Heimsmynd - 15.01.1990, Blaðsíða 72

/
Sumir halda að hún sé
norn sem vefi mönnum
örlög. Aðrir halda að hún
sé scet stelpa sem geti
pínulítið skrifað, en sé
aðallega bara scet. Enn
öðrum þykir hún einhver
merkilegasti rithöfundur
sem komið hefur fram
hérlendis á síðari árum.
Hún er höfundur
bókarinnar Ég heiti
Isbörg. Eg er Ijón. Mest
seldu íslensku
skáldsögunnar fyrir jólin.
Sem er jafnframt af
mörgum talin þess
maklegust að hljóta fyrstu
íslensku
bókmenntaverðlaunin. En
hver er hún?
árið er tinnusvart
og augun ótrúlega
blá. Svipurinn sam-
bland af bamslegri
einlægni og
ákveðni. Svartur,
síður jakki og hvít-
doppóttar gammo-
síur, breitt belti og
sokkar upp að
hnjám. Hún réttir
mér hendina og lít-
ur beint í augun á
mér og ég fæ þá til-
finningu að hún sjái
í gegnum mig. „Þú ert ljón,“ segir hún.
Fullyrðing sem hún efast ekki um að sé
rétt. Hún fær sér kaffi og sígarettu og
ég sé að þrátt fyrir úthugsað útlit og
framkomu er hún pínulítið feimin.
Skelin er ekki sérlega hörð. Hún er í
vöm. Henni leiðast blaðaviðtöl. Er
hrædd um að vera misskilin. Mistúlk-
uð. Langar mest af öllu til að vera hún
sjálf. Opin, einlæg og barnsleg. En er
hrædd við dóm heimsins. „Hvað viltu
vita?“ spyr hún og lítur aftur á mig
þessum himinbláu augum. „Allt,“ segi
ég. Og hún hlær. Örlítið hásum, frjáls-
legum hlátri og spennan á milli okkar
er horfin.
Hún heitir Vigdís. Hún er ljón.
Fædd í Reykjavík þann fimmtánda
ágúst 1953. Ólst upp í Kleppsholtinu,
ein sjö barna þeirra Gríms M. Helga-
sonar, sem nú er nýlátinn, og Hólm-
fríðar Sigurðardóttur. Hún var hug-
eftir FRIÐRIKU BENÓNÝS
konum svo
vel að
þegja. Þcer
eru miklu
scetari með
lokaðan
munninn!‘

72 HEIMSMYND