Heimsmynd - 01.05.1989, Qupperneq 30

Austfirðingar hrósuðu sigri þegar Linda
Pétursdóttir frá Vopnafirði var kjörin
ungfrú heimur 1988 og þeir hafa sannar-
lega fulla ástæðu til að vera hreyknir af
henni. Reyndar vildu Þingeyingar eigna
sér hana líka, og ekki alveg út í bláinn.-
Hún á til þeirra ættir að rekja. Faðir
hennar, Pétur Olgeirsson, var skipstjóri
á Húsavík þegar hún fæddist þar 27. des-
ember 1969. Hún var ekki há í loftinu
þegar hún fór að trítla niður á bryggju til
að taka á móti honum. Eldri bróðir
hennar, Sigurgeir, gerðist skipstjóri, en
sjómannsblóðið kemur ekki aðeins úr
föðurættinni. Móðir Lindu, Ása Dagný
Hólmgeirsdóttir, er fædd og uppalin í
Flatey á Skjálfanda, og þar hefur víst oft
verið dýft árum í sjó gegnum aldirnar.
Flatey er nú í eyði, en fjölskylda Lindu á
þar sumardvalarstað og hún hefur oft
farið þangað með þeim sér til skemmt-
unar. Þannig hefur hún frá blautu barns-
beini verið í tengslum við sjó og fisk-
vinnslu, og sú reynsla kemur sér trúlega
vel þessar vikurnar, þegar hún ferðast
um og kynnir ekki síst sjávarafurðir.
Linda var blíðlyndur krakki, en
snemma nokkuð ákveðin og órög við
ferðalög. Fyrsta flakk á eigin spýtur upp-
hófst þegar hún stakk af frá barnaheimili
þriggja ára gömul, fór yfir umferðargötu
og tókst að finna hús þar nokkuð frá,
þar sem mamma hennar vann á sauma-
stofu uppi á annarri hæð.
Móðirin sat þar, álút yfir saumavél-
inni, og vissi ekki fyrr en barnið stóð við
hliðina á henni. Henni varð hverft við og
ávítaði það fyrir að fara eitt yfir aðal-
götu. En sú stutta var kotroskin. „Þetta
var allt í lagi, ég gáði bæði til hægri og
vinstri. Mig langaði svo að sjá þig
sauma.“
Linda var svo tíu ára þegar foreldrar
hennar fluttu til Vopnafjarðar, þar sem
faðir hennar er framkvæmdastjóri Tanga
hf. Þaðan eru gerðir út tveir togarar og
einn bátur, saltaður fiskur og verkuð sfld
og sem unglingur var Linda þrjú sumur í
hraðfrystihúsinu, eins og aðrir í plássinu.
Síðan var hún eitt ár, 1986 til 1987, í
Minnesota í Bandaríkjunum sem skipti-
nemi.
Hún var í Ármúlaskólanum, á mála-
braut, þegar hún var beðin að vera með í
keppninni ungfrú Austurland, en neit-
aði. Það hefði ekkert orðið af þátttöku
hennar nema af því að keppninni var
frestað vegna óveðurs. Þegar hún loks
var haldin hittist svo á að Linda var
stödd hjá foreldrum sínum í páskafríi.
Þá var hún beðin enn á ný og ræddi
málið fram og aftur við móður sína, uns
þær mæðgur urðu ásáttar um að slá til og
Ása hringdi og tilkynnti þátttöku henn-
ar. „Ó, mamma, hvað ertu búin að
gera,“ kveinaði Linda, en fór strax að
þjálfa sig, gera æfingar og synda.
Eftirleikinn þarf ekki að rekja og allir
aðstandendur eru harðánægðir nema
kannske helst tíkin Doppa, sem Linda
eignaðist rétt áður en hún flutti frá
Húsavík. Doppa saknar Lindu sinnar
sárt og skilur ekkert í því hvað hún er
alltaf að flækjast í útlandinu. Þegar sagt
er við Doppu: „Linda er að koma“ þýtur
hún fagnandi út í glugga, en verður fyrir
sárum vonbrigðum, þegar hvorki sést
tangur né tetur af eiganda hennar.
Doppa má þreyja enn um sinn, því
vegna vinsældanna eru Lindu sífellt
fundin ný verkefni. „Hún er alveg meiri
háttar, stelpan, þetta er harðasta púl hjá
henni," segir Sigurður Haraldsson hjá
SÍF sem fylgdist með Lindu í þriggja
daga Spánarferð rétt fyrir páska, þar
sem Kynnmg a isiensKum saunsM vai
mjög á dagskrá.
„Það leikur sér engin venjuleg mann-
eskja að því að vera í viðtölum og opin-
berum móttökum allan daginn og skjót-
ast inn á milli í beina sjónvarpsútsend-
ingu í stöð sem sést um allan Spán, og
það með fjölda áhorfenda í sal. Fyrir
okkur stresskallana var lærdómsríkt að
sjá hvað hún tók álaginu með miklu jafn-
aðargeði, alltaf jafnsallaróleg. Hún var
spurð að öllu milli himins og jarðar,
hvaða tegund af salti væri notuð í fiskinn
okkar, hvort hún væri trúlofuð og hvern-
ig karlmenn henni fyndust mest spenn-
andi. Snögg upp á lagið fann hún svör
við öllu, og þegar hún var spurð hvort
hún kysi heldur að eiga við karlmenn
eða þorsk var hún fljót að segja: „Þorsk,
það er miklu einfaldara mál!“D
30 HEIMSMYND