Litli Bergþór - des. 2018, Síða 34

34 Litli-Bergþór
lykta ráðið oftast, er hann réð. Þó þótti sumum
hann ráðríkur nokkuð og ógjarna vildi hann láta
af sinni skoðun, er um almenn velferðarmál var
að ræða. Þó var jafnan stilltur vel.“
„Eigi þótti betri gest að garði bera í Biskups-
tungum en séra Magnús, því manna var hann
skemmtilegastur í viðræðum og hafði jafnan um-
tals efni á reiðum höndum, við hvern sem hann
talaði. Þótti hann og samkvæmismaður góður,
þótt hann gerði hvorki dansa né syngja. Bindindis-
maður var hann eindreginn og gerði mikið til að
útrýma ofdrykkju úr sóknum sínum, er þar var
allmikil áður.“
„Kona séra Magnúsar var Steinunn, dóttir Skúla
læknis Thorarensens á Móeiðarhvoli. Hún var
góð kona og merk. Búsýslukona var hún mikil og
stjórnsöm. Gekk sjálf til allra verka, ef með þurfti,
og var aldrei óvinnandi. Gestrisin var hún sem
maður hennar, enda þurfti oft um gesti að annast.
Góð var hún fólki sínu, nákvæm og nærgætin við
alla og þó sérstaklega við sjúka; annaðist alltaf
sjálf þá, sem veikir voru á heimili hennar; hafði
fólk hennar orð á því, hve góð hjúkrunarkona hún
væri.“
„Vinsæl var hún bæði heima og heiman og
var henn ar mjög saknað er hún fluttist burt úr
sveitinni“.
Samantekt Pétur Skarphéðinsson.
Vísur eftir G.Ó.A.
Gústaf Ólafsson Arnarholt var sonur þeirra Ólafs Þ.
Jónassonar frá Kjóastöðum og Theódóru Ingvarsdóttur
frá Arnarholti, og kenndi sig jafnan við bæinn. Gústaf
lést í Svíþjóð í janúar sl., aðeins 51 árs að aldri.
Hann hafði gaman af því að setja saman vísur og við
minningarathöfn í Aratungu barst ritnefnd í hendur
lítill bæklingur með vísum og kvæðum eftir G.Ó.A.
Með leyfi aðstandenda fengum við að birta lítið
sýnishorn af kveðskap hans.
Ást í blænum
Í bænum við sundin,
báran
mjúka og bláa.
Berst framhjá Viðeynni
og virðist svo hverfa
undir Esjuna háa.
Þar hafa löngum,
á sumarkvöldum
og síðvetrum köldum,
ungir sveinar setið
af ástar völdum.
Og þegar sólin
Skín við fólki,
skopast og hlær.
Eru þessir ungu drengir
ennþá sorgmæddir
frá því í gær.
Ég minnist ennþá
þessara tíma
ástin eina.
Veit það vel
að ég var
einn þessara
sveina.
G.Ó.A.
24.3.1997
Egill keypti
hitakút af
Magnúsi í Austurhlíð:
Að kveðja kútinn
Hitaveitan á Hlíðabæina kom,
hús þar átti Magnús Kristinsson.
Egill sá þar, er hann leit inn,
er Magnús kvaddi kútinn.
Einholt
Einholts melurinn margfaldur
magnþrunginn og hrákaldur.
Menn rækta þó bygg
og ég eftir á hygg
þar enginn var sprettu-faraldur-Haraldur.
Svaf af mér ball
Svo herma víst munnmæli peyja,
mjög lítið er um það að segja.
Því þreyttur var Gústi
á öllu´essu pústi,
það betr´er að sofa en deyja.