Heimsmynd - 01.09.1989, Blaðsíða 27

FÓLK Á FERTUGSALDRI
„Af hverju get ég ekki fengið að borga meira til að koma
börnunum mínum í örugga dagvist?11 Emilía Björg Björnsdóttur
ljósmyndari með sonum sínum Haraldi Gísla og Kristni Birni
Sigfússonum.
Götu giftra mæðra. Af hverju get ég þá
ekki fengið að borga meira til að koma
börnum mínum í örugga vist. Eldri sonur
minn er sex ára og hann er í skóla fyrir
hádegi. Ég vinn frá klukkan níu á
morgnana til tvö eftir hádegi. Þetta þýðir
að í hádeginu verð ég að fara og sækja
hann eða fá einhvern annan til þess, og
síðan verður þetta að bjargast með
happa- og glappaaðferð þar til ég er laus
úr vinnu. Af hverju get ég ekki haft
hann í pössun í sex tíma samfleytt? A
hverju einasta hausti er ég í öngum mín-
um yfir því hvernig barnagæslu verður
nú háttað þennan veturinn. Af hverju
get ég ekki komið börnunum mínum í
örugga og góða vist meðan ég er að
vinna? Af hverju þarf ég stöðugt að vera
að leita á náðir móður minnar eða systra
til að bjarga mér þennan hluta úr degi
sem ég hef ekki pössun? Af hverju eru
gerðar þær kröfur á dagvistarstofnunum
að allir séu fósturmenntaðir? Af hverju
er ekki leitað til fólks á eftirlaunaaldri og
það fengið í hlutastörf? Fólks sem margt
er búið að koma upp fjölda barna og enn
fleiri barnabörnum en situr kannski auð-
um höndum heima?"
Hún segist oftast hafa verið heppin
með þá sem hafa gætt barnanna hennar,
enda komi það fljótt í ljós, ef börnin eru
ekki ánægð. „Ég er alveg búin að sjá það
að starf Sigfúsar, mannsins míns, myndi
henta mörgum konum vel. Hann er laus
úr vinnunni milli klukkan fjögur og fimm
og tekur starfið aldrei með sér heim.
Mér er til efs að hann sé að hafa áhyggj-
ur af því hvort deyfingin sé farin úr Pétri
eða Páli. Að því leytinu til erum við ekki
stressuð fjölskylda. Tvö kvöld í viku fer
hann í badminton og ég passa. Önnur
tvö kvöld fer ég í leikfimi og hann pass-
ar. Við förum lítið út utan þess og erum
mikið með strákunum okkar. Eini raun-
verulegi höfuðverkurinn eru þessi dag-
vistarmál. Ég skil þau ekki!“D
HEIMSMYND 27