Heimsmynd - 01.11.1990, Blaðsíða 8

Heimsmynd - 01.11.1990, Blaðsíða 8
FRA RITSTJORA Skemmtilegur skortur á minnimáttarkennd /prófkjöri Sjálfstæðisflokks undanfarnar vikur höfum við fengið forsmekkinn af komandi kosningabaráttu - en eðli slíkrar baráttu er að frambjóðendur markaðssetja sig og stefnu sína. Allt frá því að Margaret Thatcher var tekin í gegn af auglýsingafólki sem litaði á henni hárið og ákvað týpuna frá toppi til táar, frá hvítum perlu- eyrnalokkum niður í svarta kvarthælana, hafa aðrir fylgt í kjölfarið. Frúin hefur setið í tólf ár þannig að þetta hlýtur að virka. Markaðssetning manns sem vill komast á þing í upplýsingaþjóðfélagi nútímans krefst þess að hann gefi af sér eins frjálslega, létta og sportlega ímynd og talið er að falli í kramið. Jakkafötin eru í sumum tilfellum sett inn í skáp, skyrtuermar brettar upp, efstu tölurnar eru fráhnepptar, peysu er skutlað kæruleysislega yfir öxlina og brosið er kankvíst. Imyndin er þaulhugsuð. Allt er tínt til til að gefa sem glæstasta ímynd af frambjóðandanum, hinn stórkostlegi ferill og hið mikla innsæi í þjóðfélagsmál, ættartalan, makinn, börnin og fleira sem kór- ónar hið alþýðlega yfirbragð viðkomandi hugsjónamanns. I kosningablaði Sjálfstæðisflokksins fyrir prófkjörið hefst ein grein um einn frambjóðandann svona: „Eigum við ekki að halda pólitíkinni utan við þetta spjall. “ Orðin eru sögð af þunga . . . „Ég held að fólk nenni ekki að lesa einhverja upp- talningu á afrekum mínum eða því hvernig ég ætli að fara að því að frelsa heiminn. „ Þá vitum við það að í röðum íslenskra stjórnmálamanna leynist einn sem hugsanlega getur frelsað heiminn. Hvaða vol er þetta um ísland sem fátækasta ríki Vesturlanda um alda- mótin? Stjórnmálamenn okkar eru svo vissir um eigið ágæti að þegar allt er að fara fjandans til tala þeir um afrek sín og getuna til að frelsa heiminn. Hamingjan hjálpi okkur. Eru það þessir eiginleikar sem hafa fleytt okkur fram veginn (norður og niður) síðustu þús- ulid ár? Einhver skemmtilegur skortur á minnimáttarkennd og raunhæfum samanburði! En auðvitað þurfa menn að markaðssetja sig. Út á það gengur tilveran í nútímanum. Allt frá því að stórsjarmörinn Kennedy sigraði Nixon í kappræðum í sjónvarpi fyrir þrjátíu árum hefur fólk áttað sig á mikilvægi útlits og ímyndar. Löngu síðar fór fólk að draga hæfni Kennedys sem forseta í efa. Hverju áorkaði hann svo sem? En það kæfði ekki hugmynd- irnar um nauðsyn þess að hafa persónutöfra til að hasla sér FRAMLAG völl á vettvangi stjórnmálanna. Því reyna allir fram- bjóðendur að brosa. Fyrirmyndin er himtrcharismatiski leiðtogi en 20. öldin hefur fætt marga slíka af sér, leiðtoga sem með persónutöfrum sínum hrífa fjöldann með sér. Þessir charismatisku leiðtogar geta verið mjög vara- samir, sjálfum sér og öðrum stórhættulegir. Stalín, Mússólíni, Hitler og Maó höfðu þessa náðargáfu og leiddu þjóðir sínar og heiminn út á barm glötunar En þessir kallar voru ekki búnir til á auglýsinga- stofum, enda eru persónutöfrar og hæfnin til að hrífa fjöldann meðfæddur eiginleiki. Margaret Tha- tcher hefur hins vegar notið liðveislu auglýsingast- ofu í sköpun ímyndar sinnar. Hún er ekki og þykist ekki vera charismatiskur leiðtogi, þótt margir andstæðingar hennar við- urkenni hið gagnstæða. Hún er kölluð járnfrúin og hún er ekki lýðskrumari. Hún er stjórnmálamaður með markmið og framtíðarsýn sem hún er tilbúin að færa fórnir fyrir. A Islandi má deila um það hvort forystumenn í stjórnmál- um séu gæddir charisma. Einhverjir hafa þessa persónutöfra en þeir hinir sömu eru líka lýðskrumarar. Og alls staðar skín hrokinn í gegn. Vissan um eigið ágæti. Einn þekktasti herfor- ingi 20. aldarinnar, Douglas MacArthur, þótti óvenju char- ismatiskux leiðtogi en hann þótti einnig hæfur hershöfðingi þar til hrokinn varð honum að falli. Svo viss var hann í eigin sök að hann hunsaði fyrirskipanir yfirboðara síns, Trumans Bandaríkjaforseta, og allar viðvaranir um gagnárás Kínverja í Kóreustríðinu sem leiddi til ósigurs og eyðingar herja MacArthurs. Þessi hroki er skiljanlegur að því leytinu til að í kringum charismatiska leiðtoga safnast oftast hópur smjaðrara sem eru að maka eigin krók. Þannig veður leiðtoginn í villu. Það eru eintómir já-menn í kringum hann og raunveruleikaskynið brenglast. Napóleon var orðinn geggjaður þegar hann heimt- aði að vera drottnari Evrópu í stað þess að láta sér nægja að vera keisari Frakklands. Persónutöfrar fá ekki ráðið fram- vindu sögunnar. Þannig geta leiðtogar leitt þjóðir sínar í ógöngur. Leiðtogar sem eru blindaðir af eigin getu, eigin töfrum, eigin skrumi og eigin metnaði. Það er grunnt á hégómanum í fólki. Allir hafa þörf fyrir virðingu og viðurkenningu - oftast þeir mest sem minnst geta. // » Inga Huld Hákonar- dóttir var í Berlín þeg- ar sameining þýsku ríkjanna stóð fyrir dyr- um. Nú, þegar ár er liðið frá hruni Berlín- armúrsins, lýsir hún ástandinu í borginni, framtíðarsýninni, gleð- inni og óttanum við þær afleiðingar sem sameiningin kann að hafa í för með sér. Myndirnar sem fylgja greininni tók Alda Lóa Leifsdóttir sem búsett er í Berlín. Laufey Elísabet Löve, blaðamaður HEIMS- MYNDAR, hafði um- sjón með stórglæsileg- um tískuþætti sem hefst á blaðsíðu 74. Hún fjallar einnig um ann- að efni tengt kvenlegri fegurð, eins og um- hirðu húðar og fleira, sem fellur undir Nóv- emberþátt blaðsins á síðum 32 til 45. Gunnar Haraldsson blaðamaður skrifar grein um vináttu á bls. 88. Þar segja nokkrir einstaklingar frá bestu vinum sínum og út- skýra í hverju vináttan er fólgin. Sólveig Ólafsdóttir stundar framhaldsnám í fjölmiðlafræði við Bostonháskóla. í þessu blaði fjallar hún um amerískan prófessor í Boston sem kennir börnunum sínum ís- lensku. Árni Blandon bók- menntafræðingur fjall- ar í þessu blaði um listmálarann Vincent Van Gogh, vini hans og geðveiki, í afar at- hyglisverðri grein með gullfallegum myndum af verkum Van Goghs, Pauls Gauguin og Emiles Bernard á bls. 68. Kristján Frímann skrifar reglulega um drauma í HEIMS- MYND. Þeim sem hafa áhuga á að fá ráðningu drauma sinna er bent á að skrifa til ritstjórnar tímaritsins og merkja umslagið: Draumalandið, tíma- ritið HEIMSMYND, Aðalstræti 4, 101 Reykjavík.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Heimsmynd

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimsmynd
https://timarit.is/publication/1408

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.