Heimsmynd - 01.11.1990, Blaðsíða 38

UFSSTILL: Megrun og freistingar
Á notalegu haustkvöldi kom hún klyfjuð heim með nýtt
grænmeti og baunir úr heilsubúðinni. Viti menn stendur ekki
stór konfektkassi á eldhúsborðinu við hliðina á Camelpakkan-
um hans. Hún horfði á kassann, setti frá sér pokann. Gekk
aftur að kassanum, klóraði í sellófanpappírinn, fór að vaskin-
um og þvoði grænmetið. Eftir kvöldmatinn hellti hún upp á
sterkt kaffi og settist niður með blað við eldhúsborðið. Stóri
konfektkassinn beið eftir henni. Klukkan hálfellefu var efra
lagið búið um leið og hann fékk sér fimmtu sígarettuna glott-
andi. „f>ú þarft ekkert að grennast meira ..."
Nú líður vart sú vika að hann færi henni ekki flösku af dí-
sætum líkjör, súkkúlaðihringi með koníaki, lakkrískonfekt
eða bíði hreinlega með heitar vöfflur og rjóma þegar hún
kemur úr verslunarferð á laugardegi. Hann sér fram á að geta
reykt um áramótin.
Þessi litla saga úr hversdagslífinu er ekkert einsdæmi. Allir
sem eru í megrun kannast við þessa freistara. Eða hljóma
þessar setningar ekki kunnuglega: „Láttu ekki svona, fáðu þér
einn bita.“
„Þú ert ekkert feit. Þú þarft ekkert að grenna þig.“
„Endarðu ekki eins og Jón Páll ef þú heldur áfram að lyfta
lóðum?“
„Fara ekki brjóstin á þér að síga á þessum hlaupum?“
„Æ, slepptu þessum eróbikktíma, förum frekar í bíó.“
En þú lætur ekki segjast. Þú ert svo ákveðin í því að grenna
þig að þú sleppir ísnum eftir matinn og þú ferð í leikfimi eins
og til stóð. Þú ert í stuði til að koma þér í fínt form, losa þig
við lærapoka, maga og undirhöku. Af hverju er fólk þá að
draga úr þér kjarkinn? Er þetta ímyndun í þér eða vakir eitt-
hvað fyrir þessum freisturum?
Sumir halda því fram að freistarinn þoli ekki tilhugsunina
um að þú grennist af ótta við að það breyti sambandi ykkar
vegna þess að þú grönn verðir ekki sú sama og þú feit. Dæmi
um þetta eru vinkonur sem báðar voru þybbnar. Nú hefur
annarri löngu tekist að losa sig við öll aukakíló og hin upplifir
það sem hálfgerð svik.
Allir kannast við mæður sem troða mat í börnin sín, jafnvel
miðaldra, þéttholda börn. Móðirin nærir. Það var hennar hlut-
verk og hún heldur því áfram. Það hlýjar henni um hjartaræt-
urnzar þegar þú borðar lambasteikina hennar með góðri lyst og
slátrið í miðri viku. Nú, svo eru til feitar mæður, og þær þurfa á
þér að halda til að njóta súkkulaðitertunnar í ísskápnum.
Eiginmenn þola illa megrunarkúra kvenna sinna þar sem
það setur þeim sjálfum skorður. Matseðillinn á heimilinu
breytist óhjákvæmilega. Á laugardagskvöldi vilja sumir fá sér
neðan í því en nokkur glös af áfengisblöndu innihalda sama
hitaeiningamagn og drjúg máltíð. Kjötmáltíð með kartöflum,
sósu og fleiru er á við tvöfaldan dagskammt hitaeininga (rúm-
lega 2000 kalóríur) og fæstir eiginmenn sætta sig við salat og
skelfisk í stað safaríkrar kjötmáltíðar.
Þótt eiginmenn stríði konum sínum á því að þær hafi nú lit-
ið betur út fyrir tíu kílóum síðan óttast margir þá breytingu
sem verður á konunni þegar hún tekur sig í gegn. Hið sama
gildir um sumar eiginkonur. Þær stríða manninum sínum á
aukadekkinu um miðjuna en þegar það er horfið velta þær
vöngum yfir því hvort það er í þágu einhverrar annarrar.
Ein ástæða þess að fólk reynir að hafa áhrif á megrunarkúra
annarra kann að vera sú að þeir sem eru í megrun eru oft
álíka smámunasamir og leiðinlegir og þeir sem eru hættir að
drekka eða reykja. Sá sem er í megrun er að því fyrir sjálfan
sig. Slíkt fólk á ekki að sitja og monta sig af eigin árangri um
leið og það setur út á mataræði annarra. Þegjandi og hljóða-
laust hefur þú ákveðið að borða ekki rjómasósur. En þú
verður að láta öðrum eftir að ákveða hvort þeir borða
kökuna sína og bera hana síðan utan á sér. Rétt eins
og konan góða sem nú er orðin 58 kíló þótt eiginmaður-
inn reyki eins og strompur. Hún finnur ekki eins mikið
fyrir því og áður. Hún er miklu meira að heiman . . .□
Á freistingum gæt þín og falli þig ver . . . segir í sálminum.
Þetta þekkja allir sem eru í megrun. Þeir sem hafa strengt
þess heit að grenna sig, forðast sætindi, smjör og salt. En það
ber að varast fleira en freistingarnar. Það er nefnilega annar
þrándur í götu sem er freistarinn. Amma, mamma, öfund-
sjúkar vinkonur og eiginmenn. Þeir sem telja að þú þurfir ekki
að grennast eða þola ekki tilhugsunina um að þú léttist af ein-
hverjum og margvíslegum ástæðum.
Nýlega gerði ágæt kona samning við eiginmann sinn. Hann var
á þá leið að ef hún grenntist um tíu kíló - næði kjörþyngdinni 58
kfló - myndi hann hætta að reykja. Maðurinn, sem er rúmlega fer-
tugur, hefur verið stórreykingamaður árum saman. Hún hefur ver-
ið í baráttu við aukakílóin frá því að hún man eftir sér og
rokkað upp og niður. Síðasthðið vor hófst hún hins veg-
ar handa og nálgast nú takmark sitt óðfluga. Fyrstu
lún á einhveiju megrunarkexi. Því næst
il léttrar fæðu, grænmetis- og bauna. Þeg-
ar fór að Kða á sumarið keypti
hún sér gallabuxur í stærð 30
og var orðin 63 kíló. Hún
átti nú aðeins 5 kíló eftir í
reyklausa tilveru á heimil-
inu. Hann fylgdist með
áhugasamur og reykti.
Reykti, reykti og reykti.
Við eldhúsvaskinn, í sturt-
unni, í bflskúmum,
á svölunum, við
garðsláttinn
en sló samt
ekki af sér
tæmar.
38 HEIMSMYND