Heimsmynd - 01.11.1990, Blaðsíða 18

Heimsmynd - 01.11.1990, Blaðsíða 18
hans að þá eða síðar gæti einhverjum þótt eitthvað athugavert við slík innherjaviðskipti. Allt hans líf er plott. Ef menn eru ekki vinir hans þá eru þeir óvinir. Hann hefur blindan metnað. Það verður að segj- ast að hann er klár í plottinu, sér marga leiki fyrirfram. Hann átti hugmyndina um að fá Þorvarð sem sjónvarpsstjóra til að tengja Eignarhaldsfélagið órjúfanlega hinum nýja meirihluta. Þar byrjaði allt ruglið. Gísli V. Einarsson og hann eru líkir og þarna brast vinátta Þorvarðar og Gísla. Hann settist í stól Þor- varðar meðan á sumarfríi hans stóð. Þegar Þorvarður kom til baka vildi hann halda áfram og setja Þorvarð í sérverkefni. „Ég er sá eini sem get þetta,“ var viðkvæði hans. Hann telur sig einfaldlega alltaf bestan. Og allir í kringum hann eiga að græða fullt af peningum. Það er ömurlegt að horfa upp á virðulegan formann Verslunarráðs eins og tuskubrúðu í hönd- um hans. Jón hvíslar í eyra hans á stjórnarfundum og hugsanir Jóns streyma út um munn Jóhanns J. Olafssonar. Þeir bera svo gott úr býtum. Ahættuþóknunin nemur 4 til 5 milljónum á ári og framkvæmdastjórnarmennirnir fá allt að 300 þúsund krónur á mánuði að meðtöldum stjórnarlaunum. Hann er klókur í þessari skák. Spurningin er af hverju eng- inn vill vera lengur í fyrirtæki með Jóni Ólafssyni. Það er ein- hver ára, atmosfera. Maður segir nei takk, þetta er ekki týpa sem maður vill eiga eitthvað með. Haraldur (Haraldsson) í Andra er sterkasti maðurinn þarna og hefur óbifanlega trú á Jóni líka. Halli er töff týpa og hefur líka unnið sig upp úr engu. Kannski skapar það samkennd? En Halli er gegnumtraustur. í Kringluhópnum varð það sama uppi á teningnum. Jón átti drjúgan þátt í að það samstarf gekk ekki. Allir fengu sig full- sadda af honum, sneru við honum baki og hann einangraðist. Efnahagsleg velgengi Jóns er undraverð. Hann hefur komið sér ótrúlega vel fyrir. Á síðari árum hefur hann byggt yfir sig glæsivillu í Stigahlíð. Hann náði kaupum á kvikmyndahúsinu Regnboganum af Framkvæmdasjóði og Örtölvutækni af skiptaráðanda eftir gjaldþrot. Hann er sú týpan, sem bankar ekki heldur rífur upp hurðir. Og hann hefur sótt stíft til met- orða í Sjálfstæðisflokknum. Hann reyndi að verða formaður í sínu hverfafélagi. Valhöll sá um að halda honum í hæfilegri fjarlægð. Síðan hatar hann þá, því hann stillir öllu upp í vini og óvini.“ ► ður en lengra er haldið, skal það tekið fram að Jón Ólafsson fær að svara þessum og öðrum ásökunum síðar í þessari grein. Þessar nafnlausu heimildir gefa hins vegar góða mynd af þeirri uppsöfnuðu gremju sem hefur búið um sig meðal fjölmenns hóps í viðskiptalífinu og á hægri kanti stjórnmálanna í garð Jóns Ólafssonar. Maður, sem stóð SÝNarmegin við borðið í samningavið- ræðunum í vor og sumar, sagði við greinarhöfund: „Ég þekki Jón frá gamalli tíð og öðru hverju hafa leiðir okkar skorist. Hann er ævinlega öfugum megin með allt sem hann er að gera. Hann hefur alltaf og alls staðar verið með rýtinginn á lofti og skilið eftir sig sviðna jörð. Hann hlaut á sínum tíma dóm í ávísanamáli. Bróðir hans tók það á sig. Það sem kom í veg fyrir sameiningu Stöðvar 2 og SÝNar var þessi maður og að Stöðvarmenn voru ófáanlegir til að losa sig við hann. Ég sagði þetta við Harald Haraldsson beint 4. maí, en þeir eru ófáanlegir til að láta sér segjast. Hann er á kafi að mjólka fyrirtækið fyrir sig. Það sýna stjórnarlaunin og áhættu- þóknunin. Meðan hann var í framkvæmdastjórastólnum hans Þorvarðar seldi hann Stöð 2 filmur fyrir 15 milljónir sem A og A+ filmur, en voru í rauninni X-myndir, fékk greiddar 14 milljónir strax og hefur sennilega keypt þær á sjö til átta. Enda sagði hann mörgum strax eftir yfirtökuna á Stöð 2 að hann ætlaði að verða fljótur að ná inn andvirði hlutafjárins aftur. Viðskilnaðurinn á Bylgjunni/Stjörnunni er frægur. Jó- hann J. Ólafsson setur kíkinn fyrir blinda augað, er reiðu- búinn til að fórna öllu til að vera í forsvari fyrir Stöð 2. Har- aldur varð að athlægi fyrir ummælin í Morgunblaðinu um „já- kvæðu straumana", sem hann hefði fundið stafa frá Jóni Ólafssyni þegar þeir hittust á nýársdag og leiddi þá saman til yfirtöku á Stöð 2. Þeir loka eyrunum fyrir sannleikanum. Margir vita að í einkamáli hótaði hann manni, sem hann átti í viðskiptum við, að hann mundi senda fréttastofuna á hann. Hann reyndi líka bein afskipti af fréttastofunni í fjarveru Þor- varðar. Allir kaupmennirnir í Kringlunni eru orðnir honum andsnúnir.“ „Jón siglir fast upp að hlið forystumanna í viðskiptum, manna sem njóta trausts. Hann er fastur fyrir, ákveðinn, harður, beitir meðölum sem duga og er óvandur að þeim. (Hér telur hann upp ásakanir um sýknudóminn „furðulega“, orðróm um fíkniefni, grunsemdir um að fyrirtæki Jóns standi ekki traustum fótum.) Honum tókst að deila þeim hópi sem upphaflega ætlaði að standa að stofnun íslenska útvarpsfé- lagsins. Hann bauð fram sína skrifstofu fyrir söfnun áskrifta að hlutabréfum. Hann hafði feiknaáhuga á þessu og reyndist búinn að safna rúmlega helmingi hlutafjár, þegar gera átti upp málin fyrir stofnfund. Hinir töldu að þarna væri strax verið að mynda blokk, þarna væru saman komnir ættingjar, vinir og starfsmenn Jóns og að auki hulduher Alberts Guðmundsson- ar. Þeir gengu út en einn varð eftir, en heltist svo úr lestinni síðar. Fyrir síðustu kosningar var borin fram tillaga um hann á lista Sjálfstæðisflokksins til alþingiskosninga. Kjörnefnd hafn- aði honum á þeim grundvelli að hann væri of vafasamur. í fyrra reyndi hann að verða varaformaður Varðar. Núverandi formaður Varðar, Ólafur Klemensson, hafði samþykkt það og venjan er sú að formaður ráði því. Hann ætlaði vafalítið til mikilla áhrifa í Sjálfstæðisflokknum. „Cató gamli“, (Kjartan Gunnarsson) kom í veg fyrir það,“ segir lögfræðingur sem þekkir til. Við höfðum samband við einn þeirra sem viðstaddur var undirbúningsstofnfund Islenska útvarpsfélagsins og hann stað- festi að í aðalatriðum væri rétt frá skýrt, nema hvað hann gerði meira úr frumkvæði Jóns og dugnaði sem þó hefði kom- ið öðrum viðstöddum þannig fyrir sjónir sem þeim væri stillt upp við vegg. Af fimm milljón króna fyrirhuguðu hlutafé hefði Jón þegar verið búinn að safna 2,6 milljónum eða liðlega meirihluta. Þeir hefðu hins vegar komið til fundarins með því hugarfari að skipta hlutafénu nokkuð jafnt, skipta með sér verkum í bróðerni og stýra apparatinu sameiginlega gegnum fyrstu örðugleika. Einn af þeim, sem stóðu að stofnun og starfrækslu útvarps- stöðvarinnar Stjörnunnar á vegum Hljóðvarps hf., sem Ólafur Laufdal varð aðaleigandi að, sagðist ekki vilja láta nafns sins getið, því allar upplýsingar um Jón Ólafsson væru í sjálfu sér ærumeiðandi þótt sannar væru. Hann sagði að á fyrstu mán- uðum Stjörnunnar hefði hún virst í miklum uppgangi og þá þegar hefði Jón Ólafsson sent tilboð fyrir milligöngu lög- manns um að hún rynni inn í Islenska útvarpsfélagið með því að það yfirtæki skuldir. Þetta sýndi að þegar frá upphafi hafi Jón stefnt að því að ryðja þessum keppinaut úr vegi. Þessu var hafnað. Þegar fór að halla undan fæti tókust hins vegar samn- ingar á nokkrum klukkutímum um samrekstur stöðvanna. Sex mánuðum síðar hefði Jón krafist riftunar á samningnum, þar sem skuldir væru til muna meiri en ráð var fyrir gert í upphafi. Það væri hins vegar verið að athuga það núna hvort raunveru- lega hefði verið ástæða til gjaldþrots. Hald manna væri að skuldir stöðvarinnar hefðu verið látnar hrannast upp óupp- gerðar en tekjur komið inn á sameiginlegan reikning. Stór- hættuleg söluskattsskuld hefði verið látin danka, sem síðar hefðu fengist upplýsingar um að hefði verið umsemjanleg. Þannig hefði verið soginn safinn úr fyrirtækinu, en hræinu síð- an hent. Annar maður, sem unnið hafði við dagskrárgerð á Stjörnunni, sagði að hann væri ekki í vafa um að allt þetta spil hefði frá upphafi verið spilað með lokaleikinn í huga. Þar á bæ hefðu menn sett þá hugsjón að reka einkaútvarp með vandaðri dagskrá ofar viðskiptum og þessu kalda valdatafli. 18 HEIMSMYND
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Heimsmynd

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimsmynd
https://timarit.is/publication/1408

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.