Heimsmynd - 15.01.1990, Blaðsíða 93

STÖÐ 2 SAGAN ÖLL
mitt hingað til. Sátt við gallana og
kostina. Að vera sáttur þýðir ekki að
manni finnist maður vera fullkominn.
Það er ótal margt í sjálfri mér sem ég
þarf að laga. En fyrst og fremst þarf ég
að þora að vera ég sjálf. Það er megin-
markmiðið. Að vera ég sjálf einn dag í
einu. Bara vera.“
Og hún er. Meira en flestar mann-
eskjur leyfa sér nokkru sinni. Kannski
þess vegna er hún hrædd. Fólk er svo
grimmt í dómum. Hún er nýlega byrj-
uð að lesa upp úr eigin verkum opin-
berlega, áður fékk hún aðra til þess.
„Eg skelf allan tímann. Get varla hald-
ið á bókinni. Finnst vera að líða yfir
mig. En það er allt í lagi. Það má alveg
vera hræddur. Og þetta venst. Það get-
ur enginn gert manni neitt ef maður er
trúr sjálfum sér.“
Enn horfa augun beint í gegnum
mig. Og ég skil þá menn sem ásaka
hana um að skapa sér örlög. Nom eða
ekki. Þessi kona á eftir að rita nafn sitt
á spjöld sögunnar.D
STÖÐ II . . .
framhald af bls. 27
afssonar. Um þetta verður þó ekki full-
yrt hér meðan ekki fæst upplýst hvaða
reglur eru í gildi.
Margir viðmælenda HEIMSMYND-
AR hafa harmað að farsælum banka-
stjóraferli Höskuldar Ólafssonar skuli
ljúka með þessum hætti og telja raunar
ómaklegt að hann einn sé opinberlega
dreginn til ábyrgðar fyrir að leggja
rangt mat á viðskiptin við Stöðina. Það
sé að vísu ljóst að hann hafi haft ofur-
trú á fyrirtækinu og frumkvöðlunum,
en það sé ólíkt hans stjórnunarstil að
ráðskast einn með hlutina. Höskuldur
var ófáanlegur til að tjá sig um málið
og sagðist hvorki mundu játa né neita
upplýsingum sem væru bornar undir
hann né tjá sig um málið á nokkurn
hátt, hvort sem væri almennt eða um
einstök atriði.
VATNSENDINN
Einhver furðulegasti endinn - eða
öllu heldur endaleysan - í þessari mála-
flækju allri saman er Vatnsendinn.
Þessi furðulega jarðarsala byrjar að
teygja anga sína inn í málið eftir miðj-
an desember og átti að mati Hekiu-
hópsins sinn þátt í að viðræðurnar við
Verslunarbankann runnu út í sandinn
18. desember. Það er þó ekki fyrr en
eftir jól sem salan á jörðinni er áþreif-
anlega dregin inn í umræöurnar og efa-
gjörnum boðið að ræða við hinn virta
til sama tíma til að standa við hlutafjár-
loforð sitt. Þann 6. janúar var svo gerð-
ur samningur milli Borgarinnar og
Magnúsar Hjaltested um kaup á meg-
inparti jarðarinnar fyrir 170 milljónir
króna, yrðu 12 milljónir greiddar út á
árinu, þó ekki fyrr en fyrirvörum í
samningnum hefði verið fullnægt, en
afgangurinn á 10 árum. Fyrirvararnir
voru um það að Kópavogi, sem jörðin
tilheyrir, yrði boðinn forkaupsréttur að
jörðinni og, hafni Kópavogur for-
kaupsréttinum. að alþingi það sem nú
situr samþykki lög sem heimili borg-
inni eignarnám og sölu á landinu á
grundvelli samkomulagsins. Kópavog-
ur hefur 28 daga frest til að neyta for-
kaupsréttar síns. Sama dag var tilkynnt
að frestur þremenninganna til greiðslu
hlutafjárloforðs síns hefði verið fram-
lengdur til 5. febrúar.
Fljótlega kom í ljós, að sala jarðar-
innar var öll heldur vafasöm og þá ekki
síður hitt, hvort andvirði hennar gæti
nokkurn tímann runnið til Stöðvar 2.
Magnús sat jörðina í skjóli erfðaskrár,
sem bannaði honum sölu á jörðinni eða
veðsetningu hennar nema í tilvikum.
sem hér eiga ekki við. Mögulega hafði
hann þegar með því að leggja hana að
veði eða með undirritun samnings fyr-
irgert ákvæðum erfðaskrárinnar og
yrði þá að deila andvirði hennar með
meðörfum sínum af báðum hjónabönd-
um föður síns. Ekkja föður Magnúsar,
sem hafði verið borin út af jörðinni
1969, tilkynnti að hún mundi krefjast
„Ásknfendastofninn gæb' hrunið fyrir hvort sem er
samkeppni við nýja sjónvatpsrás ríkissjónvaipsins
eða helgarsjónvaip einkaaðila11.
lögmann Jónas Aðalsteinsson og ganga
úr skugga um að þetta sé vissulega
raunhæfur grundvöllur fyrir því að fyrri
eigendur Stöðvarinnar geti nú komið
inn með 150 milljónir króna í hlutafé.
Eftir samningum bankans að dæma á
gamlársdag, bæði samning um aukn-
ingu hlutafjár og starfsaming við þá
þremenninga og Vatnsendahjónin
Magnús og Kristrúnu Hjaltested, virð-
ist bankinn hafa tekið væntanlega sölu
á jörðinni sem jafngildi peninga. Raun-
ar taldi Morgunblaðið að formlega
hefði verið frá þessum málum gengið
þannig að Magnús Hjaltested hefði
samþykkt tryggingarvíxil með fyrirheiti
um sölu jarðarinnar til Reykjavíkur-
borgar og síðan lagt sjálfan kaupsamn-
inginn að veði eftir að hann var frá-
genginn. Um svipað leyti var upplýst
að Reykjavíkurborg hefði gert bind-
andi tilboð í jörðina, sem eigandi yrði
að svara fyrir 6. janúar. Jafnframt var
eigendum Stöðvarinnar gefinn frestur
réttar síns með málshöfðun, ef af söl-
unni yrði, og lögspekingar töldu að
hún mundi geta sett lögbann á greiðsl-
ur til Magnúsar um leið og þær færu
fram.
Þá þykir hitt ekki síður vafasamt, að
alþingi mundi samþykkja eignarnám og
breytingu á lögsögu milli Reykjavíkur
og Kópavogs eins og málin eru í pott-
inn búin og í andstöðu við bæjarstjórn
Kópavogs. Sumir ganga svo langt að
segja að eignarnám eftir að samningur
liggur fyrir sé óþinglegt og alþingi muni
ekki fást til að taka það fyrir. Eignar-
nám þjóni þá enda engum tilgangi
nema til að freista þess að fara í kring-
um ákvæði erfðaskrárinnar, gera
Magnúsi kleift að sitja einum að and-
virði jarðar, sem hann megi ekki selja
upp á sitt eindæmi. Raunar hefur fé-
lagsmálaráðherra lýst yfir að eins og
málið standi núna mundi hún ekki
standa að flutningi málsins ef til kæmi.
Enn kemur það til að Kópavogur lét
HEIMSMYND 93