Heimsmynd - 01.09.1989, Blaðsíða 106

mold og vatni og þar af leiðandi hluti af
heild sem er alheimurinn en með allt
öðrum hætti en áður. Við höfum meiri
möguleika á að verða að vatni en ein-
hverju öðru þegar við deyjum.
Eins og fram kemur hér að ofan svar-
aði Jean Jacques Annaud spurningum
frumsýningargesta Bjarnarins í Regn-
boganum og sagði frá tæknibrögðum og
ýmsum uppákomum við töku myndar-
innar. Starfsmenn voru um tvö hundruð
talsins. Vegi þurfti að stækka og minnka
aftur eftir að búið var að flytja tré og
kletta eftir þeim og margar vikur tók að
kvikmynda nokkrar mínútur. Samtals
stóð kvikmyndataka yfir í níu mánuði og
undirbúningur í sjö ár. Á þeim árum
vann Annaud einnig að undirbúningi og
kvikmyndun á Nafni Rósarinnar. Hann
sagði að ekki væru alls staðar raunveru-
legir birnir í myndinni. Ballerínu bregð-
ur fyrir í bjarnarhúð. Atriðið á klettasyll-
unni er raunverulegt. Leikarinn var nær
dauða en lífi af ótta við bjarndýrið og
hafði möguleika á að henda sér fram af
syllunni í öryggisnet. Það nýtti leikarinn
sér ekki en brást þess í stað við eins og
kvikmyndin sýnir, með því að grúfa sig
niður í geðshræringu. Börnum sem við-
stödd voru frumsýninguna til léttis tók
Annaud það fram að engin dýr hefðu
verið drepin, ekkert blóð væri ekta blóð.
Að birnirnir í aðalhlutverkunum væru
við góða heilsu. Sá litli, sem væri fædd
stjarna, væri nú orðinn unglingur. Hann
hefði verði valinn úr hópi fimmtán bjarn-
arunga sem sérstaklega voru fæddir til að
leika í myndinni. Ráðgjafar hans völdu
gáfuð, skemmtileg og fyndin bjarndýr,
nokkur pör til að eignast afkvæmi og úr
hópi þeirra var litli björninn valinn.
Þegar maður heyrir um þær ævintýra-
legu fjárfúlgur sem útlendingar leggja í
kvikmyndir sínar verða íslenskir kvik-
myndagerðarmenn og myndir þeirra æ
merkilegri. Það er fyllsta ástæða til þess
að hvetja íslendiga til að flykkjast á ís-
lenskar kvikmyndir og kvikmyndahúsa-
eigendur til þess að sýna þær allt árið, til
að mynda einu sinni í viku. Þannig gæfist
íslendingum stöðugt kostur á að sjá þró-
un íslenskrar kvikmyndagerðar í kvik-
myndahúsi og útlendingar gætu barið
myndirnar augum. Annaud harmaði að
hafa ekki séð neinar íslenskar kvikmynd-
ir, hafði aðeins heyrt um þær. Sjón er
sögu ríkari. □
Hetjusaga . . .
framhald af bls. 67
boðsent bréf frá borgarstjóra. í bréfi
þessu ítrekaði hann þá ósk sína að ég léti
staðar numið og hætti við þetta verk, en
að öðru leyti óski hann mér velfarnaðar í
þeim störfum sem ég tæki mér fyrir
hendur í framtíðinni. Ég sendi honum
svarbréf, skýrði mína hlið þessa máls og
óskaði honum líka velfarnaðar í þeim
störfum sem hann tæki sér fyrir hendur í
framtíðinni.
Þarna lauk okkar samskiptum og Dav-
íð má eiga það að hann hefur ekki lagt
stein í götu mína síðan. Nú þurfti ég að
róa á ný mið við samningu bókarinnar.
Ég ræddi við vini hans og þeir sem ég tel
að sé hans bestu vinir hafa reynst mér
hjálplegir. Ég hef rætt við hundrað
manns. Sumir fengu bakþanka eftir að
hafa rætt við mig, jafnvel eftir að hafa
rætt við mig í mörg skipti, einn talaði af
sér og sá mjög eftir því, en menn skiptu
um skoðun í sífellu. Margir voru hræddir
við hann. Hinir raunverulegu vinir hans
voru óhræddir við að tala við mig.
Þá fékk ég hótanir. Menn úr innsta
hring Sjálfstæðisflokksins hringdu í mig
og báðu mig að hætta við. Einn aðili
sagði að ég yrði að fá einhvern nákom-
inn Davíð til að lesa handritið yfir áður
en það væri prentað. Gamall samstarfs-
maður Davíðs sem hafði tekið umleitan
minni um upplýsingar vel í upphafi hafði
samband við mig. Ég veit ekki hvort
hann talaði við Davíð í millitíðinni.
Hann sagðist hafa fengið hugboð um að
þetta framtak mitt myndi enda illa. Ég
spurði hann hvaðan hann fengi þessar
bendingar. „Utan úr geimnum“, sagði
hann. Þá kom maður að máli við mig og
sagðist hafa það fyrir satt að Frímúrara-
reglan hygðist ganga frá mér. Ég veit
ekkert hvort Davíð er frímúrari. Hef
ekki kannað það og finnst það ekki
skipta máli. Eru ekki allir frímúrarar?
Væri ég borgarstjóri, væri ég frímúrari.
Máli sínu til áréttingar sagði umræddur
maður að hér áður fyrr hefði frímúrurum
á Akureyri ekki orðið skotaskuld úr því
að láta menn hverfa.
Haldi einhver að Davíð Oddsson sé
með í ráðum um smíði þessarar bókar er
það alveg út í hött. Þá búast margir við
því að þessi bók sé árás á Davíð Odds-
son. Það er einnig út í hött. Bókin fjallar
ekki um Grandahneykslið, Ráðhúsmálið
né önnur mál sem hafa verið í eldlín-
unni. Ég held það sé varla minnst einu
orði á ráðhúsið í bókinni. Hefði útgef-
andi viljað fá slíka bók hefði hann getað
talað við blaðamann á Þjóðviljanum sem
hefði rumpað henni af á nokkrum vik-
um.
Þeir örfáu sem hafa nú þegar lesið
handritið að bókinni eru hissa á því hve
hún er jákvæð. Þessu fólki finnst bókin
bæði skemmtileg og forvitnileg. Rétt
eins og Davíð er sjálfur. Ég er búinn að
skrifa bók af því tagi sem ég vildi sjálfur
lesa um svona mann. Það er klárt að
svona ævisaga hefur ekki verið skrifuð á
Islandi áður, fyrir utan bók Jónasar frá
Hriflu um Albert Guðmundsson sem
kom út árið 1957.
Ég veit ekkert hvernig þessi bók kem-
ur út fyrir Davíð. Sú spurning hefur
aldrei hvarflað að mér frá því að ég hófst
handa, hvort Davíð hagnaðist á þessari
umfjöllun. En ég býst alls ekki við því að
hann tapi á henni."
Hvernig bók er þetta? Þetta er hetju-
saga ungs manns. Stundum finnst mér
þegar ég lít á hana, þar sem hún er best,
að hún sé eins og Dimmalimm.“D
Húsbyggjendur!
Smíði á:
# Handriðum úti og inni
# Stigum
# burðarvirki úr stáli
Vélsmiðja Guðmundar
Davíðssonar
Háholti, Mosfellsbæ, sími 666155
1C8 HEIMSMYND