Heimsmynd - 01.09.1989, Síða 87

neitt. En þótt hlutskipti okkar hafi
breyst þá höfum við ekki svo mikið
breyst sem einstaklingar. Þcgar við kom-
um saman er það sami gálgahúmorinn
sem gildir. Auðvitað er maður eitthvað
breyttur út á við, því fólk er farið að
þekkja mann sem einhverja fígúru sem
maður hefur búið til, en í hópnum erum
við ennþá sömu strákarnir.“
Einn kunningi Egils í gegnum árin
lýsti honum sem „öxl grátandi kvenna
landsins", en Egill segir það vera af og
frá: „Þær eru langoftast brosandi", segir
hann skelmskur, „og það eru þær sem
vilja hugga mig en ekki öfugt. Þegar ég
var ungur vorkenndu þær mér fyrir hvað
ég var lítill og væskilslegur en nú í seinni
tíð vekur það samúð þeirra hvað ég er
orðinn gamall fyrir aldur fram.“
Hvað finnst honum hafa einkennt
þessi tuttugu ár? „Þetta tímabil hefur
einkennst af spennu og óvissu um alla
hluti. Það er hengiflug sem blasir stöðugt
við og stundum hefur maður vængi,
stundum ekki.“D
gill
— andlitið
út á við
Kröftugir litir og munstur
samhliða rómantíkinni
Nýju munstrin eru nú m.a. sótt til
Renaissance tímabilsins, og að venju
eru óteljandi möguleikar á að raða
saman veggfóðri, veggfóðursborðum, efni og smáhlutum.