Litli Bergþór - des. 2018, Blaðsíða 33

Litli-Bergþór 33
Flóarima, þerrilítið, ég las yfir Kambaránssögu
Brynjólfs.
31. ágúst Ég fór með Eyjólf tónara út á engjar
til fólksins, bar pokann hans og fylgdi honum á
leið.
5. sept Regn; slegnir bakkar og forarkrókur.
30. sept Ég pældi kálgarð með stúlkunum.
7. okt Gift í Tungu. Veisla alla nótt.
10. okt Frost nokkuð; smaladagur, gestagangur,
ég las hátt söguna „umhverfis jörðina á 80
dögum“
12. okt Giftur Björn að Brekku. Páll frá Múla
kemur til veru.
14. okt Vegir erfiðir, gestir margir. Piltar fóru
austur í Hreppa að sauðum.
19. okt Haugburður úr réttinni. Flóamaður býður
kálf.
17. nóv Ég las ýmislegt og reit, gestagangur,
snjór.
19. nóv Reit ég upp „Mannskaðann á
Mosfellsheiði“
26. nóv Kærufundur, ekki eftirgefið, myrkur og
regn og hálka upp að Múla. Gisti þar.
4. des – sunnudagur. Messað í Tungu með tómu
utansóknarfólki að kalla. Húsvitjað í hverfinu um
kveldið.
13. des Las Ágúst Strindberg og fannst ei mikið um.
15. des Grenjandi bylur, las ég Heimskringlu
Snorra
24. des Ég fór hvergi. Las og skoðaði fénað
allan.
28. des Sigurður frá Miðdal o.fl. gistu, spilaði og
gjörði ekki gagn.
31. des Vaknaði kl 4 til að ljúka vígsluræðu.
Kom Halldór frá Vatnsleysu og fleiri gistu.
1893
1 janúar Besta veður og gangfæri, vígð kirkjan,
330 manns í henni, 5 næturgestir.
Eftirmáli
Í ritinu Inn til fjalla 1. bindi, hafa tvær
Tungna konur ritað um þau Torfastaðahjón,
Magnús Helgason og Steinunni, þær Guðríður
Þórarinsdóttir og Viktoría Guðmundsdóttir. Einnig
er þar birt kvæði eftir Steingrím Thorsteinsson,
sem er kveðja til þeirra hjóna frá sveitungum.
Til að varpa betra ljósi á dagbókarhöfund eru
hér tilfærð nokkur ummæli þeirra Guðríðar og
Viktoríu.
„Séra Magnús þótti klerkur ágætur. Raddmaður
var hann raunar enginn og tónaði eigi áheyrilega,
en ræðumaður því betri.“
„Skyldurækinn var hann og samviskusamur og
sótti fast að komast til útkirkna sinna, þó veður
væri ill. Hræddist hann lítt ófærð á vetrum, og fór
allra sinna ferða gangandi, ef hestum varð eigi
komið við sökum snjóþyngsla“.
„Fræðslu barna lét hann sér einkar annt um.
Fékk hann og mestar vinsældir af því hjá þeim,
er mátu slíka hluti mikils, en öðrum þótti óþarfa
hlutsemi, og var eigi trútt um, að það bryddi á
þeirri skoðun hjá gömlum mönnum, að mest væri
það fyrir prestinn gert að kenna börnum meira
en „kverið“. Byrjaði hann jafnan með vetri að
spyrja börn eftir messu á sunnudögum, og hélt
því áfram til vors. Fermingarbörn tók hann til
sín nær hálfan mánuð, áður þau skyldu fermast,
kenndi þeim kristin fræði og annað það, er þá var
áskilið til fermingar. Eigi gekk hann mjög eftir
því, að við börn kynnum fræði okkar utanbókar,
en því meir, að við kynnum efni þeirra.“
„Heimilisfaðir var séra Magnús ágætur. Hjóna-
band þeirra Torfastaðahjóna var jafnan talið
fyrirmynd. Hjú hans elskuðu hann og virtu, enda
var hann þeim alúðlegur í viðmóti og áreiðanlegur
í viðskiptum, en starfa höfðu þau nægan jafnan.
Sú var venja hans á vetrarkvöldum, er fólk sat við
vinnu sína í baðstofu, og hann átti eigi annríkt
mjög við lestur eða skriftir, að sitja hjá því og lesa
upphátt sögur eða fræðibækur. Þá langt var liðið
á vetur og hætt var að kveikja ljós í baðstofunni,
sagði hann sögur.“
„Búmaður var séra Magnús góður og sat jörð
sína vel. Bær var niðurníddur er hann kom þar,
en orðinn reisulegur hin síðustu ár. Bætti hann
jörðina allmikið, eftir því sem þá gerðist, og var
hvatamaður að jarðarbótum og öðrum búnaðar-
framförum í sveitinni. Fyrstur Árnesinga keypti
hann skilvindu.
Vinsæll var séra Magnús af sóknarbörnum sín-
um og vel metinn sem von var, einkum hin síð ari
ár. Báru menn mikið traust til hans og réði hann
miklu um almenn mál. Þótti þeim málum vel til
Sr. Magnús Helgason.