Heimsmynd - 01.09.1989, Síða 32

DÆMISÖGUR ÚR HVERSDAGSLÍFINU
„Við erum skuldug. Hann stofnaði fyrirtæki og er enn að súpa seyðið af
stofnkostnaðinum. Við keyptum stórt raðhús sem við teljum okkur ráða við en
það er ár og dagur þar til við verðum búin að borga það. Afborganir eru mjög
háar og lánin hækka í hvert sinn sem við greiðum af þeim. En hvað erum við
að kvarta, við hefðum getað fest kaup á minna húsnæði."
(33 ára kennari með tvö börn)
„Við ráðum ekki við að flytja úr litlu íbúðinni okkar. Barnanna vegna vinn ég
hálfan daginn þótt ég hafi meiri menntun en hann. Hann hefur meiri tekju-
möguleika á þeim vettvangi sem hann er. Vinir okkar búa flestir í mun stærra
húsnæði en við. Stundum finnst mér samanburðurinn erfiður en þegar ég
hugsa út í það hvað flest þetta fólk vinnur mikið og leggur hart að sér, finnst
mér það síður en svo öfundsvert."
(35 ára kona með tvö börn)
„Ég er tvífráskilin tveggja barna móðir, og hef 68 þúsund krónur í mánaðar-
laun. Með mikilli yfirvinnu fór ég upp í 89 þúsund krónur fyrir skatta. Ég leigi
einstaklingsíbúð fyrir 30 þúsund krónur á mánuði. Ég borga 6 þúsund fyrir dag-
vist yngra barnsins en meðlög og mæðralaun á mánuði eru 18 þúsund krónur.
Ég sef í stofunni og dætur mínar tvær í svefnherberginu. Sú eldri er 11 ára og
sjálfala á daginn og stundum oft fram á kvöld en þá nær hún í þá yngri á dag-
heimilið og er með hana þar til ég kem heim úr vinnunni. Ég á einn svefnsófa
og hin húsgögnin hef ég fengið úr draslherbergi systur minnar. Ég hef einn
skelfilegan veikleika. Mér þykir gott að fara út að borða og leyfi mér það stund-
um. Ég fer ekki á Holtið eða Sögu heldur á pizzastað með stelpurnar. Stundum
fer ég á bjórkrár en aldrei á staði sem ég þarf að borga inn á. Um miðjan mán-
uð er ekki til króna á heimilinu. Þá er hafragrautur og hrísgrjón á borðum til
skiptis það sem eftir er mánaðar. Mig dreymir ekki um einbýlishús eða lúxus.
Ég yrði ánægð með litla íbúð sem ég ætti sjálf."
(33 ára blaðakona á dagblaði)
„Konan mín er kennari og vinnur mun færri stundir á viku en ég. Við erum
heppin með barnapössun þar sem foreldrar mínir búa í nágrenninu og systir
sem oft hleypur undir bagga. Ég vinn til sex á daginn, stundum lengur og fer í
hesthúsið eftir að ég kem heim. Hrossin eru í tveggja kílómetra fjarlægð frá
heimilinu og þangað fer ég á fjallahjóli sem ég keypti nýlega. Við fórum í nokk-
urra vikna sumarfrí og bjuggum á lúxushóteli með krakkana."
(30 ára lögfræðingur)
„Ég er hundleið á þessu peningatali. Maðurinn minn er í fjölskyldufyrirtæki
sem hefur ekki gengið of vel. Við eigum stórt einbýlishús, hund en engin börn.
Gluggapóstur fer meira í taugarnar á mér en nokkuð annað. Þegar ég las í DV
að húsið okkar væri á nauðungaruppboði, skreið ég undir sæng og setti kodd-
ann yfir höfuðið. Nú er ég orðin vön þessu."
(33 ára listakona)
„Það býr lögfræðingur í næsta húsi sem er jafngamall okkur. Ég hef aldrei séð
aðra eins skrifstofu og hans. Flottheitin eru slík að maðurinn minn dauðsér eftir
því að hafa farið í læknisfræði. Lögfræðingurinn og konan hans eiga þrjú börn
sem eru aldrei í sömu fötunum. Kannski rekur hún barnafataverslun á laun eða
hann græðir svona á innheimtunum. Mér finnst samt alltaf jafnhlægilegt að sjá
hana koma heim úr barnafataleiðangri."
(32 ára nágrannakona)
„Við erum ánægð. Hann er sérfræðingur hjá opinberri stofnun og meira að
heiman en góðu hófi gegnir. Ég er arkitekt en er ekki alveg í fullri vinnu þar
sem yngri sonur minn er aðeins eins árs. Ég er úr sveit og mamma kenndi mér
nýtni. Við borðum einfaldan mat og ég versla á útsölum, sauma jafnvel á börn-
in. Ég held að vinkonum mínum finnist ég vera nísk."
(32 ára arkitekt)
„Við keyptum parket á alla íbúðina. Sjö þúsund kall fermetrinn takk! En arki-
tektinn sem Anna þekkir segir að þetta sé alvinsælasta parketið núna. Aum-
ingja Siggi vinnur eins og brjálæðingur og við erum ákveðin í að láta staðar
numið hér. Ég veit hann tryllist samt þegar hann færa Visareikninginn næst. Ég
keypti mér svo mikið af fötum i Luxembúrg um daginn."
(31 árs flugfreyja)
VIÐ ERUM
HREIN-
SKILNARI
Páll Halldór Dungal er 35 ára
gamall og rekur eigið fyrir-
tæki. Hann og eiginkona hans
sem er arkitekt eiga tvo syni
þriggja og fjögurra ára. Að
mati Páls þarf fólk af þessari
kynslóð að vera á varðbergi
gagnvart utanaðkomandi
þrýstingi og kröfum um hvern-
ig fjölskyldulífið á að vera.
„Kynslóð okkar er í vand-
ræðum því hún á sér enga fyr-
irmynd í foreldrahlutverkunum. Eg tek
sem dæmi allar þessar hæfu ungu nú-
tímakonur sem þjást af stöðugu sam-
viskubiti yfir því að vera ekki eins og
mæður þeirra tilbúnar með heitt kókó
allan daginn. Þetta á ekki síður við unga
feður. Við ólumst ekki upp hjá feðrum
sem þurftu að hafa áhyggjur af bleyju-
skiptum, pelagjöfum og því að smyrja
brauð. Feður okkar tóku aðeins ákvarð-
anir í stórum málum og því eru ungir
feður nútímans komnir í allt annað hlut-
verk. Af þessu leiðir að kynslóð okkar
verður að taka af skarið og hætta að heim-
færa sitt fjölskyldumynstur upp á úrelta
fyrirmynd foreldrakynslóðarinnar. Við
búum við allt aðrar aðstæður, þar sem
báðir foreldrar eru útivinnandi í flestum
tilvikum, og verðum að haga fjölskyldu-
lífi okkar eftir því. Ég neita því alfarið
að við séum verri foreldrar. Sú stað-
reynd að konur af okkar kynslóð hafa
eytt mörgum árum í að mennta sig og
vilja vera úti á vinnumarkaðinum, þýðir
ekki að þær langi ekki til að verða mæð-
ur. Það er frumþörf sem ekkert tekur frá
þeim. Þær eru ekkert verri mæður. Þær
eru öðruvísi mæður en geta orðið verri
mæður ef þær láta sektarkenndina þjaka
sig.
Varðandi hjónaband fólks af þessari
kynslóð segir hann, „Ef einhvern tíma
hefur verið þörf á því að hjónaband
byggðist fyrst og fremst á vináttu þá er
32 HEIMSMYND