Heimsmynd - 01.09.1989, Blaðsíða 79

um, eins og öll hjón ættu að gera.
Hljómsveitin starfaði ekkert frá sjötíu og
sjö til áttatíu og ég held að það hafi fyrst
og fremst verið hinn félagslegi þáttur
sem rak menn saman aftur. Umburðar-
lyndið hefur aukist með árunum og
deildaskiptingin líka, enda grundvallar-
atriði þess að hægt sé að skipuleggja
svona fyrirtæki að hver fái að sinna því
sem honum fellur best. Annað lykilatriði
er að skipuleggja aldrei nema tvo til þrjá
mánuði fram í tímann. Þetta má ekki
verða of bindandi. Það hefur aldrei kom-
ið til tals að leggja hljómsveitina niður
og þótt maður verði fúll út í þetta lið
annað slagið og skilji ekkert í sér að vera
að leggja lag sitt við svona pakk, þá finn-
ur maður alltaf að þetta er góður félags-
skapur og að í hverju rúmi er í rauninni
besti maður sinnar tegundar."
Hvað með samkeppni innan hópsins,
er ekki fúlt hvað sumir fá miklu meiri at-
hygli en aðrir? Jakob: „Söngvararnir fá
auðvitað mesta athygli, þannig er það í
öllum hljómsveitum, enda eru þeir andlit
Þórður:
„Fyrir tuttugu árum voru ekki til
gamlir rokkarar, einfaldlega af því að
rokkið var ekki orðið nógu gamalt
fyrirbæri."
hljómsveitarinnar út á við. Ég held að
enginn sé fúll út af því. A fyrstu árunum
var töluverð samkeppni á milli okkar
Valla, við sömdum mest og vorum
stundum fúlir ef annar átti fleiri lög á
plötu en hinn, en þetta er alveg horfið
og ég held að þetta súra-sæta hafi frekar
þjappað hópnum saman. Já, ég hef líka
notið töluverðrar athygli, hinir minna,
en Tómas er átorítet í upptökunni og út-
setningum, þannig að hann skapar það
andlit sem ekki sést, ef svo má segja.
Þórður er sá eini okkar sem numið hefur
við Berkley, gagnmenntaður í tónlist-
inni. . .“ „Eiginlega fyrir neðan mína
virðingu að spila með þessu liði“, glottir
Þórður og Jakob heldur áfram: „Nei,
það er held ég enginn rígur innan hljóm-
sveitarinnar, við berum allir keim af
þessu músíklega uppeldi sem við höfum
hlotið í Stuðmönnum og maður finnur
greinilegan mun þegar maður fer að
vinna í öðrum hljómsveitum. Sköpunar-
frelsi, eins og það sem blómstrar innan
Stuðmanna, finnur maður hvergi nema í
þessari hljómsveit. Hér er leyfilegt að
gera hvað sem er og ekki til sú hugmynd
sem er dæmd úr leik af því að hún sé of
púkaleg."
vert telja þeir leyndarmálið að
baki velgengninni? Jakob
verður enn fyrir svörum: „List-
in að lifa af er fólgin í því að
láta fólk krefjast meira en látið
er í té, svala ekki fullkomlega
eftirspurninni og það höfum
við reynt að hafa í heiðri. Höf-
um raunar lent í því einu sinni eða tvisv-
ar að spila aðeins lengur en við hefðum
átt að gera, en brennum okkur vonandi
ekki oftar á því. Arskvótinn er ekki
nema svona tveir mánuðir.“
Sjá þeir sjálfa sig í anda í Húnaveri
eftir önnur tuttugu ár? Nú er það Þórður
sem svarar: „Já, því ekki það. Ekkert er
ómögulegt þegar Stuðmenn eiga í hlut.“
HEIMSMYND 79