Litli Bergþór - Dec 2018, Page 27

Litli-Bergþór 27
Það er sjálfsagt eitthvert náttúrulögmál að hver
kynslóð mannskepnunnar fær að lifa tímana
tvenna í það minnsta. Mín kynslóð fær að lifa
heldur fleiri en tvenna tíma og mér liggur við
að segja, að engin kynslóð, fyrr eða síðar, hafi
upplifað aðrar eins breytingar á samfélagi manna
og sú sem ég tilheyri.
Ekki neita ég því, að oft velti ég því fyrir mér
hvort gengið hefur verið, eða gengið er til góðs,
götuna fram eftir veg. Ég neita því ekki heldur,
að mér finnst við vera farin að fara hraðar í
umbreytingum á lífsháttum okkar en hollt getur
talist. Jafnvel hefur það hvarflað að mér, að þetta
stefni allt í óefni hjá okkur. Ég sópa pælingum af
þessu tagi samt jafnharðan út af borðinu; afgreiði
þær sem upplifun þess sem er stöðugt meira að
missa taktinn við tilveruna eins og hún birtist.
Verðum við ekki að gera ráð fyrir og vona að
hæfileiki mannsins til aðlögunar sé fyllilega á pari
við tæknina sem hann þróar?
Að gamni mínu tiltek ég nokkrar þeirra breytinga
sem ég og mín kynslóð höfum gengið í gegnum.
1. Mataræði
Einu sinni á ári, fyrir jólin, kom pabbi úr kaupstað
með eplakassa. Húsið fylltist af þessum suðræna,
jólalega ilmi. Það var síðan séð til þess að eplin
entust yfir jólahátíðina og þá gat maður hlakkað til
eplanna um næstu jól. Svo kom að því, að eplin
urðu eins og hver annar varningur í búðum og nú
er svo komið, að á mínum bæ eru þau aðallega
keypt til að fóðra þresti og starra.
Það dettur engum lengur í hug að kaupa
eplakassa fyrir jólin.
Það voru svínakótilettur í raspi, steiktar á
pönnu í matinn á aðfangadagskvöld. Þvílík
matarveisla! Svínakótilettur færðust svo neðar í
virðingarstiganum og við tók hamborgarhryggur,
en hann blasir nú við í búðum allt árið og eina
ástæða þess að hann er enn borinn fram sem
hátíðarmatur, er einhver íhaldssemi; einhver fast-
ur punktur í tilverunni þar sem flest annað er á
hverfanda hveli.
2. Samskipti
Tvær stuttar og ein löng var símanúmerið á
æskuheimilinu. Þá voru nokkrir bæir á sömu línu,
en ef hringja þurfti í einhvern sem ekki var á þeirri
línu, var hringt í símstöðina í Aratungu, þar sem
símadömurnar gáfu samband. Síðar kom skífu-
síminn til sögunnar og við fengum símanúmerið
8904 og þvílík nýjung sem það var!
Nú er svo komið, að framan við gamla númerið
eru komnir þrír tölustafir, og helst er rætt um
hvort ekki sé nú tími til kominn að hætta með
þennan síma; þennan heimilissíma. Hvaða vit
er líka í því, að þurfa að standa upp og ganga á
einhvern stað í húsinu til að svara í síma, þegar þú
gengur með þinn eigin síma á þér alla daga, allan
daginn? Ekki bara síma, heldur heila tölvu! Nú
fækkar símtölum, það eru frekar send skilaboð
eða spjallað með rituðum texta.