Heimsmynd - 01.03.1990, Síða 21

Hún er sá miðill sem hvað mest-
ar vonir eru bundnar við meðal
áhugafólks um dulræn fræði.
Hún starfar á vegum Sálarrannsóknarfé-
lags íslands og hefur gert um nokkurt
skeið. Þórunn Maggý er komin á sex-
tugsaldur, hefur eignast sjö börn og á
erfitt líf að baki. Engu að síður er hún
eins sannfærð og fleiri um að ný öld sé
gengin í garð. „Jörðin er að sigla inn í
hjartastöðina eins og sjá má af þróuninni
síðustu mánuðina.“ segir hún glaðbeitt
og)hispurslaust.
Hún lýsir sér sem miðli. „Ég fell ekki í
dá eins og sumir
miðlar heldur vinn
ég yfirskyggð eins
og það er kallað.
Þegar fólk fellur í dá
yfirgefur sál þess lík-
amann sem er mikið
álag fyrir hann. Ég
byrja alla skyggni-
lýsingarfundi á því
að biðja fyrir við-
stöddum, landinu
okkar eða þeim stað
sem fundurinn er
haldinn á. Ég bið
um að ég og aðrir
megum bera ljósið og kærleikann með
okkur. Ég skynja annars vegar sterkt
það sem er í kringum mig og svo hins
vegar eitthvað sem kemur að ofan. Það
kemur fyrir að fólk þræti fyrir hluti en
viðurkenni síðar að þetta hafi allt
stemmt. Um daginn kom kona á fund
með vinafólki sínu. Faðir hennar kom til
mín en hún þekkti hann ekki. Það voru
vinir hennar sem skynjuðu hvað var að
gerast og hnipptu í hana.“
Hún segir að fólk leiti mikið til Sálar-
rannsóknarfélagsins. „Bæði er fólk að
leita eftir aðstoð í erfiðleikum en margir
vilja líka fá vitneskju um að eitthvað bíði
þeirra eftir þessa jarðvist. Fólk vill sann-
færast um að þessi tími hér á jörðu sé
þess virði að efla sálina, þroskast og leita
sannleikans. Fólk er einfaldlega að leita
uppruna síns. Fólk býr yfir meiri næmni
en það gerir sér oft grein fyrir. Innsti
kjarni sálar þess er mun þroskaðri en sá
hugur sem það þekkir og er mótaður af
uppeldi og aðstæðum. Við veljum þessar
aðstæður sjálf og þá foreldra sem ala
okkur upp. Ég var gefin sem barn. Sú
móðir sem ól mig upp var afar ströng og
það uppeldi gerði
mér kleift að stunda
það starf sem ég er
nú í.“
Þórunn Maggý
hefur skynjað þenn-
an dulræna hæfileika
sinn frá unga aldri.
„Ég fór sálförum
sem barn og hélt að
allir aðrir gerðu slíkt
hið sama. Fyrir mér
hefur þetta alltaf
verið eðlilegur hlut-
ur. Ég var sjúklingur
fram að tíu ára aldri
og segi sjálf að ástæðan sé sú að ég hafi
upphaflega ekki viljað koma inn í þetta
líf. Mín uppáhaldsiðja var að sitja með
Bíbí, dúkkuna mína, í fanginu í lok-
rekkju og fljúga um herbergið en þá sá
ég sjálfa mig sitjandi á rúminu. Seinna
flaug ég lengra og þá oft á staði sem ég
þekkti ekki. Einna skemmtilegast þótti
mér er ég sat á skýi og horfði niður á
fólk. Ég var talin skreytin sem barn og
þótti hafa óvenjufrjótt ímyndunarafl
vegna þess að ég sagði frá reynslu minni
og skynjunum. Eg var líkt og önnur börn
Með barnabörnum sínum.
Hún veit að hún hefur þekkt þau
áður, segir hún.
HEIMSMYND 21