdóttir sem sér um hárskurðinn.
Guðbjartur SH kemur úr róðri að bryggju á Arnarstapa undir stjórn Emil Freys nú í
októbermánuði.
Búskapurinn blundar í Emil Frey og Herdísi konu hans. Hér er hann fyrir miðju á
mynd þar sem hann heldur í hrút úr safni þeirra hjóna. Myndin var tekin á Héraðs-
sýningu lambhrúta á Snæfellsnesi nú í haust.
Þau hjón Emil Freyr og Herdís Leifsdóttir frá Mávahlíð hafa unnið til verðlauna
fyrir hrúta sína. Hér eru þau með verðlaunahrútinn Blika Gosason fyrir tveimur
árum síðan. Sjá má fjölmargar skemmtilegar myndir úr fjárræktinni á heimasíð-
unni isak.123.is.
Þau Emil og Herdís gengu í hjónaband 27. júní í sumar og fór athöfnin fram í
Mávahlíð þar sem brúðurin er fædd og uppalin. Hér eru þau ásamt börnum sínum
þeim Benóný Ísak, Emblu Marínu og Freyju Naómí.
Sala og ráðgjöf
S. 540 1100
Lynghálsi, Reykjavík
Óseyri, Akureyri
Efstubraut, Blönduósi
Borgarbraut, Borgarnesi
3. desember.