Heimsmynd - 01.09.1989, Blaðsíða 30

Heimsmynd - 01.09.1989, Blaðsíða 30
bifreið hins óheppna séu laus) og versl- anir loka yfirleitt um það leyti sem margir þurfa að sækja börn sín í pöss- un. Pörfin á sveigjanlegum vinnutíma hefur aldrei verið brýnni og eiginlega fáránlegt, að margra mati, að nútíma- þjóðfélag sé ekki búið að aðlaga sig þessum þörfum. Fjárhagsáhyggjur sliga marga af þessari kynslóð. Eftir að notkun krítar- korta varð algeng hafa margir eyðslu- samir íslendingar þurft að taka sig taki rétt eins og fólk fer í afvötnun. Sumir grípa það ráð að leggja krítarkortin til hliðar til að hamla gegn eigin eyðslu og nota þá frekar ávísanahefti, en ungur lögfræðingur segist nota peningaseðla eingöngu og eyða minna fyrir vikið. Venjulegir launþegar sjá á eftir drjúgum hlutna tekna sinna í skatta. Ungar konur kvarta margar yfir því að þær borgi um sjötíu prósent tekna sinna í dagvist og því sé ekkert eftir. Rekstur heimila í landinu er þungur og ofan á hann bætast þau útgjöld sem kostar þessa kynslóð að koma sér upp þaki yfir höfuðið á lánum með jákvæðum raunvöxtum, eins og það er pent orðað af bönkunum. Margir sjá ekki út úr svartnættinu af fjár- hagsáhyggjum. Stjórnmálamenn tala um neikvæðan hugsunar- hátt almennings en ungt fólk hefur margt misst trúna á íslenskt stjórn- kerfi. Sérhagsmunapóltík, framapot og spilling setja svip sinn á stjórnmálin. Tiltölulega fáir hafa bein afskipti af pólitík og hinn þögli meirihluti eygir vart glætu á þeim vettvangi. Stjórnmálin eru í hugum margra skrípaleikur. Þeir sem ráða lögum og lofum á íslandi nútímans eru af annarri kynslóð, fæddir á millistríðsárunum og fram á fimmta áratug. Þeir hópar urðu ekki fyrir beinum áhrifum af þeim breytingaskeiðum sem kynslóðin sem er að erfa landið hefur gengið í gegnum. Andspænis lífsstíl unga fólksins myndu þeir veifa orðinu lífsreynsla. Börn um- ræddrar kynslóðar gengu í gegnum það að vera táningar. Slíkt þekktist vart áður. Áður komust börn í fullorðinna manna tölu og ekkert múður með það. Pessi kynslóð hefur hins vegar alltaf verið að ganga í gegnum einhver skeið, frá bítlaæði til hippamenningar og þaðan í uppadóm og loks í að axla þá ábyrgð sem fylgir því að vera foreldri. Þessi kynslóð hefur samt kynnst hörku heimsins með öðrum hætti og fyrr í gegnum kvikmyndir og fjölmiðla frá blautu barnsbeini. Hún elst upp við vopnaða bardaga og borgarastyrjaldir í stofunni heima hjá sér. Ekkert er henni framandi þótt hún hafi ekki kynnst því beint. Pað lífsreynd er þessi kynslóð þó, að hún veit að lausnirnar liggja ekki hand- an við hornið. Hvernig hún sveiflast í stöðugri leit að nýjum lausnum er vís- bending um að hana langi til að breyta lífi sínu. Aðlaga það sínum endalausu kröfum.D þeim eins og þjóðhöfðingjum með enda- lausu snatti og snúningum, skoðunar- ferðum og sýningum. En hvað segjum við þeim? Hvað er þeim kennt? Hverju trúa þau og á hvað vona þau? Börnin þurfa umhyggju og ást, næringu í anda og trú. Það er dapurleg staðreynd um fá- tækt okkar og allsleysi, mitt í öllum fín- heitunum, að íslenskum börnum skuli í tugþúsunda tali plantað á helgidögum fyrir framan skrípóið á Stöð 2 og þau sett í beint samband við tóma froðu. Það er meira vit í að tala við börnin, eða leiða þau í guðsþjónustu þar sem þau fá að eflast í lofgjörð og tilbeiðslu og læra á lífið. En það er svo þægilegt að leysa málið svona, jafnvel þó það kosti, að börnunum séu gefnir steinar fyrir brauð.“ Hann segir að tiltrú fólks í garð þeirra sem tala á opinberum vettvangi hafi minnkað, hvort sem þar tali pólitíkusar („kannski er það allt þeim að kenna“), prestar, menntamenn eða embættis- menn. „I góðærinu þegar lífsháskinn er víðsfjarri og hunang drýpur af hverju strái, þá verða menn gjarnan oftrúaðir á mátt sinn og megin, þá ekki síst á ályktunargáfuna, og álykta náttúrlega skakkt að vegna þess að þeir séu dug- legir við að eignast hús og bfla, verðbréf og sumarbústaði, þá hafi þeir yfirleitt ekkert með álit eða leiðsögn annarra að gera. Ekki má skilja þetta sem svo að ég sé að biðja um hafísa og hallæri til að kirkjurnar fyllist af auðmjúku fólki. Samt sýnist mér að þessi þróun eigi sér stað, að hver og einn hafi fyrir sig ákveð- inn prívatheim sanninda. Fólk víggirðir sig gegn allri boðun og öllum lærdómi og lætur sér fátt um finnast hvað gerist utan vígisins. í siðferðismati verður þá flest afstætt og málin afgreidd á einfaldan hátt: Eg hef mína skoðun í friði og þú mátt hafa þína skoðun í friði, og það er bara frekja ef menn ætla að fara að efna til almennrar umræðu um mínar skoðan- ir.“ Hann segir kirkjuna eiga erindi við þessa kynslóð, þótt margir líti á presta sem nöldrara. „Það er ekki hægt að tala um það sem er jákvætt öðru vísi en að gera sér grein fyrir því hvað neikvætt er. Með þankagangi sérhyggjunnar nú elska menn ekki náungann. Það getur vel ver- ið að það einfalda boðorð, sem kallar á talsverða afskiptasemi, muni eiga erfitt uppdráttar í framtíðinni, alla vega ef sér- hyggjan fær að blómstra. Bláköld niður- staða sérhyggjunnar er sú að náunginn komi manni ekki við, jafnvel þó hann sé órétti beittur. Sem sagt: Guð er ekki lengur til og þá er allt Ieyfilegt, allt jafn- gilt, hugtök eins og réttlæti, friður og miskunnsemi bara innantómir orðalepp- ar í geymslu fyrir siðasakir í fornminja- safni kirkjunnar. Guð forði okkur frá því að verða svona, án trúar, vonar og kær- leika.“D 30 HEIMSMYND
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Heimsmynd

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimsmynd
https://timarit.is/publication/1408

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.